تشکر و گلایه ای از استاد نظری

[sheldon cooper]

درود...
حدود چهار ماه قبل در اواخر کنکور ۹۲، خیلی با ادبیات فارسی کنکور درگیر شدم، چون همیشه میانه‌ی درصد هام ۶۰ بود و در آزمون‌های گاج که استاندارد‌ترین مرجع برای سنجش ادبیات کنکور هست فقط دو بار بالای ۷۰ زده بودم. هر جمعه می‌رفتم و آزمون می‌دادم و آخرش با ۷-۸ تا غلط و ۶۰ درصد نمره دوباره اعصابم بهم می‌ریخت که چرا این زبان فارسی اینقدر بدقلقه. کلی فکر کردم و آخر به این نتیجه رسیدم که اول با یه استاد ادبیات مشورت کنم. جایی کلاس نمی‌رفتم و چند هفته‌ای بود اینجا رو می‌خوندم، عجیب بود برام که استاد نظری چه فعالیت زیادی دارن اینجا... تصمیمم رو گرفتم، کی از مولف ادبیات گاج بهتر؟ قبل از دنبال کلاس کنکور رفتن، نامه دادن به ایشون و پرسیدن شاید بهتر باشه...
گمونم فروردین بود، چند روز روی نامه‌ام فکر کردم که اصلا چی می‌خوام بگم... می‌خواستم ادبیاتم بهتر بشه اما راهی رو چندان بلد نبودم. بالاخره سعی کردم با تمام احترام نامه‌ای رو در مورد وضعیت خاص خودم براشون بفرستم با کلی شوق و ذوق!

سلام استاد،
موضوعی بود که کسی لایق‌تر از شما برای مطرح کردنش ندیدم، در صورت پاسخ دادن هم لطف بزرگی کردین.
...
...
...
...
...
حرص رتبه باعث شده علاقه پیدا کنم زبان فارسی رو جواب بدم، تو زبان فارسی هرچی تست شمردنی می‌اد می‌گذرم ازش، چون به نظرم ریسکش بالاست و بهتره وقتشو رو آرایه که معمولا سنگینه بذارم. ویرایش رو خوب بلدم، اما نمی‌دونم چیکار کنم که اگر تست زبان فارسی آسون بیاد بعدا پشیمون نشم، نمی‌دونم چطوری وقت بذارم براش تا تو این ۲ ماه بتونم ادبیات رو بالای ۸۰ بزنم، یعنی اون ۵-۶ تایی که نمی‌زنم رو بزنم، گفتم شاید شما بتونید کمکم کنید.
...
...
...
از وقتی که می‌گذارین ‌‌‌نهایت سپاس رو دارم.

این تیکه‌هایی از نامه‌ای بود که به ایشون نوشتم. اما هرچی منتظر موندم جوابی دریافت نکردم، فعالیت ایشون که هر روز تو انجمن پست می‌دادن حاکی از این بود که نامه رو خوندن اما میلی به پاسخ ندارن. گویا که برای پست دادن عمومی چیزی گیرشون می‌اد و برای پاسخ به نامه خصوصی خیر... حتی پاسخی با این مضمون که «سوالتون رو در تالار عمومی مطرح کنید» هم نگرفتم.

این قضیه باعث شد یه جورایی ناراحت بشم و تصمیم بگیرم با جدیت بیشتر ادبیات رو دنبال کنم، هفته‌ی بعدش کلاس ادبیات خصوصی ثبت نام کردم و ۱۵ جلسه‌ی فشرده و اتفاقاً پر هزینه پیش یکی از بهترین معلم‌های شهر رفتم. خوندم و خوندم و ‌‌‌نهایت در روز کنکور ادبیات تست شمارشی زبان فارسی نیومد و من هم با سه غلط در آرایه، زبان فارسی، قرابت، تونستم ادبیات کنکور ۹۲ رو ۸۴ بزنم. درصدی که در عمرم برای اولین بار بهش رسیده بودم.

وقتی کارنامه رو دیدم همون اول یاد بی‌مهری استاد نظری افتادم که چطور با بی‌اعتنایی بهم باعث شد اینطوری برم دنبال ادبیات و اینقدر خوب عمل کنم. یعنی یه جورایی از قضا صفرا سرکنگبین فزود!: D در پایان، ضمن تشکر، از ایشون خواستارم در مقابل دیگران هم که با کلی امید بهشون نامه میدن از همین شیوه استفاده بکنن شاید یکی سر همین موضوع جوگیر شد و ۱۰۰ زد اصلاً! :D این تاپیک رو هم صرفاً برای تعریف این خاطره و یادی از ایشون ایجاد کردم.

باز هم از این استاد عزیز، بخاطر اینکه چنین نقشی در رتبه‌ی کنکور من داشتن سپاسگزارم.

@mahdi nazari

ًً