سلام دوستان ...
راستش من بین بار یون ، بیشترین ظرفیت و عدد اکسایش گیر کردم و گیج شدم به نوعی ! مثلا:
XnYm
الان این m میتونه عدد اکسایش ، بزرگترین ظرفیت و باریون X باشع و n هم به همین ترتیب برای Y !
حالا ما از کجا تشخیص بدیم که این n و m ، عدد اکسایش بودن یا بیشترین ظرفیت بودن یا بار یون ؟
در حقیقت میشه گفت کی اندیس ها ، عدد اکسایش بودن که بعدش به صورت ضربدری شدن اندیس ؟
یه اعدامی که امیدش به دنیا نیست
ولی دنیا براش جذابیت دارههههههه
نمیدونم منظورمو رسوندم یا نه ولی یه مثال میزنم که واضح تر باشه منظورم .
به عنوان مثال عنصر x با بالاترین عدد اکسایش خود ترکیبی به فرمول xo3 ایجاد میکند . آیا عبارت زیر صحیح است ؟
فرمول ترکیب این عنصر با یک فلز قلیایی خاکی (m) به صورت m3x میبظاشد .
جواب من : عدد اکسایش x ، شیش 6 بوده پس x یا در گروه 6 یا در گروه 16 قرار دارد . پس حالا داریم : M2x6 -----> m3x
ولی جواب تست چیزه دیگه ای میگه !
جواب تست : عبارت نادرست زیرا ظرفیت گروه 16 در ترکیب با فلزات 2 است پس فرمول ترکیب این عنصر با m به صورت mx میباشد .
---------------------------------------------------------------------------------------------
سوال اصلی : برای نوشتن فرمول یک ترکیب آخر از بار یون ، بیشترین ظرفیت یا عدد اکسایش ؟ از کدام یک استفاده میکنیم ؟؟؟؟
یه اعدامی که امیدش به دنیا نیست
ولی دنیا براش جذابیت دارههههههه
مرسی استاد ... ولی من سوالم این بود که برای نوشتن فرمول یک ترکیب از بار یون ، بیشترین ظرفیت یا عدد اکسایش از کدام یک استفاده میکنیم ؟
یه اعدامی که امیدش به دنیا نیست
ولی دنیا براش جذابیت دارههههههه
در یک ترکیب یا یون چند اتمی برای تک تک اتمها عدد اکسایش خاص و نیز بار قراردادی خاصی وجود دارد ولی مجموع جمع جبری بار قراردادی و نیز مجموع جمع جبری عدد اکسایش همان بار آن گونه می باشد
نوشته اصلی توسط Jean.Reno
سلام استاد منظورتون از فرمولی که واسه عدد اکسایش گفتین رو نمیفهمم تعداد الکتورن های باقی مانه پس از یونی فرض کردن یعنی چی.gif "Yahoo (110)")
عدد اکسایش، عدهٔ بارهای مربوط به اتمهای ترکیب (در مورد ترکیبهای کووالانسی، منظور بارهایی فرضی است) بر اساس برخی قواعد اختیاری است.
عدد اکسایش یک یون یک تک اتمی برابر با بار آن یون میباشد. مثلاً در NaCl، عدد اکسایش سدیم در +Na برابر ۱+ و عدد اکسایش کلر در -Cl برابر ۱- است.
عدد اکسایش اتمها در یک مولکول کووالانسی را می‌توان با دادن الکترونهای هر پیوند به اتم الکترونگاتیو تر به دست آورد. برای مولکول
هر دو الکترون پیوند کووالانسی به اتم کلر داده می‌شوند، زیرا کلر الکترونگاتیو تر از هیدروژن است. به این ترتیب عدد اکسایش اتم کلر به دلیل یک الکترون اضافی، برابر با ۱- است. عدد اکسایش اتم هیدروژن نیز به علت اختصاص یافتن تنها الکترون آن به اتم کلر، برابر با ۱+ است.
در مورد پیوندهای غیر قطبی بین اتمهای یکسان، که در آنها تفاوت الکترونگاتیوی وجود ندارد، الکترونهای پیوندی به طور مساوی بین اتمهای تشکیل دهندهٔ پیوند تقسیم می‌شوند. (حتی اگر تعدادالکترونهای پیوند فرد باشد باز هم به طور مساوی تقسیم می‌شوند. )
به این ترتیب عدد اکسایش هر دو اتم کلر در مولکول زیر صفر است.
بر اساس این ایده‌ها قواعد زیر را می‌توان برای تعیین عدد اکسایش بیان کرد:
- اتمهای ترکیب نشده و اتمهایی که عناصر مولکولی را تشکیل داده‌اند، عدد اکسایش صفر دارند.
- مجموع اعداد اکسایش اتمها در یک ترکیب صفر است، زیرا ترکیبات از لحاظ بار الکتریکی خنثی هستند.
- عدد اکسایش یونهای تک اتمی برابر با بار یون است. برای مثال فلزات گروه IA شامل Cs، Rb، K، Na، Li همیشه در ترکیبات خود دارای عدد اکسایش ۱+ و عناصر گروه IIA شامل Ba، Sr، Ca، Mg، Be همیشه دارای عدد اکسایش ۲+ هستند.
- مجموع اعداد اکسایش اتمهای تشکیل دهندهٔ یک یون چند اتمی برابر با بار آن یون است.
- عدد اکسایش فلوئور، الکترونگاتیو ترین اتم، در تمام ترکیبات فلوئوردار (به استثنای F۲) برابر ۱- است.
- عدد اکسایش اکسیژن در اغلب ترکیبهای اکسیژن دار، ۲- است. ولی چند مورد استثنا هم وجود دارد:
- در پراکسیدها، عدد اکسایش هر یک از اتمهای اکسیژن، ۱- است. دو اتم اکسیژن در یون پراکسید، -۲ O۲، هم ارزند. هر یک باید عدد اکسایش ۱- داشته باشند تا مجموع آنها برابر با بار یون گردد.
- در یون سوپراکسید، O21--، عدد اکسایش هر اتم اکسیژن، ۰٫۵- است.
- در OF۲، عدد اکسایش اکسیژن ۲+ است.(قاعدهٔ ۵ را ببینید)
- عدد اکسایش هیدروژن در تمام ترکیبات ۱+ است به جز در هیدریدهای فلزی مانند NaH و CaH۲ که در آنها حالت ۱- است و مولکول H۲ که عدد اکسایش هیدروژن در آن صفر است.
- در ترکیبات دو نافلز (خواه به صورت یون چند اتمی یا مولکول) عدد اکسایش عنصر الکترونگاتیو تر منفی و برابر بار یون تک اتمی معمولی آن عنصر است. مثلاً در PCl۳ عدد اکسایش Cl برابر ۱- است و بنا بر قاعدهٔ ۲ عدد اکسایش P هم برابر ۳+ میشود. یا در مثالی دیگر در مولکول CS۲ عدد اکسایش S برابر ۲- و عدد اکسایش کربن برابر ۴+ است.
سلام!
برای نوشتن فرمول از بار یون ها استفاده میکنیم به این صورت که نماد کاتیون سمت چپ نماد آنیون سمت راست؛ بار کاتیون اندیس آنیون و بار آنیون را اندیس کاتیون قرار میدهیم و در صورت ساده شدن اندیس هارو ساده میکنیم. این نکته رو هم بدونید که در یون های تک اتمی بار همون عدد اکسایش هستش.
تو این تست ها هم که میگن با بیشترین ظرفیت ظاهر شده یعنی عدد اکسایشش برابر بیشترین ظرفیته و چون تک اتمیه میشه همون بار یون.
امیدوارم تونسته باشم بهتون کمک کنم
www.venus-students.ir
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربر و 1 مهمان)
LinkBack URL
About LinkBacks
پاسخ با نقل قول
