من ساکن سرپل ذهابم. خونه که تخریب شده(نه من بلکه کل شهر، یعنی هیچ خونه قابل سکونتی نیست الان توی شهر)، تعدادی از آشناهامون رو از دست دادیم. اونم نه یک نفر و دو نفر، خیلی بیشتر از خیلی و خیلی! الان دیشب باد و باران شدید بود، فقط یه عده که توی کانکس بودن شرایطشون قابل تحمل بود ولی بقیه تا صبح زجر می کشیدن و از چادرها که رد میشدی صدای بغضشون رو می شنیدی. دیشب من توی کانکس بودم ولی خدا می دونه تا صبح از غصه مردم بی سر و پناه نخوابیدم.
ولی میدونی چیه هیچکدوممون ناشکر نیستیم. چون از 7 ریشتر زلزله جون سالم به در بردیم. دروغ چرا آره اوایل غصه می خوردیم برای این همه مال و زندگی که تلف شد، اما وقتی به چشم خودمون همه دیدیم که کرور جنازه زیر آوار و خونوادگی بیرون می اومدن، از ته دل خدارو شکر کردیم.
خیلی ها هم سرپناه دیگه ای هم دارن اما زندگیشون توی سرپل ذهابه و ترکش نمی کنن. و الان منتظرن که زلزله امون بده و برن بازسازی بکنن که حداقل عید توی خونه باشن.
اینجوری ناشکری نکنین. قدر سلامتیتون رو بدونین. تازه مال و زندگیتون هم سالمه. پاشین برین سر درستون.
ولی خب ای کاش سرپل یه سر می زدی و میدیدی که الان چه قدر از بچه ها دارن توی چادر درس می خونن. با قول سهمیه هم گول نخوردن. یه سهمیه الکی که طبق شایعات به 8 شهرستان پرجمعیت کرمانشاه تعلق می گیره و از بین اون فقط یه سرپل و ثلاث تخریب شدن و بقیه زیر سقفشون هستن خدارو شکر. پس عملاً سهمیه هم بی خاصیته
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربر و 1 مهمان)