به نظرم چند تا گزینه اشتباه و چند تا عدد که مثلا قراره آیندمونو مشخص کنن انقدر ارزش نداره که انقد میزنین تو سر و کله ی هم و خودتونو عذاب میدین. برین این یه ماهو با رعایت پروتکل های بهداشتی (اینو بخاطر عمو حسن نوشتم) خوش بگذرونین نگران درصدا و رتبه ها هم نباشین. خدا خودش حکمت کارشو میدونه و مطمئن باشین اگه نتیجه ی خوبی هم نگیرین باز یه چیزی واستون کنار گذاشته. من امسال اولین سالی بود که کنکور میدادم و نمیتونم بگم چقدر تو شرایطی که چیز خاصی واسم فراهم نبود خودمو پاره کردم تا رتبه سه رقمی بیارم، اما احساس میکنم نمیشه. ولی بازم باعث نمیشه که زندگیمو زهر مار خودم کنم. تو این آشغالدونی ای که یه عده سبک مغز شکم گنده تصمیماشو میگیرن، سیستم آموزشی انقدر فلج شده که هیچکس نمیتونه با یه کتاب دو صفحه ای فیزیک کنکور درصد بیست به بالا بزنه و خیلی چیزای دیگه که خود شما کنکوریای بدبخت هم میدونین، به نظرم تنها راهی که میشه یکم آرامش روانی داشت اینه که یه بشکن بزنی و بگی به درک! فدای یه تار موهام!