سلام بچه ها
وقتتون بخیر، طاعات و عباداتتون قبول درگاه حق.
یه حرفی تو دلم مونده بود که دلم نیومد بهتون نگم...
این کارنامه ای که مشاهده می کنین، کارنامه خانم میثاب، یکی از داوطلبای رشته تجربی از منطقه 2 هست که با صد زدن 6 درس، تونسته برای سومین بار تراز خارق العاده ی 15000 و رتبه 1 کشور رو تو آزمونای سنجش کسب کنه.
ولی فرق ایشون با من و شما چیه؟
چرا تویی که داری این متن رو میخونی، نباید اینقدر به خودت مطمئن باشی؟
چرا باید به قبولیت توی دانشگاه مورد علاقت شک داشته باشی؟
تاحالا شده این سوالا رو از خودت بپرسی؟؟؟
جواب همه این سوالا فقط یک کلمست...
"اراده"!
شاید الان با خودت بگی اون از ما بهترونه و آی کیوش بالاتره و امکاناتش بیشتره و حوصله بیشتری داره و و و ...
ولی اونجوری که تو فک میکنی خبری از این چیزا نیست!
شاید حتی بگی تو که اینقد قشنگ لالایی میخونی چرا خودت خوابت نمیبره؟
باید تو جوابت بگم که خودمم چون این حرفا تو دلم مونده دارم اینارو بهت میگم، چون واقعا افسوس میخورم که چرا یکم زودتر جدی نگرفتم درسام رو!؟
چرا وقتمو صرف چیزا و کسایی کردم که الان میفهمم تو زندگیم هیچ نقشی نداشتن؟
چون خودم اینا رو تجربه کردم، دارم اینارو بهت میگم که توی داوطلب 97 خودت رو موقعی پیدا کنی که دقیقا وقتشه...
اینارو میگم که فروردین 97 نگی ای کاش زمان برمیگشت و من از تیر یا مهر 96 شروع میکردم...
هممون تقریبا هم سن و سالیم و نیاز های همو خوب درک میکنیم. تعارفی هم با هم نداریم؛ ولی اینو یادت باشه که همه اون چیزایی که دوس داری در همین لحظه تو زندگیت باشن و جلوی درس خوندنت برا کنکورت رو میگیرن، بعد روز کنکور هم هستن.
شاید حتی بهترش!
مسافرت، گردش، تفریح، عشق و ...
چه تعریفی از کلمه "موفقیت" تو ذهنت داری؟
تلاش خستگی ناپذیر؟؟؟ معجزه ای که شامل افراد خاص میشه؟؟؟ کار 24 ساعته؟؟؟
نه... آدمای موفق هم به اندازه خودشون تفریح، لذت و استراحت دارن. با این تفاوت که هر چیزی رو دقیقا تو زمان خودش انجام میدن.
تو هم قراره یه آدم موفقی باشی، پس باید مثل آدمای موفق عمل کنی...
من هر موقع که احساس خستگی میکنم، به اون لحظه فکر میکنم که دارم مشخصاتمو تو صفحه اعلام نتایج سایت سنجش وارد میکنم تا کارنامه کنکور بیاد.
تو هم باید با فکر خودت اراده خودت رو راه بندازی... با فکر به کارنامه کنکور، با فکر به اون لحظه که وارد محوطه دانشگاه مورد علاقت که از بچگی آرزوش رو داشتی، شدی، با فکر به اون لحظه که فارغ التحصیل شدی و پدر و مادرت اومدن به دیدنت و اشک شوق میریزن از اینکه فرزندشون رو قله ی موفقیت ایستاده...
تصور میتونه زندگیت رو به کنترل بگیره...
تو، همون فردی هستی که تو رویاهات تصورش میکنی.
فقط فاصلَت تا اون شخص، به اندازه تلاشیه که باید برای تبدیل شدن به اون شخص انجام بدی.
"موفقیت، تکرار لجوجانه کارهای ساده است."
امیدوارم با خوندن این متن که حرف دل بود، به خودت اومده باشی و جایگاه واقعی خودت رو پیدا کرده باشی؛
چون تو، لایق بهترین هایی.
آره با تو ام... با خودت!