برنامه ریزی قطعا مهم ترین ابزاریه که یک کنکوری باید به اون مسلط باشه و اگر مسلط نباشه و نیاز به نظارت داشته باشه لازمه از یک رتبه برتر کنکور کمک بگیره. توی این مجال میخوام روش برنامه ریزی برای آزمون های آزمایشی رو تا جایی که توانایی دارم توضیح بدم.
واقعا برنامه ریزی کار سختی نیست. فقط سه مهارت می خواد تا بتونید بهترین برنامه رو بریزید: الف) شناخت از مباحثِ تک تکِ دروس ب) تشخیصِ اولویت کارها و انجام الویت های بالاتر ج) شناخت کافی از تواناییِ مطالعاتیِ خود.
اول: واقعا دست یافتن به این ویژگی برای دانش آموز کنکوری کار خیلی سختیه برای همین اکثر کنکوریا به کمک نیاز دارند. مثلا من نمیدونم برای حد،پیوستگی و مجانب باید چند تا تست بزنم. چند ساعت باید درسنامه بخونم؟ مرورش با چه روشی کارآمدتره و چند پرسش دیگه که مطمئنا برای برنامه ریزی باید به اونها جواب بدیم. یک عده هستند که به علت این که کنکوری زیاد دیدند و توی مدرسه شون جو کنکور هست و رتبه برترهایی داره؛ توی این زمینه کمتر به مشکل بر می خورند(من خودم این جوری بودم). بقیه بچه ها به نظر من از رتبه های برتر سوال کنند و کمک بگیرند.
دوم: الویت شناسی هم واقعا مهمه. من مثلا وقتی اولویت شناس نباشم یک دفعه کلِ عمومی رو میگذارم برای بعد عید فارغ از اینکه خیلیا با عمومی رتبه برتر شدند. یا مثلا میام توی ادبیات قرابت هی درسنامه میخونم به جای تست. یا توی گسسته هی درسنامه میخونی تا بتونی تست حل کنی و چندین کار غلط دیگه که ناشی از نشناختنِ اولویت هاست.
سوم:هر چقدر از اهمیت این ویژگی بگم باز کمه. شناخت از خود یعنی من بدونم کدوم نوع از تایمِ مطالعه مناسبِ شرایط روحی روانیِ من هست: 1 ساعت مطالعه 0.25 ساعت استراحت یا 1.75 ساعت(105 دقیقه مستمر) مطالعه 0.5 ساعت استراحت یا ... ؛ که این فقط با آزمون و خطا بدست میاد و زمانِ این آزمون و خطاها تابستونه. یا مثلا بدونم توی یک تایمِ مطالعه چند تا تستِ دیفرانسیل میتونم بزنم؟چند تا فیزیک؟چند تا هندسه؟ توی یک تایم مطالعه چند صفحه درسنامه ی شیمی رو میتونم بخونم؟ چند تا درس دینی رو میتونم بخونم؟ و ... .
وقتی شما به این سه مهارت رسیدید اونوقته که برنامه ریزیِ ساده محقق میشه. بعد از قسمت دوم و سوم میتونید به خودتون لقب یک برنامه ریزِ حرفه ای رو بدید(لقبی که بقیه به من میدادند از بس برنامه می ریختم)
alimosleh.blog.ir