دوست من، اول برو توی این لینک و ببین همین فردی که شما با کنایه از ۴ سال کنکور دادنش صحبت میکنی، پای هدفش وایساد و رتبش ۳۰۰ شد و حالا بقیه عمرش رو فرصت داره که از زندگی لذت ببره..
اینجا
ببین رفیق، این حرف غلطی هست که میزنی...اگر یه نفر سال اول رو قبول نشه، شرایطش برای سال بعد دقیقا همونطوری خواهد بود که یه نفر که سال چهارمش هست میخواد کنکور بده...و لزوما هم مایه شرمساری و پوئن منفی نیست....شما به هر دلیلی، درست یا غلط، تصمیم گرفتی که بجای رشته ای که سطح پایین تری داره یا دوست نداری، بمونی پشت کنکور و رشته ای که سطح بالا تری رو داره بخونی....
پیروزی، پدران زیادی داره ولی شکست، یتیم هست...یعنی اینکه اگه شما پیروز بشی، همه در کنارت خواهند بود ولی فقط کافیه ببازی، اون موقع هست که سیل هجمه و فشار( بخصوص اگر برای بار چندم باشه که شکست میخوری)....
فردی که سال چهارمش هست و میخواد کنکور بده، پیش من خییلی ارزشمند تر از اونی هست که شکست رو قبول کرد و رفت جاییکه دوستش نداشت...