من نظر شخصی خودمو گفتم..
شاید توی درس خوندن تاحالا کسی اینطوری بهم نتوپیده باشه
ولی توی خیلی از زمینه های دیگه ، مشابه این اتفاق برام افتاده ، یه بزرگتر زده پس گردنم ، شاید یه هفته داغون شدم ولی بعدش واقعا عوض شدم و حتی رفتم از اون شخص تشکر کردم!
آدم خیلی وقتها توی یه کارایی کوتاهی میکنه و لازمه یه بزرگتر بیاد و حتی یقه اش رو بگیره و بهش بگه تو داری چیکار میکنی؟؟؟؟
به نظرم هم این دختر خانم یک هفته ممکنه حالش خراب باشه ولی بعدش واقعا میچسبه به درسش. و این یک هفته به نظر من ارزششو داره
شما یه بچه رو در نظر بگیر که گلوش درد میکنه ؛ باید آمپول بزنه که برای اون بچه خیلی دردناکه.. ولی لازمه. بعدش خوب میشه
اگه فرضا این مشاور به من این حرفو میزد ، شاید یه هفته دوهفته یا اصن یه ماه توی شوک بودم ؛ ولی بعدش جوری میخوندم که اگه هم امسال قبول نشدم ؛ شرمنده ی زحمات خودم نشم. به خودم بگم من تمام تلاشمو کردم..
البته من نمیدونم نیت این مشاور از زدن این حرفها چی بوده ؛ فقط تفسیر خودمو گفتم. هدفش رو خدا میدونه. اگه خواسته باشه روحیه ی این دخترو نابود کنه ، خدا از تقصیرش نگذره. ولی اگه خواسته باشه به این دختر یه شوک بده من خودم ازش تشکر میکنم
حالا مثلا اگه میگفت : "آره هنوز فرصت برای قبولی هست " و یکمی هم حرف انگیزشی دنبالش میزد و اون دختر خانم بازم کوتاهی میکرد و امسال قبول نمیشد و سال دیگه هم دوباره کنکور میداد الآن ایشون مشاور خوبی می شد؟