زندگی را آسان از دست ندهیم!!! قبل از انتخاب رشته لطفا این تاپیک رو ببینید

[SattarKhan]

نمی دونم از کجا شروع کنم ولی وقتی این پست دکتر مهرپور فوق تخصص ارتوپدی و رئیس بیمارستان شریعتی رو دیدم غم تمام وجودم رو فرا گرفت
از دوستان میخوام قبل انتخاب رشته حتما باید ها و نباید ها رو در نظر بگیرن و ببین چی رو از دست میدن و به جاش چی به دست میارن
به امید رتبه ای عالی برای همه ی دوستان
#زندگی کوتاه است عاشقانه زندگی کنیم

[asalshah]

عالی بود خداروشکر خیلی به این قضیه معتقدم بنظرم باید یه جاهایی دید کلی داشت!

بنظرم خوشبخترین افراد کسایی هستن که پی علاقشون میرن بدون توجه به آدمای اطرافشون........

[Alegzander]

عالی بود خداروشکر خیلی به این قضیه معتقدم بنظرم باید یه جاهایی دید کلی داشت!

بنظرم خوشبخترین افراد کسایی هستن که پی علاقشون میرن بدون توجه به آدمای اطرافشون........

من یک تناقض بزرگ در حرف هایی از این دست میبینم....خیلی بزرگ
این حرفایی ک میخوام بزنم حرفه دلمه و منظور خاصی ازشون ندارم،خیلی هم حرفم خطاب به شما نیست صرفا این جمله ی شمارو دیدم حس کردم باید یه حرفایی رو بزنم.
چیزهایی وجود دارن تحت عنوان "ارزش"ها.یعنی چیزهایی ک شما هرچه بیشتر ازشون داشته باشید شاید حداقل روی کاغذ جزو آدم خوبا هستید.مثلا میگن صداقت چیزه خوبیه.پس هرکی صادق تره آدم بهتریه در ظاهر.و چیزهایی مثله عدالت،احترام به دیگران،احترام به والدین،حرف شنوی از والدین و بزرگتر ها،و...
این ارزش ها از بچگی توسط جامعه در فرد نهادینه میشن.وقتی شخص بزرگ میشه دیگه اینکه صداقت چیزه خوبیه براش بدیهی هست.اما ممکنه بنا به دلایلی صادق نباشه.هیچ کس تو دنیا فکر نمیکنه دروغ گفتن چیزه خوبیه،حداقل در حرف...یعنی به طور کلی بخاطر تلقین های جامعه،ارزش هایی برای ما تعریف شدن ک اولا برای ما الان بدیهی محسوب میشن ثانیا بدون اونها زندگی برامون پوچ میشه.
از جمله ی این ارزش ها احترام به والدین و بزرگترها و حرف شنوی از والدین هست.این جزو ارزش هاست.یا لااقل بود.
گوش کردن به حرف والدین و اینکه اونها صلاح مارو میخوان و اینکه اونها از ما تجربه ی بیشتری دارن و...چیزهایی هستن ک ما بهشون باور داریم.
ولی حرفی ک خیلی میشنویم حرف شماست ک میگه برید دنبال علاقتون و کاری به حرف دیگران نداشته باشید.ولی این وسط یکی نمیاد بگه که خانواده هم جزو دیگران محسوب میشن؟!یعنی به حرف اونها گوش نکنیم؟؟!!

پ.ن.:این حجم از خزعبلات بی سابقست قبول دارم اما هم الان حدودا 2و نیم نصف شبه هم این متن رو بعد از دیدنه یه فیلمی نوشتم ک راجع یه یارویی بود ک تهش دیوونه شد و فک کنم فیلمه یجورایی رو من تاثیر گذاشته...

[asalshah]

من یک تناقض بزرگ در حرف هایی از این دست میبینم....خیلی بزرگ
این حرفایی ک میخوام بزنم حرفه دلمه و منظور خاصی ازشون ندارم،خیلی هم حرفم خطاب به شما نیست صرفا این جمله ی شمارو دیدم حس کردم باید یه حرفایی رو بزنم.
چیزهایی وجود دارن تحت عنوان "ارزش"ها.یعنی چیزهایی ک شما هرچه بیشتر ازشون داشته باشید شاید حداقل روی کاغذ جزو آدم خوبا هستید.مثلا میگن صداقت چیزه خوبیه.پس هرکی صادق تره آدم بهتریه در ظاهر.و چیزهایی مثله عدالت،احترام به دیگران،احترام به والدین،حرف شنوی از والدین و بزرگتر ها،و...
این ارزش ها از بچگی توسط جامعه در فرد نهادینه میشن.وقتی شخص بزرگ میشه دیگه اینکه صداقت چیزه خوبیه براش بدیهی هست.اما ممکنه بنا به دلایلی صادق نباشه.هیچ کس تو دنیا فکر نمیکنه دروغ گفتن چیزه خوبیه،حداقل در حرف...یعنی به طور کلی بخاطر تلقین های جامعه،ارزش هایی برای ما تعریف شدن ک اولا برای ما الان بدیهی محسوب میشن ثانیا بدون اونها زندگی برامون پوچ میشه.
از جمله ی این ارزش ها احترام به والدین و بزرگترها و حرف شنوی از والدین هست.این جزو ارزش هاست.یا لااقل بود.
گوش کردن به حرف والدین و اینکه اونها صلاح مارو میخوان و اینکه اونها از ما تجربه ی بیشتری دارن و...چیزهایی هستن ک ما بهشون باور داریم.
ولی حرفی ک خیلی میشنویم حرف شماست ک میگه برید دنبال علاقتون و کاری به حرف دیگران نداشته باشید.ولی این وسط یکی نمیاد بگه که خانواده هم جزو دیگران محسوب میشن؟!یعنی به حرف اونها گوش نکنیم؟؟!!

پ.ن.:این حجم از خزعبلات بی سابقست قبول دارم اما هم الان حدودا 2و نیم نصف شبه هم این متن رو بعد از دیدنه یه فیلمی نوشتم ک راجع یه یارویی بود ک تهش دیوونه شد و فک کنم فیلمه یجورایی رو من تاثیر گذاشته...

سلاماتفاقا منم الان میخواستم برم فیلیمو فیلم ببینم که شما پیام دادین. وای که چقدر طولش دادین.....حرف شما کاملا متینه ولی واقعا ته تهش خود آدم میمونه و رویاهایی که بهشون نرسیده...من نمیگم خانواده مهم نیس که 100 درصد مهمه اتفاقا منظور من از آدمای اطراف پدر و مادر نبود منظورم افرادی بود که پیگیرن....
ولی در کل انتخاب رشته مورد نظر برخلاف میل پدر و مادر اصلا بی احترامی بهشون نیست...مشورت جای خودش رو داره انتخاب نهایی هم همینطور
مشورت از پدر و مادر و افراد کار بلد مهم و حتی ضروریه ولی اگه بخوایم چشمامون رو ببندیم و بگیم بقیه چی میگن و عمرمونو تلف کنیم دیگه هیچی ازمون باقی نمیمونه...30 سال دیگه ما حرف مردم یادمون نیست 30 سال دیگه فقط به انتخابامون توجه داریم و خودمون رو مسئولش میدونیم..
بنظرم با آرامش و توکل تلاش مشورت و انتخاب درست میشه سعادتمند زندگی کرد
موفق باشید شب خوش

[therealfarshid]

دوستان منو یکی راهنمایی کنه لطفا
تو دفترچه انتخاب رشته نوشته روزانه قبول شید از منطقه 1 باشی باید تعهد خدمت به انداره طول دوره تحصیل بدی
یعنی بعد این همه بدبختی بعد از 7.5 سال +2 سال طرح اگه بری سربازی بیای بیرون باید 7.5 سال بری هرجا گفتن
اگه این طوری باشه که میره که برم پزشکی دیگه(ببخشید خیلی ناراحتم حالا)
الان کسی پیشنهادی کمکی چیزی میتونه بکنه؟!
ممنون میشم

[Negar_B]

دوستان منو یکی راهنمایی کنه لطفا
تو دفترچه انتخاب رشته نوشته روزانه قبول شید از منطقه 1 باشی باید تعهد خدمت به انداره طول دوره تحصیل بدی
یعنی بعد این همه بدبختی بعد از 7.5 سال +2 سال طرح اگه بری سربازی بیای بیرون باید 7.5 سال بری هرجا گفتن
اگه این طوری باشه که میره که برم پزشکی دیگه(ببخشید خیلی ناراحتم حالا)
الان کسی پیشنهادی کمکی چیزی میتونه بکنه؟!
ممنون میشم

فک کنم یه مدرک معادل بدن اون۷سالونیم که گفته فک کنم باید توجاهای دولتی کارکنید نه اینکه دایم ولی بایدمشغول باشید بعدش مدرک اصلیو انگارمیدن واسه منطقه۲و۳ فک کنم دوبرابره این مدته مشکلی نیست انتخاب رشته کنیدهرسال همین هست تودفترچه بازم بپرسید شاید من اشتباه میکنم ولی این چیزجدیدی نیست هرسال به همین منواله

[AY$AN]

اولش همه تشویق میکنن همه میگن اووو آفرین قراره دکتر بشی... ولی وقتی موقع امتحانات میشه و درستاتو زیاد بلد نیستی یا وقتی روزای سختی میرسه که میگی اصلا چرا من این رشته رفتم هیچکدوم ازونا دیگه نیستن. و تویی و خودت و اون چند سالی که گذاشتی پای چیزی که نمیخواستی.
من انقدر پدرم بهم فشار آورده.. از بچگی به من گفته فلانی هیچی نشده یا هروقت یه چیزی علاقه داشتم گفته اینو بخونی هیچی نمیشی. این رشته فلانه. من یه نفر میشناسم این رشته رو خونده هیچکی واسش احترام قائل نیست. یه پسر همکارم رتبه برتر ریاضی بوده درسو ول کرده بیاد بره پزشکی بخونه.
پزشکی ... انگار همه ی زندگی توی این ۵ کلمه ست برای همه ی مردمه ایران. انگار خوشحالی توی این کلماته. از همون موقع که دبیرستانی بودم همین بود. فلانی پزشکی قبول شده فلانی رتبه ی فلان شده...
و حالا که جوابای کنکورم اومده حتی نمیدونم چی برم. به هیچ رشته ای علاقه ندارم. دیگه هیچ آرزویی ندارم. احساس میکنم مُرده م. یه روزی پیانو میزدم نقاشی میکردم کلاس زبان میرفتم.. آرزو های زیادی داشتم ولی دیگه هیچ کدومش نیست.
همه میگن مگه میشه چیزی علاقه نداشته باشی... من فقط به خوش حالیم علاقه دارم. و میخوام دوباره زندگی کنم همین. و الان دیگه نمی دونم چیکار کنم...

خیلی سخته واقعا
کاملا درکت میکنم، فقط میتونم بگم برو دنبال علاقت
منم بابام خیلی تاکید داشت رو پزشکی، ولی من میرم دنبال علاقم، تو هم همین کارو بکن
درسته خانواده خیلی برای آدم عزیزه و حرفاشون خیلی اهمیت داره ولی ما قطعا اون چیزی نمیشیم که اونا میخوان، دنبال کاری میریم که خودمون میخوایم...

[Churchill]

من در 41 سالگی و فلان فلان وفلان
داداش تو اگه پول نداشتی همون مریم هم زنت نمیشد تو اگه مقام نداشتی تف کف دستت نمینداختن که بیای اینستا پستای قشنگ قشنگ براش بزاری
الکی همه نیاین حرف بلغور کنین که پول هیچی نیست آشنا و پارتی و مقام هیچی نیست همین الان هم هزاران نفر تو صف کلیه و کبد هستن که اگه آشنا داشتن مینداختن تو نوبت اورژانسی نفر اول عضو بهشون بده.پول که داشته باشی از جیبت میریزی بهترین دارو رو برات میارن خوب میشی دیگه مجبور هم نیستی تو اینستاگرام برای پست بزارن آبروت بره که دو قرون جمع کنی واسه این ماه بچت پول جمع کنی
این که الان پست میزاره مریم عزیزم چرا رفتی من کی بودم چی داشتم چی بودم فردا عکس دست های خودش و زن جدیدش رو باید توی پست هاش نظاره کرد