💜بفـرمائيــد شِعـر💚

[𝑺𝑨𝑹𝑨𝑩]

یخ کرده ام اما نه از سوز زمستان
اما نه از شب پرسه های زیر باران
یخ کرده ام یخ کردنی در تب، تبی که
جسمم نه، دارد باورم می سوزد از آن

یخ کرده ام اما تو ای دست نوازش
روح یخی را با چنین شولا مپوشان
گرمم نخواهی کرد و فرقی هم ندارد
یخ بسته ای پوشیده باشد یا که عریان

یخ کرده ام چون قطب آری این چنین است
وقتی نمی تابی تو ای خورشید پنهان
یخ کرده ام ! یخ کرده ام! ها … جان پناهم !
مگذار فریادت کنم در کوهساران

[Eve]

‌
به من آهسته بگو عشق سلام!
چه خبر از غم دنیا؟
دل من خسته نباشی
نفست گرم و دلت شاد
مبادا که از این رنج برنجی!
که جهان گشته پر از درد
به من آهسته بگو
نیست جهان جای قشنگی
بگذار هرچه بدی هست
در این خاک بماند
من و تو رهگذر کوچه‌ی عشقیم،
و همین بس که تو را دوست بدارم
نکند خسته شوی یا که ببازی
من کنار تو نشستم
که تو بر عشق بنازی!
کمکت خواهم کرد
که به شکرانه‌ی این عشق
تو یک کلبه بسازی!
که در آن بوی خدا هست
و این حس،
سر آغاز قشنگیست
که آغاز شود بودن و بی‌عشق نماندن
به من آهسته بگو
هستی و هستم ...

[Arnold]

امضام

[Eve]

در گلویم گیر کرده، زخم یک بغض غریب
فرصتی از اشک می‌جویم که رسوایش کنم ...
‎‌

[𝑺𝑨𝑹𝑨𝑩]

ای زندگی بردار دست از امتحانم

چیزی نه میدانم نه می‌خـواهم بــدانم

دلسنگ یا دلتنگ، چون کـوهی زمینگیر

از آسمان دلخــوش بــه یک رنگیـــن‌کمانم

کـوتـاهی عمــر گــل از بــــالانشینــی‌ست

اکنــــون کــه می‌بیننــد خـــارم، در امانــم

دلبستــــه‌ی افلاکــــم و پابستـــه‌ی خاک

فــــواره‌ای بیـــن زمیـــــن و آسمانم

آن روز اگر خــود بال خــود را می‌شکستم

اکنون نمی‌گفتـــم بمانـــم یا نمانـم؟!

قفل قفس باز و قنـــاری‌ها هـراسان

دل‌کندن آسان نیست! آیا می‌توانم؟

[Eve]

‌آه می‌بینم، می‌بینم!
تو به اندازه‌ی تنهایی من خوشبختی،
من به اندازه‌ی زیبایی تو غمگینم!
چه امید عبثی ...
من چه دارم که تو را درخور؟
هیچ!
من چه دارم که سزاوار تو؟
هیچ!
تو همه هستی من، هستی من!
تو همه زندگی من هستی،
تو چه داری؟
همه چیز
تو چه کم داری؟
هیچ
بی تو درمی‌یابم
چون چناران کهن
از درون تلخی واریزم را
کاهش جان من این شعرِ من است
آرزو می‌کردم
که تو خواننده‌ی شعرم باشی
راستی شعر مرا می‌خوانی؟
نه، دریغا، هرگز
باورم نیست که خواننده‌ی شعرم باشی


کاشکی شعر مرا می‌خواندی ...

[𝑺𝑨𝑹𝑨𝑩]

به غم دچار چنانم
که غم دچار من است : )

[rz1]

شاه‌نشینِ چشمِ من
تکیه گَهِ خیالِ توست

[Eve]

سکوت اهل غم را ترجمانی نیست غیر از اشک
معانی هم نمی‌گنجند در ظرفِ بیان گاهی ...

[𝑺𝑨𝑹𝑨𝑩]

حتی اگر نباشی می‌ آفرینمت
چونان که التهابِ بیابان، سراب را

[Eve]

چنان تصمیم رفتن را بدون شبهه میگیری
که دیگر هیچ حرفی از "نمی‌مانی؟"نمی‌ماند ...

[𝑺𝑨𝑹𝑨𝑩]

ناله از درد مكن؛
آتشى را كه در آن زيسته اى،
سرد مكن ..
با غمش باز بمان،
سرخ رو باش از اين عشق
و سرافراز بمـان ...

[Alireza2510]

کسی ‌سوال‌ می‌کند به خاطر چه زنده‌ ای؟
و من برای زندگی تو را بهانه می‌کنم

[𝑺𝑨𝑹𝑨𝑩]

هی می‌رویم و جاده به جایی نمی‌رسد
قولی که عشق داده به جایی نمی‌رسد

چون کوه، روی حرف خودم  ایستاده‌ام
کوهی که ایستاده به جایی نمی‌رسد!

دریا هنوز هست، ولی مانده‌ام چرا
این رودِ بی اراده به جایی نمی‌رسد؟!

دنیا همیشه عرصه‌ی پیچیده بودن است
آدم که صاف و ساده به جایی نمی‌رسد!

«راهی‌ست راه عشق» که در روزگار ما
هر کس که پا نهاده به جایی نمی‌رسد

عمری فقط قدم زدم و مطمئن شدم
هرگز کسی پیاده به جایی نمی‌رسد

من حاضرم قسم بخورم مست نیستم
این چند جرعه باده به جایی نمی‌رسد...

[Alireza2510]

بودِ ما محض نمودست؛
سرابیم ســـراب ..