سربازی یا دانشگاه؟ یه مشورت برای کسایی که قراره بالآخره یه روز برن سربازی

[ABBAS_99]

این تاپیک یه مشورت دوستانه برای اون آقا پسراییه که نه قبلاً سربازی رفتن، نه معاف هستن. اونایی که یه روز هرچند دیر بالآخره قراره برن.
توی این تاپیک جنبه های ریز و درشت قضیه رو که تجربه ی خودم هست بهتون میگم و در نهایت، تصمیم با خودتون.
شاید دلایل بعضی از شما برای دیر رفتن به سربازی هم این مواردی که میگم نباشه و دلایل شما شخصی و خاص خودتون باشه.
بعضی ها هم که کلاً نخوان برن باز به خودشون مربوطه و این تاپیک به اینکه کلاً بریم یا کلاً نریم کاری نداره.
توی این تاپیک فقط حالت کلی قضیه رو نوشتم و فقط برای کساییه که میدونن یه روز قراره برن.

چندسال پیش وقتی 18 سالم شد منم مثل خیلی از همکلاسی ها و اکثر بچه ها برای دیرتر رفتن به سربازی، خواستیم اول بریم دانشگاه و رفتیم، البته دوسال خوندم و مشکلی پیش اومد یه سال مرخصی گرفتم بعدش انصراف دادم.
دلیل قلبی ما این بود که میخواستیم یه چیزی که بالآخره سرمون میومد رو به تأخیر بندازیم، که اشتباه بود چون هرچی سریعتر شرش رو از سرمون خلاص میکردیم به نفعمون بود.
دلیل ظاهریمون هم این بود که پیش خودمون میگفتیم اگه بعد از مدرسه برم سربازی، موقعی که سربازی تموم میشه بخوام کنکور بدم و برم دانشگاه همه درسایی که دوران مدرسه خوندم یادم میره. اینم اشتباه بود چون اگه بعد از دانشگاه میرفتیم سربازی، فراموشی که توی اون دوسال برای دروس دانشگاه پیش میومد و برای بازارکار سخت میشد خیلی بدتر از فراموشی سطحی دروس مدرسه برای کنکور بود.
ولی همه ی اینا بهانه ای بود برای فرار از سربازی. خلاصه رفتیم دانشگاه و شرایط رو دیدیم. بهتون میگم شرایط چی بود. از ورودی های اون سال حدود 40 نفر بودیم و 20 تامون پسر بودیم دو نفر سه نفر قبلاً رفته بودن سربازی و خیالشون راحت بود تمام ترم های دانشگاه توی تمام درس ها نمره هاشون از همه بالاتر بود یه قسمتش برای این بود که درس خون بودن یه قسمت دیگه برای این بود که 90 درصد بقیه بچه ها که سربازی نرفته بودن یه معضل و حواس پرتی بزرگ توی ذهنشون بود که هر دقیقه بهشون تلنگر میزد که داری به سربازی نزدیک تر میشی. بعد دانشگاه نمیتونی بری سر کار باید بری سربازی. درس رو برای چی میخونی وقتی نمیتونی بری سر کار. اگه سربازی سخت بود چی. اگه همه این درس های سخت یادت رفت چی. دانشگاه آخر خطه داری به سربازی نزدیک میشی. این فکر و خیالایی که قرار بود یه روز واقعی و دردناک بشن، هیچکدوم از ما رو یه لحظه ول نمیکرد. به روی خودمون نمیاوردیم انگار همه چی خوبه. تا اینجای کار، هم درس ها رو یاد نمیگرفتیم، همه نمره هامون خراب میشد، هم قرار بود بعداً 2 سال وقتمون رو بذاریم برای شکنجه شدن و فراموشی 4 سال درس دانشگاه که براش توی سرما و گرما شب و روز زحمت کشیدیم.
بعد از انصراف از دانشگاه رفتم سربازی. البته شرایط سربازی یه جوریه که هر شهری هر نیرویی هر قسمتی با جاهای دیگه فرق داره. ممکنه یه نفر با یه درجه و پایه خدمتی توی یه قسمت از پادگان برای خودش پادشاهی کنه یه نفر دیگه با همون درجه و پایه خدمتی توی یه قسمت 50 متر اون طرف تر همش اذیت بشه. من شرایط عادیش رو میگم. سرباز صفرهای پادگانی که توش بودیم و خودمم سرباز صفر بودم با تمام سختی هایی که میکشیدن و تمام شکنجه های روانی و جسمی دوران سربازی، باز همیشه میخندیدن و شوخی میکردن و کیف میکردن خودشون رو زده بودن بیخیالی و میگذشت. ولی سربازایی که با مدرک دانشگاهی اومده بودن اصلاً اینطور نبودن. قسمتی که توش بودم نصف سرباز صفر بودیم و نصف هم وظیفه بودن که بعد از دانشگاه اومده بودن، تمام 21 ماه رو می دیدم شکنجه ای که اونا میکشن خیلی بیشتر از ماست. حق هم داشتن چون سنشون به سربازی نمیخورد، جاشون اونجا نبود، 4 سال یا 6 سال دانشگاه نرفته بودن که بیان اونجا از فرماندشون و کادری های دیگه حرف هایی بشنون که مطمئن بودن تا آخر عمرشون هیچوقت دیگه همچون حرفایی قرار نیست بشنون. شخصیتشون خراب میشد، اعصابشون خراب میشد، توی اون 21 ماه بعضی ها قیافشون واقعاً پیر میشد چند نفرو به چشمم دیدم که چی بودن چی شدن. به کوچک ترین کارهایی که دراصل مشکل ندارن ولی توی محیط نظامی مشکل دارن 3 روز میرفتن بازداشتگاه و کلی حرف دیگه که بیشتر نمیخوام اینجا باز کنم. حالا این طرف قضیه، این اتفاقات برای سربازای صفر که بعد از مدرسه اومده بودن هم پیش میومد، خیلی بیشتر هم پیش میومد، قسمت هاشون و کاراشون هم اکثراً از سربازای وظیفه سخت تره. ولی کمتر اذیت میشدن برای اینکه سنشون 18 سال بود برای اینکه حتی اگه باشخصیت هم بودن، هنوز دانشگاه نرفته بودن تا اون شخصیت مخصوص دانشگاه براشون شکل بگیره. از محیط مدرسه اومده بودن محیط سربازی قطعاً سختیش محسوسه ولی خیلی هم فرقی نکرده بود براشون پس راحت بودن.

مخلص کلام: اگه میدونی قراره بری و به اون دلایلی که نوشتم میخوای بعد از دانشگاه تازه بلند بشی بری سربازی، دوستانه پیشنهاد میکنم که اول سربازی بری بعد دانشگاه. اگه اول سربازی بری قطعاً به نفعت میشه نسبت به اینکه بخوای بعد از دانشگاه تازه بری سربازی. عمرت تلف میشه، زحمت دانشگاه رفتنت و درس خوندنت تلف میشه کلاً از کار و زندگی میفتی. اگه شانس بیاری یا بتونی که بیفتی شهر خودتون و بعدازظهرها هم بذارن برگردی خونه باز حین سربازی به این راحتیا نمیتونی کار کنی چون صبح فرماندت اگه جسمی خسته ت نکرده باشه قطعاً روانی کلافت کرده. (البته میگم باز جا با جا فرق داره بعضی جاها راحت تر بعضی جاها سخت تره)
با چند نفر که قبلاً رفتن سربازی صحبت کن مشورت کن، هم با سرباز صفر که بعد از مدرسه رفته باشه هم با وظیفه که بعد از دانشگاه رفته باشه. حرف های اونا رو هم بشنو. اگر هم تصمیم گرفته بری زودتر برو چون هر یه ماه تأخیر که الآن به سربازی بندازی رو آخرای سربازی متوجه میشی چقد بوده.

امیدوارم همتون موفق باشید و وقت تصمیم های مهم که میشه تصمیم درست رو بگیرید چون تا آخر عمرتون روتون تأثیر میذاره.

[-SmS-]

این تاپیک یه مشورت دوستانه برای اون آقا پسراییه که نه قبلاً سربازی رفتن، نه معاف هستن. اونایی که یه روز هرچند دیر بالآخره قراره برن.
توی این تاپیک جنبه های ریز و درشت قضیه رو که تجربه ی خودم هست بهتون میگم و در نهایت، تصمیم با خودتون.
شاید دلایل بعضی از شما برای دیر رفتن به سربازی هم این مواردی که میگم نباشه و دلایل شما شخصی و خاص خودتون باشه.
بعضی ها هم که کلاً نخوان برن باز به خودشون مربوطه و این تاپیک به اینکه کلاً بریم یا کلاً نریم کاری نداره.
توی این تاپیک فقط حالت کلی قضیه رو نوشتم و فقط برای کساییه که میدونن یه روز قراره برن.

چندسال پیش وقتی 18 سالم شد منم مثل خیلی از همکلاسی ها و اکثر بچه ها برای دیرتر رفتن به سربازی، خواستیم اول بریم دانشگاه و رفتیم، البته دوسال خوندم و مشکلی پیش اومد یه سال مرخصی گرفتم بعدش انصراف دادم.
دلیل قلبی ما این بود که میخواستیم یه چیزی که بالآخره سرمون میومد رو به تأخیر بندازیم، که اشتباه بود چون هرچی سریعتر شرش رو از سرمون خلاص میکردیم به نفعمون بود.
دلیل ظاهریمون هم این بود که پیش خودمون میگفتیم اگه بعد از مدرسه برم سربازی، موقعی که سربازی تموم میشه بخوام کنکور بدم و برم دانشگاه همه درسایی که دوران مدرسه خوندم یادم میره. اینم اشتباه بود چون اگه بعد از دانشگاه میرفتیم سربازی، فراموشی که توی اون دوسال برای دروس دانشگاه پیش میومد و برای بازارکار سخت میشد خیلی بدتر از فراموشی سطحی دروس مدرسه برای کنکور بود.
ولی همه ی اینا بهانه ای بود برای فرار از سربازی. خلاصه رفتیم دانشگاه و شرایط رو دیدیم. بهتون میگم شرایط چی بود. از ورودی های اون سال حدود 40 نفر بودیم و 20 تامون پسر بودیم دو نفر سه نفر قبلاً رفته بودن سربازی و خیالشون راحت بود تمام ترم های دانشگاه توی تمام درس ها نمره هاشون از همه بالاتر بود یه قسمتش برای این بود که درس خون بودن یه قسمت دیگه برای این بود که 90 درصد بقیه بچه ها که سربازی نرفته بودن یه معضل و حواس پرتی بزرگ توی ذهنشون بود که هر دقیقه بهشون تلنگر میزد که داری به سربازی نزدیک تر میشی. بعد دانشگاه نمیتونی بری سر کار باید بری سربازی. درس رو برای چی میخونی وقتی نمیتونی بری سر کار. اگه سربازی سخت بود چی. اگه همه این درس های سخت یادت رفت چی. دانشگاه آخر خطه داری به سربازی نزدیک میشی. این فکر و خیالایی که قرار بود یه روز واقعی و دردناک بشن، هیچکدوم از ما رو یه لحظه ول نمیکرد. به روی خودمون نمیاوردیم انگار همه چی خوبه. تا اینجای کار، هم درس ها رو یاد نمیگرفتیم، همه نمره هامون خراب میشد، هم قرار بود بعداً 2 سال وقتمون رو بذاریم برای شکنجه شدن و فراموشی 4 سال درس دانشگاه که براش توی سرما و گرما شب و روز زحمت کشیدیم.
بعد از انصراف از دانشگاه رفتم سربازی. البته شرایط سربازی یه جوریه که هر شهری هر نیرویی هر قسمتی با جاهای دیگه فرق داره. ممکنه یه نفر با یه درجه و پایه خدمتی توی یه قسمت از پادگان برای خودش پادشاهی کنه یه نفر دیگه با همون درجه و پایه خدمتی توی یه قسمت 50 متر اون طرف تر همش اذیت بشه. من شرایط عادیش رو میگم. سرباز صفرهای پادگانی که توش بودیم و خودمم سرباز صفر بودم با تمام سختی هایی که میکشیدن و تمام شکنجه های روانی و جسمی دوران سربازی، باز همیشه میخندیدن و شوخی میکردن و کیف میکردن خودشون رو زده بودن بیخیالی و میگذشت. ولی سربازایی که با مدرک دانشگاهی اومده بودن اصلاً اینطور نبودن. قسمتی که توش بودم نصف سرباز صفر بودیم و نصف هم وظیفه بودن که بعد از دانشگاه اومده بودن، تمام 21 ماه رو می دیدم شکنجه ای که اونا میکشن خیلی بیشتر از ماست. حق هم داشتن چون سنشون به سربازی نمیخورد، جاشون اونجا نبود، 4 سال یا 6 سال دانشگاه نرفته بودن که بیان اونجا از فرماندشون و کادری های دیگه حرف هایی بشنون که مطمئن بودن تا آخر عمرشون هیچوقت دیگه همچون حرفایی قرار نیست بشنون. شخصیتشون خراب میشد، اعصابشون خراب میشد، توی اون 21 ماه بعضی ها قیافشون واقعاً پیر میشد چند نفرو به چشمم دیدم که چی بودن چی شدن. به کوچک ترین کارهایی که دراصل مشکل ندارن ولی توی محیط نظامی مشکل دارن 3 روز میرفتن بازداشتگاه و کلی حرف دیگه که بیشتر نمیخوام اینجا باز کنم. حالا این طرف قضیه، این اتفاقات برای سربازای صفر که بعد از مدرسه اومده بودن هم پیش میومد، خیلی بیشتر هم پیش میومد، قسمت هاشون و کاراشون هم اکثراً از سربازای وظیفه سخت تره. ولی کمتر اذیت میشدن برای اینکه سنشون 18 سال بود برای اینکه حتی اگه باشخصیت هم بودن، هنوز دانشگاه نرفته بودن تا اون شخصیت مخصوص دانشگاه براشون شکل بگیره. از محیط مدرسه اومده بودن محیط سربازی قطعاً سختیش محسوسه ولی خیلی هم فرقی نکرده بود براشون پس راحت بودن.

مخلص کلام: اگه میدونی قراره بری و به اون دلایلی که نوشتم میخوای بعد از دانشگاه تازه بلند بشی بری سربازی، دوستانه پیشنهاد میکنم که اول سربازی بری بعد دانشگاه. اگه اول سربازی بری قطعاً به نفعت میشه نسبت به اینکه بخوای بعد از دانشگاه تازه بری سربازی. عمرت تلف میشه، زحمت دانشگاه رفتنت و درس خوندنت تلف میشه کلاً از کار و زندگی میفتی. اگه شانس بیاری یا بتونی که بیفتی شهر خودتون و بعدازظهرها هم بذارن برگردی خونه باز حین سربازی به این راحتیا نمیتونی کار کنی چون صبح فرماندت اگه جسمی خسته ت نکرده باشه قطعاً روانی کلافت کرده. (البته میگم باز جا با جا فرق داره بعضی جاها راحت تر بعضی جاها سخت تره)
با چند نفر که قبلاً رفتن سربازی صحبت کن مشورت کن، هم با سرباز صفر که بعد از مدرسه رفته باشه هم با وظیفه که بعد از دانشگاه رفته باشه. حرف های اونا رو هم بشنو. اگر هم تصمیم گرفته بری زودتر برو چون هر یه ماه تأخیر که الآن به سربازی بندازی رو آخرای سربازی متوجه میشی چقد بوده.

امیدوارم همتون موفق باشید و وقت تصمیم های مهم که میشه تصمیم درست رو بگیرید چون تا آخر عمرتون روتون تأثیر میذاره.

سلام.دقیقا من هم تا چند ماه پیش دست دست میکردم ولی تصمیم گرفتم برم سربازی و تا الان هم از ترس کرونا نرفتم و میخوام حداکثر تا آخر تابستون برم(یعنی به دلایلی مجبورم)
چند تا سوال ذهنمو مشغول کرده.اول اینکه چجوری مشخص میشه توی این دوسال چه کسی کجا بیفته و چه کاری انجام بده. مثلا من خودم از نظر فیزیکی(و البته روانی) خیلی ضعیفم در حدی که فک نکنم بتونم یه ربع هم یه ژ۳ رو تو دستم دارم. امکان داره خدمتم توی مرزبانی یا جاهایی که امکان درگیری نظامیه، باشه؟ معافیت از رزم تاثیری داره؟
دوم اینکه توی این دوسال روزی چند ساعت مشغولیم؟ بعد از اینکه کارمون تموم شد باید کجا بریم؟(تو یه شهر دیگه)

[ABBAS_99]

سلام.من میخوام حداکثر تا آخر تابستون برم سربازی و چند تا سوال ذهنمو مشغول کرده.اول اینکه چجوری مشخص میشه توی این دوسال چه کسی کجا بیفته و چه کاری انجام بده. مثلا من خودم از نظر فیزیکی(و البته روانی) خیلی ضعیفم در حدی که فک نکنم بتونم یه ربع هم یه ژ۳ رو تو دستم دارم. امکان داره خدمتم توی مرزبانی یا جاهایی که امکان درگیری نظامیه، باشه؟ معافیت از رزم تاثیری داره؟
دوم اینکه توی این دوسال روزی چند ساعت مشغولیم؟ بعد از اینکه کارمون تموم شد باید کجا رفت؟(توی شهر دیگه)

سلام. شما قبل از اینکه اعزام بشی میفرستنت دکتر تا معاینت کنه اونجا مشخص میکنه که معاف از رزم هستی یا نه. معاف از رزم بودن توی دوران آموزشی خیلی فرقی نداره به همه یه جور آموزش میدن ولی بعد از آموزشی یه کمی راحت تره، البته جا با جا فرق داره اگه یه جایی سرباز کم داشته باشن از معاف از رزم هم به اندازه بقیه استفاده میکنن اگه سرباز کافی باشه کار معاف از رزم ها یه ذره سبک تره. مثلاً یا میذارنت توی یه قسمت، پاسداری نمیدی سر پست نمیری، یا اگه هم بری به جای تفنگ بهت سرنیزه میدن ببندی کمرت، سرنیزه همون چاقویی که میزنن سر تفنگ منظورمه. اینکه کجا بیفتی هم اصلاً مشخص نمیشه تا ده روز قبل از اعزام که بری پلیس+10 و برگه جدید بگیری ببینی کجا افتادی. بعد از آموزشی هم کجا بیفتی یه سری شرایط هست اگه اونا رو داشته باشی میفتی اون شهری که میخوای (متأهل، پدرفوتی،پدرنظامی و برادری که همون موقع یه جایی سرباز باشه که اینا شرایط اصلی هستن، یه سری شرایط فرعی هم هست که اگه اون پادگان دستش باز باشه اینا رو هم میفرسته اون شهر که میخوان برن: مادرفوتی، عضو بهزیستی، عضو کمیته امداد) اگه هم این شرایط رو نداشته باشی کاملاً شانسی میفتی یکی از شهرایی که اون نیرو توی اون شهر وجود داره. مثلاً نیرو هوایی هفت هشت ده تا شهر داره به جز این چندتا شهر جای دیگه نمیفتی. نیروانتظامی و نیروزمینی و پدافند هم که همه جا هستن. بعد از اینکه تقسیم شدی و فرستادنت اون شهر اونجا چند روز بیکار توی پادگان نگهت میدارن بعدش قسمتت رو مشخص میکنن. اگه سالم باشی احتمال زیاد پاسداری اگه معاف از رزم هم باشی یا میفرستنت قسمت یا بازم پاسداری.
توی دوران آموزشی هم روانشناس میاد یه تست ازتون میگیره باهاتون صحبت میکنه و سؤال میپرسه با توجه به جواب هاتون مشخص میشه که شما مشکل روانی دارید یا نه، منظورم حالا دیوونگی نیست منظورم همین ضعف روانیه. اگه داشته باشید به عنوان گروه ب مشخص میشید که تا آخر سربازی بهتون اسلحه نمیدن. درباره مرزبانی خبر ندارم ولی احتمالآً معاف از رزم شدن و گروه ب شدن باعث بشه مرز نفرستن چون توی مرز باید اسلحه داشته باشی ولی برای گروه ب هم اسلحه ممنوعه. توی کارت پایان خدمت هم درباره گروه الف (روان سالم) یا گروه ب (روان ناسالم) چیزی نمیزنن نگران نباش. فقط معاف از رزم بودنت رو مینویسن که عیبی هم نداره. فقط کارایی که توان جسمی زیادی بخواد نمیتونی استخدام بشی.
تعداد ساعت های مشغول بودنت هم بستگی به جات داره. یه جا هست یارو 5 دقیقه صبح و 5 دقیقه عصر کار داره و بقیه ساعتا میخوابه یه جا هم یارو به جز 6 ساعت خواب بقیه وقت همش کار میکنه یا پاسداری میده همش بستگی داره به جایی که میفتی. ولی درکل بیکار نیستی، به نفعت هم هست که بیکار نباشی چون هرچقدر بیکار باشی مغزت داغون میشه. به معنی واقعی کلمه مغزت و روانت متلاشی میشه. سربازی جای بیکار بودن نیست چون هیچ وسیله ای نیست که باهاش سرگرم بشی مجبوری دیوارو نگاه کنی. 19 ماه بیکار باشی و دیوارو نگاه کنی رسماً دیوونه میشی.
اگه هم شهر دیگه بودی و کارت تموم شد کم پیش میاد بذارن بری بیرون. البته به عنوان سرباز صفر. چون اگه بذارن بری بیرون هرروز همه سربازا رو باید بذارن برن بیرون. مرخصی رفتن یه حد مشخصی داره و بیشتر نمیذارن بری. درضمن اونقد خسته میشی که فقط میخوای بخوابی. اگه پاسدار باشی توی پاسدارخونه میخوابی، اگه قسمتی باشی توی خوابگاهی که همه هستن میخوابی یا داخل خود اون قسمت چندتا تخت گذاشتن که جای خواب شما اونجاست و راحت تره چاردیواری اختیاری.
از اونجایی هم که توی سربازی ابداً تفریح و سرگرمی نیست بعضی ها برای مشغول شدن میرن طرف دود، البته توی آسایشگاه ممکنه تلویزیون بذارن ولی یه نفر چقد میتونه تلویزیون نگاه کنه، مواظب باش دودی نشی، اگه بشی سربازیت برات فقط میشه ضرر. چون اگه دودی شده باشی در حد یکی دو نخ دودی نمیشی، شدید دودی میشی، میرسه به روزی نصف پاکت و یه پاکت.

[Petrichor]

در راستای تجربیات استارتر عزیز یه چیزایی هم من اضافه کنم .
توی ارتش که من بودم درجه لیسانسه ها در 99 درصد مواقع گروهبان بود و شاید کمتر از یه درصد هم افسر میشدن ( ستوانسوم وظیفه ) . نکته ای که وجود داره اینه که این درجه گروهبانی عملا خیلی خیلی تفاوت کمی بین شمای لیسانسه و یه سرباز دیپلمه با درجه سرجوخه ایجاد میکنه . تا جایی که من توی دو تا پادگان توی دو شهر مختلف دیدم لیسانسه ها هم نگهبانی میدادن هم منطقه نظافت داشتن هم تومخی فراوون !
اما خب افسر شدن یه تفاوت کوانتومی ایجاد میکنه که کلا دیگه اذیت شدناشون یک دهم میشه اما میگم احتمال اینکه شما با لیسانس افسر بشید تقریبا صفره !
اما فوق لیسانسه ها و دکتری ها ستواندوم و ستوانیکم میشن . این افراد خب ظاهرا خدمت خاصی ندارن ( از لحاظ درجه و کار عملی ) اما واقعیت اینه اینا حداقل 25 سال سن دارن و اعصاب خوردی ها و دردسر هایی که چارتا نظامی ****** ( خودم ستاره دار کردم ) براشون درست میکنن خیلی واسشون بیش از حده ! اینا همون دسته ای هستن که میگن یا سیگاری میشن یا ؟؟؟
با توجه به این تجربیات به نظر من چنتا سوال قبل از اینکه بین دانشگاه و سربازی مسیرتونو انتخاب کنید از خودتون بپرسید .
اگه میخواید برید و بعد با لیسانس برید سربازی دارم میگم واقعا حماقت محضه . حداقل فوق لیسانس . هر چند برای همون درجه هم خیلیا میگن درساتون یادتون میره که واقعا راست میگن .
دوم اینکه اگه خیلی آدم خانواده دوستی هستید و میخواین توی دانشگاه یا قبل از سربازی ازدواج کنید حواستون باشه که سربازی متاهلی ( حتی با اینکه شهر خودت هستی ) بسیار دردسر و اذیت زیادی داره .
یه نکته ریز اما خیلی مهمی هم بگم . سربازی و قانون نیروهای نظامی خیلی خیلی سی-کی-م خیاری تر از اونیه که فکرشو بکنید . به عنوان مثال توی پادگان مشهد که من شش ماه آخر خدمتم اونجا بودم سر قضیه کرونا برای تمام بچه های رسته بهداری 3 ماه اضافه خدمت زد فرمانده پادگان ! به همین شیرینی سه ماه از عمرت بالا پایین میشه . بنابراین میگن یه موقعی برید سربازی که خیلی برنامه ریزی منسجم و دقیقی نداشته باشید که بتونید خدمتتون رو با بی خیالی کامل سپری کنید تا دچار مشکلات روانی و عصبی نشید !
امیدوارم کمکی کرده باشم

[hossein1399]

من که سربازی امریه ی آموزش و پرورش بودم.تابستون یک ماه بیکار و یک ماه اداره و در طول سال تحصیلی هم اکثرا از صبح شنبه میرفتیم تا 4 شنبه بر میگشتیم که توی دهات درس می دادیم
بچه ها هم از اواسط ابان میامدن درس بخونن تا 15 اسفند مدرسه بودن ولی بدیش این بود که بازرس میامد
بدی دیگش این بود که اب لوله کشی نداشتن و عشایر بودن یک چاه کپک زده بود
اب از شهر میاوردیم تلفن هم باید میرفتی روی بالای کوه که انتن بده
برای درس خوندن مناسب بود ولی حیف که اون موقع فکر می کردم سرکار پختن
سال تحصیلی که ما سرباز معلم اون مدرسه بودیم یکی از دانش اموزها دیپلم گرفت از سال تاسیس تا زمان ما، کسی از اون مدرسه دیپلم نگرفته بود(یک 10 سالی از تاسیسش میگذشت)

در کل سپاه به نظرم از همه ارگان ها راحت تر باشه باید بری یک کارهایی بکنی که سپاه بندازنت(بری سپاه منطقه درخواست بدی دقیق نمی دونم الان چه طوری هست)

[-SmS-]

در راستای تجربیات استارتر عزیز یه چیزایی هم من اضافه کنم .
توی ارتش که من بودم درجه لیسانسه ها در 99 درصد مواقع گروهبان بود و شاید کمتر از یه درصد هم افسر میشدن ( ستوانسوم وظیفه ) . نکته ای که وجود داره اینه که این درجه گروهبانی عملا خیلی خیلی تفاوت کمی بین شمای لیسانسه و یه سرباز دیپلمه با درجه سرجوخه ایجاد میکنه . تا جایی که من توی دو تا پادگان توی دو شهر مختلف دیدم لیسانسه ها هم نگهبانی میدادن هم منطقه نظافت داشتن هم تومخی فراوون !
اما خب افسر شدن یه تفاوت کوانتومی ایجاد میکنه که کلا دیگه اذیت شدناشون یک دهم میشه اما میگم احتمال اینکه شما با لیسانس افسر بشید تقریبا صفره !
اما فوق لیسانسه ها و دکتری ها ستواندوم و ستوانیکم میشن . این افراد خب ظاهرا خدمت خاصی ندارن ( از لحاظ درجه و کار عملی ) اما واقعیت اینه اینا حداقل 25 سال سن دارن و اعصاب خوردی ها و دردسر هایی که چارتا نظامی ****** ( خودم ستاره دار کردم ) براشون درست میکنن خیلی واسشون بیش از حده ! اینا همون دسته ای هستن که میگن یا سیگاری میشن یا ؟؟؟
با توجه به این تجربیات به نظر من چنتا سوال قبل از اینکه بین دانشگاه و سربازی مسیرتونو انتخاب کنید از خودتون بپرسید .
اگه میخواید برید و بعد با لیسانس برید سربازی دارم میگم واقعا حماقت محضه . حداقل فوق لیسانس . هر چند برای همون درجه هم خیلیا میگن درساتون یادتون میره که واقعا راست میگن .
دوم اینکه اگه خیلی آدم خانواده دوستی هستید و میخواین توی دانشگاه یا قبل از سربازی ازدواج کنید حواستون باشه که سربازی متاهلی ( حتی با اینکه شهر خودت هستی ) بسیار دردسر و اذیت زیادی داره .
یه نکته ریز اما خیلی مهمی هم بگم . سربازی و قانون نیروهای نظامی خیلی خیلی سی-کی-م خیاری تر از اونیه که فکرشو بکنید . به عنوان مثال توی پادگان مشهد که من شش ماه آخر خدمتم اونجا بودم سر قضیه کرونا برای تمام بچه های رسته بهداری 3 ماه اضافه خدمت زد فرمانده پادگان ! به همین شیرینی سه ماه از عمرت بالا پایین میشه . بنابراین میگن یه موقعی برید سربازی که خیلی برنامه ریزی منسجم و دقیقی نداشته باشید که بتونید خدمتتون رو با بی خیالی کامل سپری کنید تا دچار مشکلات روانی و عصبی نشید !
امیدوارم کمکی کرده باشم

توی خدمت میشه کتاب خوند؟ هم درس و هم کتاب غیر درسی. چون خودم پیش یه روانشناسی رفته بودم که میگفت دوبار وسط سربازی کنکور داده و قبول شده(یه بار کارشناسی و یه بار ارشد).من خودم هم یه مجموعه داستان کوتاه و دو سه تا کتاب دیگه خودمو نخوندم تا توی سربازی بخونمشون و بیکار نباشم. اگه کتاب هم نشه خوند پس سربازا عملا فرقی با گیاه ندارن.

[Petrichor]

توی خدمت میشه کتاب خوند؟ هم درس و هم کتاب غیر درسی. چون خودم پیش یه روانشناسی رفته بودم که میگفت دوبار وسط سربازی کنکور داده و قبول شده(یه بار کارشناسی و یه بار ارشد).من خودم هم یه مجموعه داستان کوتاه و دو سه تا کتاب دیگه خودمو نخوندم تا توی سربازی بخونمشون و بیکار نباشم. اگه کتاب هم نشه خوند پس سربازا عملا فرقی با گیاه ندارن.

بستگی به درجت داره که ببینیم چقد وقتت ازاده . برای یه دیپلمه تقریبا میشه گفت غیرممکنه . چون نود درصد مواقع خسته و خوابالودی یا اعصابت خرده . حالا کتابای غیر درسی شاید بشه چند صفحه ای خوند ولی درسی نیاز به تمرکز و توجه داره .
من خودم برای اموزشی یه کوله کتاب بردم از فیلای مبتکران گرفته تا فاگوزیست . نمیشه خوند واقعا و اینکه تو بتونی روی درست خدمت کردنت تمرکز کنی خودش به اندازه کافی انرژی بر هست .
اگه شهر خودت باشی میتونی بعد از ظهرا بیای خونه و دیگه بستگی به خودت داره ارادت چقدر باشه . ( سربازی تو شهر خودت خیلی خیلی متفاوته. )

[B3hism]

همه چیز به محل خدمتت و ارگان خدمتت بستگی داره .درجه‌ی خدمتت با توجه به مدرک تحصیلیت میتونه متفاوت باشه ( گاهی ارگان های مختلف هم درجه های مختلفی به یک مدرک میدند ) .
توی دوره ی آموزشی عملا مطالعه کردن غیر ممکنه . توی دوره ی خدمت در یگان هم ، بسته به محل و یگان خدمتت ، میتونی تا حدودی مطالعه داشته باشی . اگر شرایط خاصی داری یا شرایطی داری که بتونی توی شهر خودت بیفتی هم میتونه خیلی بهت کمک کنه .