سلام عزیزم..خب شما اگاهانه انتخاب کردی این مدل زندگی رو!اگه واقعا داره اذیتت میکنه تغییر ایجاد کن
تنها قانون ثابت جهان تغییره! تغییر نکنی دنیا بزور تغییرت میده
این تغییر رو انقد کوچیک کن که بهونه ای برای از زیرش در رفتن نداشته باشی ولی باید خودتو مجبور کنی پیوسته ادامش بدی...مثلا روزی نیم ساعت برو قدم بزن...به ادما نگاه کن !اینکه هرکی پی یه چیزه ! هر کی گرفتاریب خاص خودشو داره
ببین موندن تو این حریم دایره ای بسته خودت بهت چیزی اضافه نمیکنه
پس اگه باهاش حال میکنی که تا اخر عمر همینجوری ادامه بده
اگه نه پس یه کاری کن!هیشکی نمیتونه کمکت کنه بجز خودت
هرروز که از خواب بیدار میشی بگو زندگی من مثل یه کتابه که هرروز دارم یه صفحشو مینویسم!باید یجوری بنویسم که ده ها سال بعد خودم روم بشه بخونمش!
اصرار من اینه با کارهای کوچیک و پیوسته ای شروع کنی که کم کم از فضای قبلیت دورت کنه
پیش داوری نکن نگو نمیشه!اول دوسه روز حرفا و پیشنهادایی که بچه ها گفتن عملی کن اگه نشد بعد دیگه انجام نده!
خب شما از همین اول داری دربرابر خوشحالی و حس خوب جبهه میگیری!!!!چجوری میخوای بهش برسی؟
اولین قدم تغییر ذهنیت و تلقین به خودته..تلقین بعد مدتی تبدیل به ناخوداگاهت میشه اونوقت این کارا برات راحتتر میشه
اولش که میخوای شروع کنی سخته!چون وظیفه مغز ما زنده نگه داشتنمون با کمترین میزان گلوکوزه! قانون اینرسی هم میگه اولین بار با تغییر ناگهانی ذهن مقاومت میکنه!
پس یمقدار باید ب خودت اولش سختی بدی ولی بدون این سختی در پایان چه نتیجه ای برات خواهد داشت
موفق باشی عزیز دلم