گابريل كرامر (۳۱ ژوئيه ۱۷۰۴ - ۴ ژانويه ۱۷۵۲) رياضيدان سوئيسي بود.
كرامر از سنين پايين استعداد زيادي در علم رياضيات از خود نشان داد. در ۱۸ سالگي دكترايش را گرفت و در ۲۰ سالگي به همرام ژان لويي كالاندريني به طور مشترك به كرسي استادي رياضي در دانشگاه ژنو رسيد.
در سال ۱۷۲۸ راه حلي براي پارادوكس سنت پترزبورگ ارائه داد كه اين پارادوكس به تئوري مطلوبيت انتظاري كه ۱۰ سال بعد توسط دانيل برنولي ارائه شد، بسيار نزديك بود. شناختهشدهترين كارهاي علمي كرامر در دهه پنجم زندگي وي منتشر شد. اين كار شامل تحقيقات او در زمينه منحنيهاي جبري بود كه در سال ۱۷۵۰ منتشر شد. اين مطالعه يك تبيين اوليه از اين قضيه است كه يك منحني درجه n در حالت عمومي با n(n+3)/2 نقطه مشخص ميشود كه هيچ ۳ نقطهاي روي يك خط قرار نگرفته باشند. برداشت اشتباهي از اين قضيه به پارادوكس كرامر ميانجامد كه به جاي نقاط تعيينكننده منحني، به تعداد نقاط تقاطع دو منحني ميپردازد.
وي همچنين كارهاي ياكوب برنولي و يوهان برنولي را ويرايش كرده است، درباره دلايل فيزيكي شكل كروي سيارات و مدارهاي آنها آثاري دارد (سال ۱۷۳۰) و همچنين بر روي تئوري رفتار منحنيهاي سه بعدي نيوتون كار كرده است (۱۷۴۶).
در سال ۱۷۵۰ قاعده كرامر را به چاپ رساند كه فرمولي كلي براي حل سيستمهاي معادلات خطي با استفاده از دترمينان است كه هنوز مورد استفاده است.
وي مسافرتهاي بسياري در اواخر دهه ۱۷۳۰ در اروپا داشت كه تأثير بسياري روي فعاليتهايش در علم رياضيات داشت. وي در سال ۱۷۵۲ درحالي كه براي بازيافت دوباره سلامتش در جنوب فرانسه به سر ميبرد، در Bagnols-sur-Cèze درگذشت.