❤❤❤❤ گـــلچــین اشـعــــار وحـــشی بــافــقــــــی ❤❤❤❤

[Swallow]

ما چو پیمان با کسی بستیم دیگر نشکنیم


گر همه زهرست چون خوردیم ساغر نشکنیم




پیش ما یاقوت یاقوتست و گوهر گوهر است


دأب ما اینست یعنی قدر گوهر نشکنیم




هر متاعی را در این بازار نرخی بسته‌اند


قند اگر بسیار شد ما نرخ شکر نشکنیم




عیب پوشان هنر بینیم ما طاووس را


پای پوشانیم اما هرگزش پر نشکنیم




ما درخت افکن نه‌ایم آنها گروهی دیگرند


با وجود سد تبر، یک شاخ بی بر نشکنیم




به که وحشی را در این سودا نیازاریم دل


بیش از اینش در جراحت نوک نشتر نشکنیم

[Swallow]

از بهر چه در مجلس جانانه نباشم


گرد سر آن شمع چو پروانه نباشم




بیموجب از او رنجم و بیوجه کنم صلح


اینها نکنم عاشق دیوانه نباشم




سد فصل بهار آید و بیرون ننهم گام


ترسم که بیایی تو و در خانه نباشم




بیگانه شوم از تو که بیگانه پرستی


آزار کشم گر ز تو بیگانه نباشم




وحشی صفت از نرگس مخمور تو مستم


زانست که بی نعرهٔ مستانه نباشم