بسم الله الرحمن الرحیم
امام حسن علیه السلام فرمود: عده اى از یهود، خدمت حضرت رسول اكرم صلى الله علیه و آله آمدند؛ پس داناترین آنها، از حضرت سوالاتى كرد؛ از جمله اینكه گفت: روى چه اصل خداى تعالى سى روز روزه بر امت شما واجب كرده ؛ ولى بر امت هاى گذشته بیشتر از این را؟
پس رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: همانا هنگامى كه آدم از آن درخت خورد، تا سى روز در شكم او باقى ماند؛ پس خدا بر ذریه او واجب كرد كه سى روز گرسنه و تشنه باشند. و آنچه آنها مى خورند (در شب) كرم و تفضل است بر ایشان و همچنین بر آدم نیز سى روز روزه واجب شد. و خداوند واجب كرد بر امت من همان سى روز را سپس رسول خدا صلى الله علیه و آله آیه (كتب علیكم الصیام ) را تلاوت كرد.
شخص یهودى گفت : راست گفتى اى محمد! پس بفرما جزاى كسى كه این ماه را روزه بدارد، چیست؟ رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: هیچ مؤمنى ماه رمضان را روزه نمى گیرد، مگر آن كه خدا براى او هفت خصلت مرحمت كند: 1 - حرام از بدنش آب شود و برطرف گردد 2 - به رحمت خدا نزدیك شود؛ 3 - گناه پدرش - آدم را - جبران كرده باشد؛ 4 - سكرات مرگ بر او آسان شود؛ 5 - از گرسنگى و تشنگى روز قیامت در امان باشد؛ 6 - خداوند بیزارى از جهنم به او مى دهد؛ 7 - خداوند از غذاهاى پاكیزه و طیب بهشت به او مى خوراند و آن شخص گفت : راست گفتى اى محمد!
(بحار9/299)