*یقیــن چه خوب اندوه را میراند...*علی(ع)
خواهش میکنم
بله میفهمم ترک باشگاه و حتی فعالیت مداوم چقدر افت روحیه میاره من خودم والیبالیست نیمه حرفه ای بودم..ولی چیزی که مشخصه اینه که واقعا هممون تو این وضعیم! و بیشتر از مرگ خودمون ترس از دست دادن عزیزانمون رو داریم..البته راجع به خودم نمیگم چون من به این باور رسیدم که بالاخره قراره از دستشون بدم..دیر یا زود..
و اینکه واقعا با نگرانی چیزی درست نمیشه و تنها محصولش استرس و عدم تمرکزه!
*یقیــن چه خوب اندوه را میراند...*علی(ع)
خدا کمکمون کنه
همه اتفاقای خوب برای پرستارا و پزشکهای زحمت کش بیفته و به هرچی میخوان برسن و تنشون سلامت باشه
درک میکنم حالتون رو!من هم برادرم پرستاره ...سرفه که میکنن تمام عضلات بدنم میلرزن و دق میکنم
البته خدا رو شکر فقط سرماخوردگی ساده دارن
قدر خودتون و همه عزیزانتون رو بدونین و بمونین خونه! و نظافت رو رعایت کنین(خطاب به همه مردم)
تلاش میکنم تا من هم به این شغل شریف و خطیر دست پیدا کنم و به مردم کشورم کمک کنم
![]()
کلمه wonderful فقط یک ثانیه میتونه شما و ارادتون رو توصیف کنه با خوندن هرکلمه از متنتون خدا میدونه موهای بدنم سیخ میشداما فک کنم این افسردگی و ترس کوفتی ناشی از کنکور دربه در شده گریبان خیلی را هر ساله گرفته و به هزاران قرص و دارو ضد افسردگی انداخته
تازه این افراد خیلیاشون سالم بودن قبل این ماجرا و حالا فارغ از اینکه یک تعدادی هم قبل این کنکور با یکسری مشکلات دست و پنجه ونرم میکردندمشکلات جامعه و خانواده ومالی هم که دیگه قوز بالا قوزفقط امید وارم که امسال بتونم به هدفم برسه و یکی از اهدافم هم بعد قبولی در دانشگاه اینکه با کمک چند خیر و مشاور بصورت رایگان بتونم سمینار و همایش رایگان مشاوره .انگیزش راه بندازم
![]()
وای فاطمه جانم این اراده و قدرت تو قابل تحسینه
دختر تو خیلی خیلی قوی هستی
ایشالا امسال میترکونی و به هدف خوشگلت میرسی![]()
اسرار خرابات به جز مست نداند
هشیار چه داند که در این کوی چه راز است
واقعا بهت تبریک میگم تو خییییلی قوی بودی به معنای واقعی جنگیدن رو تو تک تک کلماتت حس کردم ایشالله امسال میترکونی و به هدف قشنگت میرسی
امیدوارم منم مثل تو قوی بمونم و ادامه بدم و به هدفم برسم
*یقیــن چه خوب اندوه را میراند...*علی(ع)
*یقیــن چه خوب اندوه را میراند...*علی(ع)
خوب نبود
اصلا خوب نبود
.
.
.
.
.
عالیییییی بوووددددد
راستش منم نزدیک به چیزایی که گفتی رو تجربه کردم
منم سال پیش رتبه 18000 رو به 4100 تبدیل کردم فقط با بعد عید خوندن
اما من اون زمان یه پشتوانه و حامی قوی داشتم
کسی که همیشه و هر روز با حرفاش بهم روحیه میداد
ولی امسال نیست
هر روز بیدار میشم یاد اون روزایی میفتم که بابام صبح 6.5 میرفت سنگک میخرید بعد میومد منو بیدار میکرد با کلی ناز کردن موهام که دختر تنبل بابا پاشو
بعد صبحانه میبد منو اون یکی خونه خودشم دراز میکشید تو هال و کتاب میخوند منم وقتای استراحتم میرفتم دراز میکشیدم پیشش
وقتی حواسش نبود قلقلکش میدادم
میرفت ناهار میخورد بعدش واسه من ناهار میاورد
تا شب ساعت 9 اینجوری میگذشت بعد میرفتیم خونه
وقتی نتایج کنکور اومد منی که انتظار داشتم حدود 1500~2000 منطقه بشم و شده بودم 4100 کلی تو بغلش گریه کردم
بهم گفت اگه تصمیم داری بازم پشت کنکور بمونی باید خیلیی قوی باشی
انقدر قوی که حتی با مرگ عزیزات به هم نریزی
فردای همون روز از دستش دادم
ولی نتونستم قوی باشم
تا اواخر بهمن هر روز با گریه پا شدم ، با گریه ناهار خوردم ، با گریه نشستم رو مبل مخصوص بابام که همیشه روش دراز میکشید و وقتی اخبار نگاه میکرد خوابش میبرد ، با گریه هم خوابیدم
ولی میخوام امسال به آرزوی خودم و بابام برسم
میخوام خوشحالش کنم
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربر و 1 مهمان)