سلام همه دوستان عیدتون مبارکخصوصیات ظاهری و مشخصات ظاهری امام مهدی (عج):
رسیدیم به بهترین روز قمری در بهشت شمسی
هرچی آرزوی خوبه برای شما دوستان انجمنی
و اما
مطالب جالب در مورد امام زمان (ع).......
پیامبر اسلام(ص) فرموده اند: مهدی از فرزندان من است. اسم او اسم من و کنیه او کنیه من است.او از نظر خَلق و خُلق شبیهترین مردم به من است.
شخص پیامبر نیز حضرت مهدی را چنین وصف می کنند که، مهدی از من است، پیشانی گشاده و بینی کشیده دارد. مهدی از فرزندان من است، چهره او مانند ماه درخشان است.
ريان پسر صلت مىگويد: به امام رضا(ع) عرض كردم: آيا شما صاحب اين امر هستيد؟
فرمود: «من امام و صاحب امر هستم؛ ولى نه آن صاحب امرى كه زمين را از عدل و داد پرمىكند؛ آنگاه كه از ستم و بيداد پر شده باشد. چگونه مىتوانم صاحب آن امر باشم، درحالى كه ناتوانى جسمى مرا مىبينى؟ حضرت قائم كسى است كه وقتى ظهور مىكند، در سن پيران است؛ ولى به نظر جوان مىآيد. اندامى قوى و تنومند دارد؛ بهطورى كه اگر دست را به سوى بزرگترين درخت دراز كند، آن را از ريشه بيرون مىآورد و اگر ميان كوهها فرياد برآورد، صخرهها مىشكند و از جا كنده مىشود. عصاى موسى و انگشتر سليمان همراه اوست».
علی بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی» که بیست مرتبه به شوق دیدار مولایش ـ امام مهدی(ع) ـ به حج مشرف شد و سرانجام به آرزوی خود دست یافت، در گزارش دیدار خود، آن حضرت را این گونه توصیف می کند. او میانه بالابود، نه بسیار بلند قد و نه بسیار کوتاه قد. صورتی گرد، سینه ای فراخ، پیشانی سفید و ابروانی به هم پیوسته داشت. بر گونه راست او خالی بود؛ چون دانه مشک که بر قطعه عنبر ساییده باشد
«ابراهیم بن مهزیار» نیز که به شرف ملاقات امام مهدی (ع) رسیده است، در بیان خصال آن امام می گوید: او جوانی نورس و نورانی و سپید پیشانی بود با ابروانی گشاده و گونه ها و بینی کشیده و قامتی بلند و نیکو چون شاخه سرو. گویا پیشانی اش ستاره ای درخشان بود و برگونه راستش، خالی بود که مانند مشک و عنبر بر صفحه ای نقره ای می درخشید. بر سرش، گیسوانی پرپشت و سیاه و افشان بود که روی گوشش را پوشانده بود. سیمایی داشت که هیچ چشمی برازنده تر و زیباتر و با طمأنینه تر و باحیاتر از آن ندیده است
اعمال شب و روز نیمه شعبان
- غسل کردن كه باعث تخفیف گناهان مىشود.
- خواندن دعای کمیل
- احیاء این شب به نماز، دعا و استغفار.
- پ ن : بهاءالدین خرمشاهی در کتاب «حافظنامه» معتقد است منظور حافظ از «برات» در این بیت، شب نیمه شعبان است.
مولوی نیز از تعبیر شب قدر و برات برای نیمه شعبان استفاده کرده است:
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادند
شب «قدر» است او، درياب او را
امان يابي چو برخواني براتش
خود من هنوز جوابی برای تصویر پایین پیدا نکردم خوشحال میشم شما جواب بدین