معجزه ی ارادهI +مقدمه_Jordyn Castor_مهندس نابینای ۲۲ ساله شرکت Apple

[EXCELSIOR]

"اراده ی ما"="عمل ما"="الماسی که مشکلات سخت تر از سنگ را در هم میشکند"

مقدمه:

اراده تا وقتی که به عمل منجر نشود هیچ ارزشی نداره!... و اگه از اراده مان برای مدت زیادی استفاده نکنیم؛قدرت اراده آنقدر سست میشود که دیگر قادر به انجام کوچکترین کارهای از پیش برنامه ریزی شده هم نخواهیم بود بخاطر همین احساس عجز و ناتوانی و سرخوردگی به سراغمان می آید.
انسان از بدو تولد اراده ای محکم دارد و بر مشکلات غلبه میکند تا بتواند زنده بماند...
اگر به یک کودک که تازه راه رفتن را یاد گرفته بنگریم متوجه میشویم که اراده ی محکم در رفتار او تجلی دارد...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

یکی از افرادی که توانست اراده ی پولادین خود را به بهترین نحو پرورش دهد و بدون توجه به مشکلات جسمانی و به دنبال آن مشکلات روحی به اهداف بزرگی دست یابد... مهندس جوردین کاستور (مهندس نابینای اپل) است...پیشنهاد میکنم حتمن ماجرای زندگی او را بخوانید:





مهندس اپل –جوردین کاستور– هیچ وقت اسیر محدودیت‌های خود نشده است. او نارس به دنیا آمد، زمانی که او ۱۵ هفته پیش از موعد متولد شد، پزشکان شانس اندکی برای بقای او پیش‌بینی می‌کردند. او در این زمان آنقدر ضعیف و کم‌وزن بود که در کف دست پدربزرگ‌اش می‌توانست جا بشود و می‌شد یک حلقه ازدواج را از بازویش رد کرد.


با این حال او این شرایط دشوار را تاب آورد، اما عوارض ناشی از زایمان زودرس، باعث شد که نابینا شود.


در زمان کودکی والدین خانم کاستور، او را تشویق می‌کردند که بر محدودیت‌هایش غلبه کند و فراتر از توقعاتی که از او انتظار می‌رود، پیش برود. تحت همین شرایط بود که او علاقه پیدا کرد به سوی فناوری برود و از کامپیوتر دسکتاپ خانه و کامپیوتر مدرسه استفاده کند. آدم‌بزرگ‌های پیرامونش زمانی که او بچه‌مدرسه‌ای بود، همیشه گجتی در دست‌هایش می‌گذاشتند و به او کمک می‌کردند از آنها استفاده کند.

تا اینکه او این باور را پیدا کرد که خودش می‌تواند برنامه‌نویس بشود. در همین مسیر هم پیش رفت و حالا او در شرکت اپل، روی فناوری‌هایی کار می‌کند که به آدم‌های نابینا کمک می‌کند، مثل فناوری خوانش خودکار متن‌ها.



اپل دوست دارد که فناوری‌ها و گجت‌هایش، از سوی آدم های دارای مشکلات بدنی هم بتوانند مورد استفاده قرار بگیرند و خانم کاستور، در این مسیر بسیار کوشیده است و به شرکت اپل در این راستا کمک کرده است.

نخستین بار، سال ۲۰۱۵ او زمانی که در دانشگاه ایالتی میشیگان، دانشجو بود، به شرکت اپل معرفی شد. در مصاحبه کاری برای پذیرش، او تشریح کرد که آی‌پدی که به مناسبت سالروز تولدش در ۱۷ سالگی دریافت کرد، چقدر شگفت‌زده‌ و مشتاقش کرده است. همین آی‌پد که میزان اشتیاق‌اش به دنیای فناوری بیشتر کرد. سابق بر این بسیاری از فناوری‌ها و وسایل جانبی که به کمک نابینایان می‌آید، می‌بایست خریداری می‌شدند، اما اپل امکان دسترسی رایگان به این فناوری‌ها را هم داده بود.

خوشبختانه خانم کاستور در مصاحبه قبول شد و به عنوان کارآموز در قسمت VoiceOver اپل شروع به کار کرد. در دوره کارآموزی، او مهارت‌ها خود را به خوبی نمایاند، تا آنجا که به صورت تمام‌وقت در بخش طراحی دسترسی و کیفیت، استخدام شد.



خانم کاستور عقیده دارد که فناوری مکملی بر خط بریل است. این خط بریل بود که به او کمک کرد شناختی از برنامه‌نویسی پیدا کند.
او برای کارهایش از ابزارهایی مثل نمایشگر بریل استفاده می‌کند که می‌تواند به وسایل مختلف متصل شود. اما خیلی وقت‌ها به خاطر استفاده زیاد از فناوری VoiceOver استفاده از نمایشگر بریل را فراموش می‌کند.

او در حال حاضر روی برنامه Swift Playgrounds کار می‌کند که به زودی از سوی اپل رونمایی خواهد شد، این برنامه شناختی از برنامه‌نویسی برای کودکان ایجاد می‌کند. این برنامه، یک برنامه توانمندسازی است.





خانم کاستور پیامی برای نسل‌های بعدی برنامه‌نویسان نابینا است، به گفته او:

نابینایی نباید شما را تعریف کند، نابینایی بخشی از شماست، مثل یک خصیصه شخصیتی شما می‌ماند، اما نباید امکان تعریف کردن شما را بیابد و نباید مشخص کند که شما در زندگی می‌خواهید چه کنید.

منبع : nerdytoday.com/story-blind-apple-engineer
1pezeshk.ir

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
جمع بندی:

1)نا امیدی رو بیخیال...زیاد به مشکلات و نداشته ها فکر کنی افسرده میشی!...هر لحظه افسردگی=چندین کیلومتر از هدف دور تر شدن

2)اراده همونیه ک باعث شده انسان به جایی پا بذاره که هیچ موجود زنده ای از کره زمین اونجا نرفته(از کره ماه بگیر تاااا آتشفشانهای در حال فوران!!!!!)...حالا یکم مطالعه و تلاش که چیزی نیست

3)بدون شرح!

امیدوارم خوشتون اومده باشه

[DR.MAM]

دمش گرم.

مهمترین قسمت زندگی همین اراده و پشتکار و داشتنه هدفی بزرگه.


ممنون از یادتون

[saj8jad]

خیلی جالب بود و صد البته قابل تأمل

[asalshah]

30 روز ماه عسل خودشو کشت تا به همه بگه امیدی هست:»/

[_Senoritta_]

دوست داشتم خوب بود...تچکککککر

[s-1998]

"اراده ی ما"="عمل ما"="الماسی که مشکلات سخت تر از سنگ را در هم میشکند"
مقدمه:

اراده تا وقتی که به عمل منجر نشود هیچ ارزشی نداره!... و اگه از اراده مان برای مدت زیادی استفاده نکنیم؛قدرت اراده آنقدر سست میشود که دیگر قادر به انجام کوچکترین کارهای از پیش برنامه ریزی شده هم نخواهیم بود بخاطر همین احساس عجز و ناتوانی و سرخوردگی به سراغمان می آید.
انسان از بدو تولد اراده ای محکم دارد و بر مشکلات غلبه میکند تا بتواند زنده بماند...
اگر به یک کودک که تازه راه رفتن را یاد گرفته بنگریم متوجه میشویم که اراده ی محکم در رفتار او تجلی دارد...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

یکی از افرادی که توانست اراده ی پولادین خود را به بهترین نحو پرورش دهد و بدون توجه به مشکلات جسمانی و به دنبال آن مشکلات روحی به اهداف بزرگی دست یابد... مهندس جوردین کاستور (مهندس نابینای اپل) است...پیشنهاد میکنم حتمن ماجرای زندگی او را بخوانید:





مهندس اپل –جوردین کاستور– هیچ وقت اسیر محدودیت‌های خود نشده است. او نارس به دنیا آمد، زمانی که او ۱۵ هفته پیش از موعد متولد شد، پزشکان شانس اندکی برای بقای او پیش‌بینی می‌کردند. او در این زمان آنقدر ضعیف و کم‌وزن بود که در کف دست پدربزرگ‌اش می‌توانست جا بشود و می‌شد یک حلقه ازدواج را از بازویش رد کرد.


با این حال او این شرایط دشوار را تاب آورد، اما عوارض ناشی از زایمان زودرس، باعث شد که نابینا شود.


در زمان کودکی والدین خانم کاستور، او را تشویق می‌کردند که بر محدودیت‌هایش غلبه کند و فراتر از توقعاتی که از او انتظار می‌رود، پیش برود. تحت همین شرایط بود که او علاقه پیدا کرد به سوی فناوری برود و از کامپیوتر دسکتاپ خانه و کامپیوتر مدرسه استفاده کند. آدم‌بزرگ‌های پیرامونش زمانی که او بچه‌مدرسه‌ای بود، همیشه گجتی در دست‌هایش می‌گذاشتند و به او کمک می‌کردند از آنها استفاده کند.

تا اینکه او این باور را پیدا کرد که خودش می‌تواند برنامه‌نویس بشود. در همین مسیر هم پیش رفت و حالا او در شرکت اپل، روی فناوری‌هایی کار می‌کند که به آدم‌های نابینا کمک می‌کند، مثل فناوری خوانش خودکار متن‌ها.



اپل دوست دارد که فناوری‌ها و گجت‌هایش، از سوی آدم های دارای مشکلات بدنی هم بتوانند مورد استفاده قرار بگیرند و خانم کاستور، در این مسیر بسیار کوشیده است و به شرکت اپل در این راستا کمک کرده است.



نخستین بار، سال ۲۰۱۵ او زمانی که در دانشگاه ایالتی میشیگان، دانشجو بود، به شرکت اپل معرفی شد. در مصاحبه کاری برای پذیرش، او تشریح کرد که آی‌پدی که به مناسبت سالروز تولدش در ۱۷ سالگی دریافت کرد، چقدر شگفت‌زده‌ و مشتاقش کرده است. همین آی‌پد که میزان اشتیاق‌اش به دنیای فناوری بیشتر کرد. سابق بر این بسیاری از فناوری‌ها و وسایل جانبی که به کمک نابینایان می‌آید، می‌بایست خریداری می‌شدند، اما اپل امکان دسترسی رایگان به این فناوری‌ها را هم داده بود.



خوشبختانه خانم کاستور در مصاحبه قبول شد و به عنوان کارآموز در قسمت VoiceOver اپل شروع به کار کرد. در دوره کارآموزی، او مهارت‌ها خود را به خوبی نمایاند، تا آنجا که به صورت تمام‌وقت در بخش طراحی دسترسی و کیفیت، استخدام شد.



خانم کاستور عقیده دارد که فناوری مکملی بر خط بریل است. این خط بریل بود که به او کمک کرد شناختی از برنامه‌نویسی پیدا کند.
او برای کارهایش از ابزارهایی مثل نمایشگر بریل استفاده می‌کند که می‌تواند به وسایل مختلف متصل شود. اما خیلی وقت‌ها به خاطر استفاده زیاد از فناوری VoiceOver استفاده از نمایشگر بریل را فراموش می‌کند.

او در حال حاضر روی برنامه Swift Playgrounds کار می‌کند که به زودی از سوی اپل رونمایی خواهد شد، این برنامه شناختی از برنامه‌نویسی برای کودکان ایجاد می‌کند. این برنامه، یک برنامه توانمندسازی است.





خانم کاستور پیامی برای نسل‌های بعدی برنامه‌نویسان نابینا است، به گفته او:

نابینایی نباید شما را تعریف کند، نابینایی بخشی از شماست، مثل یک خصیصه شخصیتی شما می‌ماند، اما نباید امکان تعریف کردن شما را بیابد و نباید مشخص کند که شما در زندگی می‌خواهید چه کنید.




منبع :1pezeshk.ir

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
جمع بندی:

1)نا امیدی رو بیخیال...زیاد به مشکلات و نداشته ها فکر کنی افسرده میشی!...هر لحظه افسردگی=چندین کیلومتر از هدف دور تر شدن

2)اراده همونیه ک باعث شده انسان به جایی پا بذاره که هیچ موجود زنده ای از کره زمین اونجا نرفته(از کره ماه بگیر تاااا آتشفشانهای در حال فوران!!!!!)...حالا یکم مطالعه و تلاش که چیزی نیست

3)بدون شرح!

امیدوارم خوشتون اومده باشه

خیلی خیلی ممنون از تگم
مرسی

[MeysamHK9476]

[last shot]

قسمت جمع بندی جالب بود.هر سه تایپیک رو خوندم ممنون
بازم بگذارید و من رو هم تگ کنید.بازم ممنون

[susan.t]

چ جالب...اینا رو میبینم از خودم خجالت میکشم