ویرایش توسط biology115 : 18 مهر 1397 در ساعت 17:48
اول بگم که پارتی بازی مخصوص ایرانی ها نیست ، توی تمام کشور ها ، افراد سعی میکنند که خانواده و اقوام خودشون رو داخل کاری جا بدن با همین پارتی بازی ، این گلایه ها فقط تو ایران نیست
حتی کشورهای دیگه با خارجی ها برخورد خوبی ندارن نه توی استخدام نه توی دستمزد مخصوصا اگر اون خارجی ایرانی باشه ، همینطوری که توی ایران با خیلی از خارجیا خوب برخورد نمیشه
پس اینطوری نیست اینجا جهنمه اگربری یه جا دیگه واست بهشت میشه ، هر کشوری بری باید سال ها سختی بکشی تا اونا تورو بعنوان بومی خودشون قبول کنن ، البته اونا قبولت نمیکنن ، تو عادت میکنی بهشون
دوم تحصیل در خارج از کشور ، پول زیادی میخواد ، یعنی ترمی حداقل 25میلیون تومان
" God is that infinite All of which man knows himself to be a finite part "
|خداوند ، آن بی نهایتی است که هر انسانی خودش را یک بخش محدود از آن میداند|
توی قبول کردن جامعه ، ربطی به رزومه و غیره نداره شیرین خانم شما یه مهندس افغانی رو ببینی بهش به چشم غریبه نگاه میکنی ، یه کارگرم ببینی به چشم غریبه نگاه میکنی ، اگه یه فروشنده افغانیم ببینی میگی اینا چرا نمیرن کشور خودشون !!! منظورم جامعه اون کشور هست که براشون سخته قبول کنن.
رزومه جمع کردن آسون نیست عزیزم ، خود رزومه جمع کردن برای مهاجرت حداقل 7 سال طول میکشه ، اقوام ما ، دکترای شیمی داره ، دوره اش اسپانیا بود ، پذیرش بهش ندادن برای رفتن به اونجا یا هر کشور دیگه ، 7 سال هست استاددانشگاه هست تا رزمومه جمع کرده ، کلی مقاله و غیره ارائه داده ، تازه با درخواستش قبول کردن که حدود 2 سال دیگه بتوانه بره !!! اینم بگم ایشون از باسواد های این رشته هست. پس رزومه جمع کردن یه شبه نیست ، شما باید حداقل 5 سال سابقه داشته باشی ، سابقه ی علمی نه سابقه ی کاری ، که بفهمن یه چیزی حالیته ، کتاب بنویسی ، مقاله چاپ کنی ، تدریس کنی ، کلاس بگذاری ، کنفرانس بگذاری ، توی سخنرانی های علمی رشته ات شرکت کنی ، در اون صورت بله التماست هم میکنن ، اما این کارایی ک گفتم راحت نیست ، تو تنها کسی نیستی ک به فکر رفتنی خانومی ، اگر رفتن و پذیرش و اپلای انقدر پشمک بود الان نصف ایران خارج شده بودن آره اینجوریا کسگم
" God is that infinite All of which man knows himself to be a finite part "
|خداوند ، آن بی نهایتی است که هر انسانی خودش را یک بخش محدود از آن میداند|
خیلی میبخشی ولی فک کنم یه کم داری اغراق میکنی چه خبره 7 سال ابجی من دو روز مقاله مینویسه واسه کنفرانسای ملی و بین المللی واسه سخنرانی درمیاد اونوقت 7 سال برا جمع کردن رزومه حالا کاریشو نمیدونم البتهبلاخره چون و درمورد این چیزا شاید تجربه ندارم نمیدونم واسه فامیلتون هم باید بگم ایشون برای کار دارن به احتمال زیاد داره میره چون اگه برای درس میرفتن میتونستن با استاد اون دانشگاه صحبت کنن که باهم همکاری داشته باشن که دراون صورت بورسیه میشدن اما شاید من نمیدونم شاید من سواد اون چیزیو که شما دارید میگدو ندارم پس اگه من اشتباه میکنم ببخشید بلاخره من که از شرایط ایشون خبری ندارم
اگه کسی بخواد واسه تحصیل مهاجرت کنه ، با معدل بالای 17 و آیلتس 7 به راحتی میتونه مهاجرت کنه ...
اگه مقاله و یه موفقیت کاری هم داشته باشه که دیگه خیلی راحت تر میتونه بره ...
این دوستمون یه خرده واسه مهاجرت اغراق کردن ...
بودن افرادی که با معدل های پایین تر ( مثلا 15 ) و آیلتس 6 از دانشگاه های متوسط آلمان پذیرش گرفتن و رفتن ...
شما بهتره از طریق بورسیه اقدام نمایید
ولی اگه تو کشور خودت چیزی نشی هیچ جا هم موفق نخواهی شد
دوست خوبم
دوست عزیز من الان به رزومه و رزومه خوب کاری ندارم ...
اما اگه شما توی یه کشور پیشرفته زندگی کنی که از کشورهای برتر دنیا ( مثل آمریکا ، فرانسه و ژاپن و ... )
بیان توی کشورت و به تحصیل مشغول بشن و تعدادی از اونها هم داخل کشورت بمونن و به پیشرفت کشورت
کمک کنن ، بهشون احترام نمیذاری ؟؟؟؟؟
نمونش کشور آلمان که خیلی از مهندسین برتر خودرو سازی و پزشکان برتر دنیا ( حتی ایرانی ) توی
این کشور تحصیل میکنن و خیلی هاشون هم اونجا موندن و آلمان ها هم احترام خاصی بهشون میذارن ...
پناهنده ها هم افرادی هستن که به اقتصاد اون کشور کمک میکنن ، درسته آلمان ها نژاد پرستن ولی
ما ایرانی ها از اونا نژاد پرست تریم ...
خب همین مشکله دیگه ، ایران کشور پیشرفته نیس ، خیلیا جهان سوم و خیلیا هم درحال توسعه میبیننش ، شخصی ک مثال زدی مهندسین و پزشکای برتر کاملا درسته ولی خودتون هم اشاره کردین برتر
اینا از همون ابتدا یه چیزی درونشون بوده که نگهشون داشتن ، البته نمیگم جابرای بقیه نیست بالاخره توی هر کشوری چند سال زندگی کنی عادت میکنی و جا باز میکنی ، فقط خواستم جوری بگم اینطوری نیست که وقتی هواپیما از فرودگاه ایران بلند شد جهنمه وقتی توی فلان کشور فرود اومد دیگه تبدیل شد به هشت و همه ی فرصت ها میان جلوت یهوای باید خیلی سختی کشید مخصوصا وقتی با زبان و فرهنگ کشور آشنا نیستی ، یه همچین چیزی خواستم بگم
" God is that infinite All of which man knows himself to be a finite part "
|خداوند ، آن بی نهایتی است که هر انسانی خودش را یک بخش محدود از آن میداند|
سلام دوست من. کاملا حق با شماست. دوستانی که علاقه دارن به خارج از کشور برن ، باید بدونن که به این سادگی نیست، شرایط فرهنگی یه مقدار سخت هست اوایلش. هر چی سن بیشتر باشه سخت تر میشه. مثلا برای کسی که دکترا داره بله، رزومه خیلی قوی می خواد که باید سالها تحصیل مقاله بده. و یکی از دوستان گفته بود 2 روزه میشه مقاله داد!! باید بگم خیر، دو روزه نمی شه مقاله داد. برای یه مقاله توی یه ژورنال قوی که برای کشورهایی مثل آمریکا و کانادا قابل قبول باشه، باید خیلی زمان گذاشت و به علم روز هم اطلاع داشت. یعنی باید حتما در کنار یه استاد خیلی مسلط کار کرد و شاید هر مقاله، بیشتر از 1 سال طول بکشه. یعنی یه نفر که دکترا میگیره ممکن هست توی 5 سال تحصیلش فقط بتونه 3 یا 4 تا مقاله بده، اونم اگر استاد راهنمای خوبی داشته باشه.
اما نکته مثبت، هر چی توی سن کمتری بری، راحتتر هست. مثلا برای کسی که دیپلم داره و 18، 19 سالش هست خیلی راحت می تونه بره کانادا برای تحصیل. فقط هم یه دیپلم ایران می خواد. و کار پیدا کردن هم بعدش سادست. چون توی 18 سالگی میتونی راحتتر با شرایط فرهنگی اونجا کنار بیای، و از نظر لهجه نیز زودتر می تونی خودتو تطبیق بدی. مثلا کسی که از 12 سالگی میره، اصلا از نظر لهجه قابل تشخیص با خود انگلیسی زبونا نیست، ولی کسی که از 30 سالگی میره، هر چقدر هم که باهوش باشه و فارغ التحصیل دانشگاه شریفم باشه، بازم نمی تونه با لهجه اونا صحبت کنه، که همین لهجه بعضی وقتا باعث دور افتادن آدما از جامعه میشه. خلاصه بگم براتون، سن مناسب رفتن زیر 20 سال هست که هم از نظر فرهنگی انعطاف داری و می تونی عوض شی، هم زمان داری که از اول توی دانشگاه های اونجا درس بخونی ،هم زبانت خیلی خوب میشه. البته اینم بگم اصلا به این معنی نیست بالای 20 ساله ها اونجا موفق نمی شن! اما زیر 20 حتما موفق میشه.
یه نکته مثبت دیگه هم بگم مثلا برای کانادا. ببینید بعد از تحصیل تو دانشگاه خیلی راحت می تونید اقامت دایم کانادا بگیرین، چیزی که خیلی ها دنبالشن. فقط باید بعد از فارغ التحصیلی، یه سال توی یه شرکت اونجا کار کنید، دلیل راحتیش هم اینه که کشورای مهاجر پذیر ، به فارغ التحصیلای خودشون به شدت نیاز دارن.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربر و 1 مهمان)