معنی و مفهوم بیت

[It is POSSIBLE]

سلام دوستای گلم، می شه لطف کنین معنی و مفهوم این دو بیت رو برام بنویسین؟

اولی:
درویش هم شکایت از ایام می کند :::: از خاک نرم اگر شود آواز پا بلند

دومی:
اشک می ریزم به خون هر گه شوق از حد گذشت :::: چون شود بدمست مهمان، آب در مینا کنم
(اشک شوق چرا باید "به خون" باشه؟!)

[saeed211]

در مورد دومی میتونم ی نظراتی بدم
میگه وقتی شوق و ذوقم از حد میگذره اشکم خون الود میشه
ینی یجورایی زیاده روی میکنم
بعدشم میگه وقتی مهمون خونم دیه بیش از حد مست میشه
(هیچی حالیش نمیشه)
جا شراب اب میریزم تو شیشه میدم بهش
کلا یجورایی مفهوم جوگیر شدنو میده فک کنم
نمیدونم تا چه حد درست باشه

[saeed211]

پوکیدم خو با این شعرات
در مورد دومی هم حدسم اینه
میگه درویش ک معمولا زندگیش پر از قناعت و اسان زیستنه
وقتی صدای پای ادم هارو بشنوه از خاکی ک نرمه(چون اصولا وقتی شما پاتو میکوبی رو خاک نرم هیچ صدایی نمیاد)
شروع میکنه به غر زدن

[MeisteR]

ی چیزایی فهمیدم ولی نمیدونم چجوری بیان کنم

[ZAPATA]

سلام دوستای گلم، می شه لطف کنین معنی و مفهوم این دو بیت رو برام بنویسین؟

اولی:
درویش هم شکایت از ایام می کند :::: از خاک نرم اگر شود آواز پا بلند

دومی:
اشک می ریزم به خون هر گه شوق از حد گذشت :::: چون شود بدمست مهمان، آب در مینا کنم
(اشک شوق چرا باید "به خون" باشه؟!)

بیت دومی رو فعلن تا بعد :
یه جورایی داره میگه ...... اشکم به خون تبدیل میشه هر زمان که حد شوق و علاقم از حد نرمالش فراتر میره (به نوعی افراط رو میرسونه دیگه :: اشک هم یه حدی داره ! یا اون شدت شوق یه حدی داره وقتی میخاد خیلی عمق فاجعه و علاقه رو برسونه دیگه اشک کفاف نمیده میگه داره از چشام خون میباره !) ::: اومده اغراق و اسلوب معادله رو ترکیب زده داده به خورد ماها ......... مهمون هم یه حد و اندازه داره دیگه ، یه مهمون که دیگه خیلی بمونه میشه بدمست .. بعدش واسه اینکه بشه بهش فهموند داره موندش زیادی میشه .. دیگه از شراب و مستی خبر نیست توی جام شرابش به جای شراب آب میریزن میدن به خوردش !

[It is POSSIBLE]

بیت دومی رو فعلن تا بعد :
یه جورایی داره میگه ...... اشکم به خون تبدیل میشه هر زمان که حد شوق و علاقم از حد نرمالش فراتر میره (به نوعی افراط رو میرسونه دیگه :: اشک هم یه حدی داره ! یا اون شدت شوق یه حدی داره وقتی میخاد خیلی عمق فاجعه و علاقه رو برسونه دیگه اشک کفاف نمیده میگه داره از چشام خون میباره !) ::: اومده اغراق و اسلوب معادله رو ترکیب زده داده به خورد ماها ......... مهمون هم یه حد و اندازه داره دیگه ، یه مهمون که دیگه خیلی بمونه میشه بدمست .. بعدش واسه اینکه بشه بهش فهموند داره موندش زیادی میشه .. دیگه از شراب و مستی خبر نیست توی جام شرابش به جای شراب آب میریزن میدن به خوردش !

مرسی
پس از اون مدل اسلوب معادله ها که موضوع بیان نمی شه ولی هر دو مصراع مثالی برا موضوع بیان نشده هستن به کار رفته، موضوع هم اینه که افراط تو هر کاری به ضررمونه، درسته؟

[shaghayegh.yi]

به نظرم از اقای عبدالمحمدی بپرس شاید جوابتو داد...
olgoo_adabiaat
اینجوری بعید میدونم به جواب برسی

[It is POSSIBLE]

به نظرم از اقای عبدالمحمدی بپرس شاید جوابتو داد...
olgoo_adabiaat
اینجوری بعید میدونم به جواب برسی

چندین بار ازش سوال پرسیدم، جواب نمی ده، اینجا دوستان لطف می کنن جواب میدن دیگه

[TheBadCat]

بیتارو تکی که بذاری سخته بشه ازش یه مفهوم واحد گرفت (اصلا قشنگی ادبیات هم به همینه)
وقتی تست رو کامل بذار راحت‌تر میشه فهمید که منظور دقیقا چیه.

[shaghayegh.yi]

چندین بار ازش سوال پرسیدم، جواب نمی ده، اینجا دوستان لطف می کنن جواب میدن دیگه

موقعی باید ازش بپرسی که داره به سوالا جواب میده..اونموقع معمولا میبینه جواب میده..وگرنه جواب نمیده

[It is POSSIBLE]

پوکیدم خو با این شعرات
در مورد دومی هم حدسم اینه
میگه درویش ک معمولا زندگیش پر از قناعت و اسان زیستنه
وقتی صدای پای ادم هارو بشنوه از خاکی ک نرمه(چون اصولا وقتی شما پاتو میکوبی رو خاک نرم هیچ صدایی نمیاد)
شروع میکنه به غر زدن

متوجه شدم منظورشو، به قول تو وقتی پا می ذاری روی خاک نرم که هیچ صدایی نمیاد، میگه هر وقت صدا اومد اون موقع درویش هم از روزگار شکایت می کنه، ینی امکان نداره درویش همچین کاری کنه

توضیحات کمکم کرد سعید جان، مرسی

[It is POSSIBLE]

میشه بزرگواری کنین این دوتارو هم راهنماییم کنین؟

1- معنی و مفهوم این بیت:
رنگین سخنان در سخن خویش نهان اند :::: از نکهت خود نیست به هر حال جدا گل

2- معنی "سبک جولان" تو این بیت:
برق را خاشاک در زنجیر نتواند کشید :::: دامن عمر سبک جولان کشیدن مشکل است

[reza16]

یاد اوری همون بیت زیب نسا : مانند بو مخفی شدم در برگ گل گو خواهی مرا بینی در گل بین مرا یه همچین چیزی خخخ
یعنی که ادمو از سخن و شعر و اون چیز که برجسته اش کرده میشه شناخت و نمیشه کسی سخنی بگه خودش مصادقش نباشه و حتما نمایان کننده اون شخصه

رعد و برق خیلی درخشان و با عظمته و خاشاک خیلی حقیره در نتیجه اصلا قدرت این رو نداره که ادم به این بزرگی رو به ذلت بکشونه و انسان عالی مقام دچار مادیات و عشق به دنیا و فانی ها نمیشه
البته اینا برداشت من بود!

[It is POSSIBLE]

یاد اوری همون بیت زیب نسا : مانند بو مخفی شدم در برگ گل گو خواهی مرا بینی در گل بین مرا یه همچین چیزی خخخ
یعنی که ادمو از سخن و شعر و اون چیز که برجسته اش کرده میشه شناخت و نمیشه کسی سخنی بگه خودش مصادقش نباشه و حتما نمایان کننده اون شخصه

رعد و برق خیلی درخشان و با عظمته و خاشاک خیلی حقیره در نتیجه اصلا قدرت این رو نداره که ادم به این بزرگی رو به ذلت بکشونه و انسان عالی مقام دچار مادیات و عشق به دنیا و فانی ها نمیشه
البته اینا برداشت من بود!

پس میشه گفت منظور اولی اینه که "از کوزه همان تراود که در اوست"، با توضیحاتت هر دوتارو متوجه شدم، خیلی گلی داداشم، مرسی