از قاآنی
1.
به عید قربان قربان کنند خلق جهان
بُتا تو عید منی من شوم تو را قربان!
2.
بس کمالی نیست قربانی نمودن بهر عید
عید را باید به پای دوست قربان داشتن
3.
هرکه را سیم است، قربانی نماید بهر عید
من که بی سیمم نمایم عید را قربان یار!
4.
راستی را عید قربان بهترین عید است از آنک..
.. در نشاط آیند جان بازان عشق از هر کنار
همه لطف خداست.
ویرایش توسط mahdi nazari : 26 مهر 1392 در ساعت 22:16
از میرزاده ی عشقی
در اعتراض به قرارداد 1919
مرا عزاست نه عید، این چه عید قربان است؟!
که گوسفند وطن زیر تیغ خصمان است
الا که عید من امروز نیست؛ چون قربان..
..شوم پی وطن، آن روز عید قربان است!
مرا به جامه ی عیدی مبین، دلم خون است
درون خانه عزا و برون چراغان است..
همه لطف خداست.
از امیر معزی
رسید عید، بیا تا به تیغ ِ باده کنیم
به عید قربان، غمهای خویش را قربان!
همه لطف خداست.
از ملک الشعرای بهار
عید قربان آمد ای جان جهان قربان تو را
جلوه ای کن تا شود جانها فدای جان تو را
همه لطف خداست.
از خرم شیرازی
خواستم قربان راهش جان کنم، خندید و گفت:
صبر کن یک روز دیگر، عید قربان می رسد!
همه لطف خداست.
از پروین اعتصامی
گهِ احرام، روز عید قربان
سخن می گفت با خود کعبه، زینسانکه من، مرآت نور ذوالجلالم عروس پرده‌ی بزم وصالم مرا دست خلیل الله برافراشت خداوندم عزیز و نامور داشت نباشد هیچ اندر خطه‌ی خاک مکانی همچو من، فرخنده و پاک چو بزم من، بساط روشنی نیست چو ملک من، سرای ایمنی نیست بسی سرگشته‌ی اخلاص داریم بسی قربانیان خاص داریم اساس کشور ارشاد، از ماست بنای شوق را، بنیاد از ماست چراغ این همه پروانه، مائیم خداوند جهان را خانه، مائیم پرستشگاه ماه و اختر، اینجاست حقیقت را کتاب و دفتر، اینجاست در اینجا، بس شهان افسر نهادند بسی گردن فرازان، سر نهادند بسی گوهر، ز بام آویختندم بسی گنجینه، در پا ریختندم به صورت، قبله‌ی آزادگانیم به معنی، حامی افتادگانیم کتاب عشق را، جز یک ورق نیست در آن هم، نکته‌ای جز نام حق نیست مقدس همتی، کاین بارگه ساخت مبارک نیتی، کاین کار پرداخت درین درگاه، هر سنگ و گل و کاه خدا را سجده آرد، گاه و بیگاه «انا الحق» میزنند اینجا، در و بام ستایش می‌کنند، اجسام و اجرام در اینجا، عرشیان تسبیح خوانند سخن گویان معنی، بی زبانند بلندی را، کمال از درگه ماست پر ِ روح‌الامین، فرش ره ماست در اینجا، رخصت تیغ آختن نیست کسی را دست بر کس تاختن نیست نه دام است اندرین جانب، نه صیاد شکار آسوده است و طائر آزاد خوش آن استاد، کاین آب و گل آمیخت خوش آن معمار، کاین طرح نکو ریخت خوش آن درزی، که زرین جامه‌ام دوخت خوش آن بازارگان، کاین حله بفروخت مرا، زین حال، بس نام‌آوریهاست بگردون بلندم، برتریهاست بدوخندید دل آهسته، کای دوست ز نیکان، خود پسندیدن نه نیکوست چنان رانی سخن، زین توده‌ی گل که گوئی فارغی از کعبه‌ی دل تو را چیزی برون از آب و گل نیست مبارک کعبه‌ای مانند دل نیست تو را گر ساخت ابراهیم ِآزر مرا بفراشت دست حی داور تو را گر آب و رنگ از خال و سنگ است مرا از پرتو جان، آب و رنگ است تو را گر گوهر و گنجینه دادند مرا آرامگاه از سینه دادند تو را در عیدها بوسند درگاه مرا باز است در، هرگاه و بیگاه تو را گر بنده‌ای بنهاد بنیاد مرا معمار هستی، کرد آباد تو را تاج ار ز چین و کشمر آرند مرا تفسیری از هر دفتر آرند ز دیبا، گر تو را نقش و نگاریست مرا در هر رگ، از خون جویباریست تو جسم تیره‌ای، ما تابناکیم تو از خاکی و ما از جان پاکیم تو را گر مروه‌ای هست و صفائی مرا هم هست تدبیری و رائی در اینجا نیست شمعی جز رخ دوست وگر هست، انعکاس چهره‌ی اوست تو را گر دوستدارند اختر و ماه مرا یارند عشق و حسرت و آه تو را گر غرق در پیرایه کردند مرا با عقل و جان، همسایه کردند در این عزلتگه شوق، آشناهاست در این گمگشته کشتی، ناخداهاست به ظاهر، ملک تن را پادشائیم به معنی، خانه‌ی خاص خدائیم در اینجا رمز، رمز عشق بازی ست به جز این نقش، هر نقشی مجازی ست در این گرداب، قربانهاست ما را به خون آلوده، پیکانهاست ما را تو، خون کشتگان دل ندیدی ازین دریا، به جز ساحل ندیدی کسی کاو کعبه‌ی دل پاک دارد کجا ز آلودگیها باک دارد چه محرابی ست از دل با صفاتر چه قندیلی ست از جان روشناتر خوش آن کاو جامه از دیبای جان کرد خوش آن مرغی، کزین شاخ آشیان کرد خوش آن کس، کز سر صدق و نیازی کند در سجده گاه دل، نمازی کسی بر مهتران، پروین، مهی داشت که دل چون کعبه، زآلایش تهی داشت
همه لطف خداست.
ویرایش توسط mahdi nazari : 24 مهر 1392 در ساعت 23:01
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربر و 1 مهمان)
LinkBack URL
About LinkBacks
پاسخ با نقل قول.gif "Yahoo (81)")
