هدف زندگیتو خودت انتخاب میکنی یا خانوادت؟

[Bimokh]

هدفموخودم انتخاب کردم .. من میرسم به چیزی که میخام .. فقط باس یکم صبر داشته باشم

[Isabella]

هدفم...
خب من یه هدف دارم که به هیچکس نگفتمش جز دخترخاله ام که اونم مثل من پشت کنکوریه.
توی سررسید سال نود و پنجم (که به دفتر برنامه ریزی تبدیلش کردم) هم هدفم رو نوشتم.
ولی پدرم هدف دیگه ای رو برای من در نظر داره که من نه مخالفت کردم و نه موافقت.
مخالفت نکردم چون حوصله بحث و اثبات اینکه من به هدفم علاقه دارم رو نداشتم.
موافقت هم نکردم تا بعدا اگه بین علاقه ام و هدف پدرم موندم و علاقه ام رو انتخاب کردم، از دستم عصبانی نشه.
در کل فردی نیستم که هدف ها و کارهایی رو که انجام میدم داد بزنم. چون اطرافم هستن آدمایی که دوست دارن زمین خوردن آدمای دیگه رو ببینن و ازش هزار تا حرف مختلف در بیارن.
تصمیم گرفتم برای هدفم مبارزه کنم...
اما اگر نشد
میدونم که میتونم توی بقیه رشته ها هم خیلی خوب عمل کنم.
آدما تک بعدی نیستن که فقط یک شکل یک هدف و یک علاقه داشته باشن.
به نظر من انسان باید انعطاف کافی رو در برابر شرایط داشته باشه و گاهی بپذیره که نمیشه.(به این جمله به عنوان یه بهانه برای تلاش نکردن مجدد و تسلیم شدن سریع نگاه نکنید لطفا.)
نه اینکه وقتی به اون هدفش (حالا به هر دلیلی!!!) نرسید، بشکنه و بگه من دیگه امکان نداره تو هیچ رشته ای موفق بشم‌.
زندگی یه فرصته که توی اون باید خودمون رو بشناسیم توانایی هامون رو بشناسیم و بعد تا جایی که میتونیم اونها رو در کنار هم گسترش بدیم.

[fairy_shaghayegh]

با خانوادم مشورت میکنم و بعد با کسایی که با هدف من مشغول به کار هستن مشورت میکنم اخرش انتخاب میکنم.
البته هدف که پزشکی باشه کسی اعتراض نمیکنه

[ghazaleh_m]

بابام موقع انتخاب رشته گفت من نظرمو میگم ولی هرچی دوست داری برو فردا اگه چیزی شد نگی تو گفتی فلان کارو انجام بده برو این رشته

[XCIX]

به نظرم هر کس باید خودش سرنوشت خودشو انتخاب کنه .. اما نباید اینکارو کور کورانه انجام بده و گرنه فقط پشیمونی داره
مشورت و کسب اطلاعات توی هر زمینه ای خوبه اما هیچ کس نمیتونه مثل خود آدم شرایط خودشو درک کنه و راه درستو تشخیص بده..
اصولا خانواده بزرگترین نقش توی زندگی هر کس رو داره ولی هر کسی بالاخره یه روز باید مستقل بشه و راه خودشو در پیش بگیره..
و انتخاب رشته مثل انتخاب لباس نیست که بخوای تست کنی و عوض کنی... انتخابی برای یک مسیر طولانی هست و وقت گیر برای برگشتن هست
پدر و مادر ها از روی خیر خواهی و عشقشون دوست دارن بچه هاشون کمبود هایی رو که اونا داشتن رو تجربه نکن و این کار خیلی خوبیه اما نه زمانی که این کارو با زور به بچشون تحمیل کنند...
همه ی ما نمونه های زیادی از این آدم ها رو دیدیم که بر اساس چیز های ساده بینانه ای مثل درآمد و موقعیت اجتماعی و چشم و هم چشمی و... رشته ای رو انتخاب میکنن که بهش علاقه ندارند و نتیجه ی اونم همیشه شکست و بی انگیزگی هست چون هیچکس نمیتونه مسیری رو طی کنه که بهش علاقه نداره..
متاسفانه همه توی جامعه ما فکر میکنن که رشته تحصیلی تضمین کننده همه چیز هست .. اما خب اینطور نیست..
خیلی ها توی رشته هایی که ما اونارو کم ارزش میدونیم موفقیت هایی به درست آوردن که حتی یک پزشک عالی هم نمیتونه فکرشو بکنه
ولی خب متاسفانه این توی جامعه ما برعکس تمام دنیاست (مثل خیلی از چیزای دیگه)..
برای مثال در حالی که تمام دنیا روی رشته های علوم پایه و نوآورانه سرمایه گذاری میکنن تا آینده رو بهتر کنند و زندگی رو برای همه ی مردم دنیا راحت تر کنند.. توی ایران هیچ کسی برای این رشته ها ارزش قائل نیست و هر کی فقط به فکر جیب خودشه

[parinoosh76]

خودم انتخاب کردم و بقیه هم حمایت کردن

[alimohamad]

هدف آدم و خودش باید انتخاب کنه با راهنمایی خانواده اما.من خودم اومدم تجربی بابام میگفت ریاضی:D
چقدر من به حرف خانوادم گوش دادم