فعالیت تو زمینه پژوهش و تحقیق تو دانشگاه چه فایده ای داره؟

[Arash.ye]

دوستان من خیلی دیدم که دانشجوهای پزشکی تو انجمن پژوهشی دانشگاه فعالیت میکنن ،خلاصه مقاله و تحقیق و ...
چه فایده ای واسشون داره؟امتیاز خاصی داره؟و اینکه از این طریق میشه بورسیه خارج گرفت؟یعنی ممکنه درخواست همکاری تو زمینه پژوهش از خارج واسش بیاد؟و اینکه این اتفاقا و امتیازا فقط واسه دانشگاه تهرانه؟
کلا بعد قبولی پزشکی تو دانشگاه کار دیگه ای میشه کرد؟یه کار که بشه از خارج بورس گرفت؟

اوه چقد سوال شد!فقط خواستم منظورم و کامل برسونم:/

[Bffensive]

سسلام .
صحبت‌هایی که میخوام بکنم ممکنه باعث ایجاد نا امیدی بشه. شاید هم به یک سری افراد توهین بشه. حرف‌هام واقعیه ولی اگه کسی ناراحت شد گزارش کنه پستو حذف میکنم.

اول در باب امتیاز پژوهش:
بله امتیاز داره ولی نه با اون دید که نمره تون زیاد بشه. اگر به مقاله ختم بشه خوب رزومتون رو بهبود دادید. به علاوه در یک سری مقاطع حتما باید یک مقاله داشته باشید. برای مثال در مقطع دکتری مهندسی حتما باید یک مقاله داشته باشید( حتی در درپیت ترین جای ممکن و حتی اگه کپی باشه و حتی اگه ..... دیگه ادامه ندم بهتره)
اما اما خدمت دوستانی که دارن تجربی میخونن و پزشکی میخوان برن این نوید رو میدم بهشون که جز درغوز اباد غربی شما رو نمیگیره حتی با 50 تا مقاله. کشور‌های جهان اول و حتی دوم چیزی به نام پزشک از کشور‌های دیگه لازم ندارن. اگه داخل ایران درستون رو خونده باشید و بخواید برید که حتی نگاه به رزومتون هم نمیکنن. دلایل مختلفی داره از جمله اینکه اخلاق پزشکی داخل ایرانو قبول ندارن دوم اینکه پزشکی شغلیه که هر کسی داخل هر کشور میتونه انجام بده و نیازی به نیروی متخصصش نیست. دلیل دیگشم اینه که پزشک برای جامعشون هیچ سودی نخواهد داشت.
فقط و فقط با پول دادن میتونید برید این کشور‌ها (تازه اگه قبول بکنن)

اگه میخواید برید خارج از همون اول باید پزشکی رو خارج بخونید حواستون باشه.

در مورد بورسیه:‌
چیزی به نام بورسیه دیگر وجود ندارد. برای پزشکی که دیگه هیچی.
برای مهندسی تک و تک هست که من بررسی کردم همش بچه‌های استادان گاهی هم ادمای خاص.


در مورد همکاری:
چیزی به نام بورسیه از خارج و درخواست از خارج وجود نداره.
برای پزشکی دوباره اصلا وجود نداره


کار زیاد میشه کرد اما برای پزشکی تقریبا احتمالش صفره همونطور که گفتم. مگر اینکه هزینه رو بپردازید و یا اینکه انسان بسیار شاخی بشید.

این که در زمینه تخصصیتون شاخ بشید توی دانشگاه‌های پزشکی ایران تقریبا کار غیر ممکنیه. الان توضیح میدم چرا.

ببینید علوم پزشکی ایران پزشکان خوب(به لحاظ تخصصی) تربیت میکنه (البته اونم تعداد کم و اونم بخاطر استعداد خود طرفه) اما کسی که بتونه کاری برای دنیا انجام بده رو تربیت نمیکنه. این اتفاق‌های خاصی که میافتم هم صرفا یه سری کار شخصی هست که یه پزشک انجام میده به صورت سیستماتیک نیست.
در نتیجه این پزشکان دردی از دنیا برطرف نمیکنند.

در ایران به دلیل درامد عجیب غریب یک سری و سطح پایین اخلاق پزشکی و سطح پایین خدمات نظام پزشکی هیچ پزشکی به دنبال بهبود پژوهش و افزایش سطح دانش خود و علم پزشکی و ... نیست.
اون تک و توکی هم که میبینی خود دانشجو ها هستن و یه مدت بعد کلا اونا هم بیخیال میشن چون وقتی بدون هیچ کونه پژوهشی و کمکی به علم پزشکی مفت مفت پول در میارن.

کلا سیستم عجیبی داریم.

یه سری مقاله اینام میاد بیرون از این جامعه محترم که بررسی که میشه میبینید وزیر به ظاهر محترم سابق بهداشت هر 100 ساعت یه مقاله داده

نگم براتون خلاصه از وضعیت پژوهشی جامعه پزشکیمون. کپی دزدی اطلاعات عدم رعایت اخلاق پزشکی در مقاله و ....

جامعه مهندسی به جز در سطوح بالاترشم همینه. (دانشگاه ازادو پیام نور و .. .مقاله هاشون رو میخونی تو مجلات فارسی بیشتر شبیه جوک هستن.) ولی خوب تو سطوح دانشگاه‌های دولتی و قوی اینجوری به ندرت پیش میاد خیلی کم.
بحثش خیلی عمیقه بخوام بگم باید کلی پارامتر با هم بررسی بشوند.

ولی در کل اگه داخل ایران پزشکی خوندید به جز روش پول دادن و مهاجرت اساسا فکر خارج رفتنو از سرتون بیرون کنید.

امیدوارم کامل بوده باشه

[Arash.ye]

سسلام .
صحبت‌هایی که میخوام بکنم ممکنه باعث ایجاد نا امیدی بشه. شاید هم به یک سری افراد توهین بشه. حرف‌هام واقعیه ولی اگه کسی ناراحت شد گزارش کنه پستو حذف میکنم.

اول در باب امتیاز پژوهش:
بله امتیاز داره ولی نه با اون دید که نمره تون زیاد بشه. اگر به مقاله ختم بشه خوب رزومتون رو بهبود دادید. به علاوه در یک سری مقاطع حتما باید یک مقاله داشته باشید. برای مثال در مقطع دکتری مهندسی حتما باید یک مقاله داشته باشید( حتی در درپیت ترین جای ممکن و حتی اگه کپی باشه و حتی اگه ..... دیگه ادامه ندم بهتره)
اما اما خدمت دوستانی که دارن تجربی میخونن و پزشکی میخوان برن این نوید رو میدم بهشون که جز درغوز اباد غربی شما رو نمیگیره حتی با 50 تا مقاله. کشور‌های جهان اول و حتی دوم چیزی به نام پزشک از کشور‌های دیگه لازم ندارن. اگه داخل ایران درستون رو خونده باشید و بخواید برید که حتی نگاه به رزومتون هم نمیکنن. دلایل مختلفی داره از جمله اینکه اخلاق پزشکی داخل ایرانو قبول ندارن دوم اینکه پزشکی شغلیه که هر کسی داخل هر کشور میتونه انجام بده و نیازی به نیروی متخصصش نیست. دلیل دیگشم اینه که پزشک برای جامعشون هیچ سودی نخواهد داشت.
فقط و فقط با پول دادن میتونید برید این کشور‌ها (تازه اگه قبول بکنن)

اگه میخواید برید خارج از همون اول باید پزشکی رو خارج بخونید حواستون باشه.

در مورد بورسیه:‌
چیزی به نام بورسیه دیگر وجود ندارد. برای پزشکی که دیگه هیچی.
برای مهندسی تک و تک هست که من بررسی کردم همش بچه‌های استادان گاهی هم ادمای خاص.


در مورد همکاری:
چیزی به نام بورسیه از خارج و درخواست از خارج وجود نداره.
برای پزشکی دوباره اصلا وجود نداره


کار زیاد میشه کرد اما برای پزشکی تقریبا احتمالش صفره همونطور که گفتم. مگر اینکه هزینه رو بپردازید و یا اینکه انسان بسیار شاخی بشید.

این که در زمینه تخصصیتون شاخ بشید توی دانشگاه‌های پزشکی ایران تقریبا کار غیر ممکنیه. الان توضیح میدم چرا.

ببینید علوم پزشکی ایران پزشکان خوب(به لحاظ تخصصی) تربیت میکنه (البته اونم تعداد کم و اونم بخاطر استعداد خود طرفه) اما کسی که بتونه کاری برای دنیا انجام بده رو تربیت نمیکنه. این اتفاق‌های خاصی که میافتم هم صرفا یه سری کار شخصی هست که یه پزشک انجام میده به صورت سیستماتیک نیست.
در نتیجه این پزشکان دردی از دنیا برطرف نمیکنند.

در ایران به دلیل درامد عجیب غریب یک سری و سطح پایین اخلاق پزشکی و سطح پایین خدمات نظام پزشکی هیچ پزشکی به دنبال بهبود پژوهش و افزایش سطح دانش خود و علم پزشکی و ... نیست.
اون تک و توکی هم که میبینی خود دانشجو ها هستن و یه مدت بعد کلا اونا هم بیخیال میشن چون وقتی بدون هیچ کونه پژوهشی و کمکی به علم پزشکی مفت مفت پول در میارن.

کلا سیستم عجیبی داریم.

یه سری مقاله اینام میاد بیرون از این جامعه محترم که بررسی که میشه میبینید وزیر به ظاهر محترم سابق بهداشت هر 100 ساعت یه مقاله داده

نگم براتون خلاصه از وضعیت پژوهشی جامعه پزشکیمون. کپی دزدی اطلاعات عدم رعایت اخلاق پزشکی در مقاله و ....

جامعه مهندسی به جز در سطوح بالاترشم همینه. (دانشگاه ازادو پیام نور و .. .مقاله هاشون رو میخونی تو مجلات فارسی بیشتر شبیه جوک هستن.) ولی خوب تو سطوح دانشگاه‌های دولتی و قوی اینجوری به ندرت پیش میاد خیلی کم.
بحثش خیلی عمیقه بخوام بگم باید کلی پارامتر با هم بررسی بشوند.

ولی در کل اگه داخل ایران پزشکی خوندید به جز روش پول دادن و مهاجرت اساسا فکر خارج رفتنو از سرتون بیرون کنید.

امیدوارم کامل بوده باشه

نمیدونم چجوری ازتون تشکر کنم خیلی خیلی ممنون بابت جوابتون*_*
راستش دقیقا همین الان داشتم با یه دانشجوی دندون پزشکی حرف میزدم اونم دقیقا همینو گفت از بورس و پذیرش حرف زدم خندید فقط...
فقط اینکه واسه پرستاری هم همینه؟آخه میگن کانادا خیلی پذیرش پرستار داره شرایطش و میدونین؟

ولی مسئله من اینه که واقعا هیچ راهی واسه پیشرفت نیس بعد قبولی؟نمیخوام ۷ سال تموم فقط درس باشه و بدون هیچ پولی...یه پیشرفت علمی باشه کنارش یا مثلا یه منبع درامد خوب

[Bffensive]

نمیدونم چجوری ازتون تشکر کنم خیلی خیلی ممنون بابت جوابتون*_*
راستش دقیقا همین الان داشتم با یه دانشجوی دندون پزشکی حرف میزدم اونم دقیقا همینو گفت از بورس و پذیرش حرف زدم خندید فقط...
فقط اینکه واسه پرستاری هم همینه؟آخه میگن کانادا خیلی پذیرش پرستار داره شرایطش و میدونین؟

من حالا خیلیاشو نگفتم. خلاصه که جامعه داغونین

لطفا برای تشکر کردن از تشکر و امتیاز استفاده کنید ( برا حذف پستا اینو مینویسم)

ببین پرستاری میتونی کاری بری ولی به عنوان یه ادم مهاجرت میکنی اونجا بعد میری خوب میگی مثلا پرستارم.

نه من به حدی از جامعه پزشکی تنفر دارم که پرستار‌های بنده خدا هم تحت تاثیر قرار گرفتن دنبال نمیکنم.
بله پرستاری جز شغل‌هایی است که بسیار مورد توجه کشور‌های تراز اوله. و تا اخر دنیا هم خواهد موند ولی شرایطو نمیدونم

ولی مسئله من اینه که واقعا هیچ راهی واسه پیشرفت نیس بعد قبولی؟نمیخوام ۷ سال تموم فقط درس باشه و بدون هیچ پولی...یه پیشرفت علمی باشه کنارش یا مثلا یه منبع درامد خوب

نیست توی این شرایط نیست مگر اصلاح بشه.

میتونی خودت شخصی کار بکنی روی پژوهش

[Arash.ye]

من حالا خیلیاشو نگفتم. خلاصه که جامعه داغونین

لطفا برای تشکر کردن از تشکر و امتیاز استفاده کنید ( برا حذف پستا اینو مینویسم)

ببین پرستاری میتونی کاری بری ولی به عنوان یه ادم مهاجرت میکنی اونجا بعد میری خوب میگی مثلا پرستارم.

نه من به حدی از جامعه پزشکی تنفر دارم که پرستار‌های بنده خدا هم تحت تاثیر قرار گرفتن دنبال نمیکنم.
بله پرستاری جز شغل‌هایی است که بسیار مورد توجه کشور‌های تراز اوله. و تا اخر دنیا هم خواهد موند ولی شرایطو نمیدونم

با اون امتیازم تشکر میکنم من خیلی از اینجا سر درنمیارم
میدونین مشکل اینجاس واسه مهاجرت و رفتن پول لازمه و من ندارم ...پرستاری هم که اینجا اصلا جایگاهی نداره ناچارا باید ۷سال سختی رو به جون بخرم و همینجا کار کنم واسه ماها که پول مهاجرت نداریم همون پزشکی بهترین کاره