نمیدونم بعضیا چرا انقدر صفر و یکی برخورد میکنن با این قضیه
کسی که روش تشریحیو خوب یاد نگرفته و صرفا به روشای تستی اتکا میکنه خب این قطعا از خنگ بودن خودش نشئت میگیره
مگه چند تا از تستای کنکور رو میشه عددگذاری کرد؟ دونستن روش تشریحی از ضروریاته
از اون طرف کسی که صرفا از روشای تشریحی استفاده میکنه هم اشتباه بزرگی میکنه
دونستن یه سری روشای سریع تر توی بعضی سوالات خیلی مفید هستند
مثلا روش عددگذاری رو باید اصولی یاد گرفت چون همیشه چندتا از تستای کنکور رو ساپورت میکنه و باعث میشه یه مقدار تایم سیو بشه برای سوالات سخت تر
یا مثلا توی آرایه های ادبی, خب قطعا روش تستی و کنکوریش اینه که بیایم با آرایه های ساده تر مثل پارادوکس و اسلوب معادله و . . . وارد سوال بشیم و اگه سوالمون حل نشد از آرایه های سخت تر کمک بگیریم
یا توی سوالات دستورزبان ممکنه یه سوال چهاربخشی داشته باشه و بتونیم با همون دو قسمت اول به جواب برسیم و نخواد دو بخش بعدی رو بررسی کنیم (نمونه اش اینه که مثلا توی نقش یابی بیایم با نقش های ساده تر مثل مضاف الیه شروع کنیم و بعد از اون بریم سراغ چیزای سخت تر مثل مسند). در حالی که روش تشریحیش اینه که بیایم هر چهار قسمت سوال رو حل کنیم.
صرفا اتکا کردن به روشای تستی آدمو توی دردسر میندازه و در آخر به جای خوبی ختم نمیشه ولی اینکه خیلی بخوایم تشریحی و با روش کتاب درسی و 3 دقیقه برای هر سوال و . . . پیش بریم هم قطعا به همون شدت آدمو توی دردسر میندازه.