به نظر من قدر داشته های خودتو بدون
مملکت همه چیز میخواد ، از پروفسور جراح مغز و اعصاب گرفته تا رفتگر
حالا اگه همه برن جراح مغز و اعصاب بشن که شهر رو کثافت و ا*شغال برمیداره چون رفتگر نداریم
اگه هم همه برن رفتگر بشن که وقتی یه نفر سکته مغزی میکنه باید مستقیم ببریمش بهشت زهرا
حالا ممکنه با خودت بگی من لایق این رشته نیستم ، بازم بدت نیاد ولی خودتو زیادی بالا نگیر!
هر شغلی قداست داره و شریفه ، از پزشکی گرفته تا رفتگر
2 ترم درس خوندی ، ادامش بده ، خودتو میخوای از چاله بندازی تو جاه؟ میدونی چند نفر حسرت تورو میخورن؟ میدونی چند نفر دوست دارن پرستاری دانشگاه دولتی قبول شن؟ به خدا نمیدونی! اگه میدونستی که وضعت این نبود
سعی کن هر کاری که بهت محول میشه رو به بهترین نحو انجام بدی ، ما پرستار زیاد داریم ولی پرستاری که از همه نظر (چه اخلاقی ، چه علمی و....) خوب باشه نداریم
لطفا پست من رو هم نقل قول نگیرید
من روی حرف خودم هستم ، از این 500 هزار نفر که هر سال کنکور تجربی میدن چندتاشون پزشکی قبول میشن؟1000تا؟ 2000 تا؟ 3000تا؟
از اون 500 هزار نفر به جرات میگم 300 هزار نفرشون توی رویاهای خودشون سیر میکنن. چون با خودشون کنار نمیان. چون نمیتونن قبول کنن که شاید نقش من چیزه دیگه ای غیر از پزشکی و.. باشه ، شاید نقش من این باشه که به جای اینکه پزشک بشم ، عرق پیشونی پزشکا رو پاک کنم!
طرف 4-5 ساله داره عمرشو تلف میکنه پشت کنکور! میگه من حتما باید پزشک بشم. خب این داره به خودش ضرر میزنه ، به جامعه هم ضرر میزنه. چون نقشی که باید انجام بده رو انجام نمیده.
شما هم به جای اینکه بشینی این همه وقت بذاری و کتابهای قطور رو با اسم های قلمبه سلمبه بخونی سعی کن رشته ی خودت رو خوب بخونی ، پرستاری خیلی خوبه