سلام بر شما...
-امیدوارم مشکلات خانوادگیتون حل بشه...
چیزی که برای من جالب بود در حرفاتون برداشت از جمله ی ایشون بود...
شما به این حرف که رشد عالی یعنی مادیات گذراس و ارزش انسانو بالا نمیبره اعتقاد دارید...ولی تمامی دلایلی که برای پزشک شدن اوردید تقریبا مربوط به مادیات بوده...!
به نظرم شما دچار سردرگمی هستی...
همونطوری که الان نسبت به پرستاری بدبین هستید چون با یک سری پرستار که فقط بلدن خودشونو با پزشک های متخصص مقایسه کنن,صحبت کردید...میتونید وضع پزشکی عمومی رو از یک دکتر عمومی معمولی در درمانگاه یا یک انترن هم بپرسید تا از پزشکی هم زده بشید!
کسایی که پرستاری رو رشته نمیدونن احتمالا یا سقف تحصیلاتشون قبولی دیپلم دی ماه هست یا با کارشناسی ارشد بیکار هستن...!
در مورد اختلاف جایگاه اختلافی بین پزشک و پرستار و پیرا پزشک نیست...همه ی اونها جز تیم درمان هستن و هدفشون یکیه...
احترام هر شخص به رفتار و شخصیت خودش بر میگرده...چه بسا پزشک هایی که انسانیت رو تسلیم غرور و مادیات کردن و چهرشون هم برای مردم مشخص شده...
یک روزی جایگاه برات تکراری میشه...به اندازه ای پول داری که نیازمند کسی نباشی...لقب های مختلف مثل قبل تاثیری درونت نمیزاره...اونجاس که اگه علاقه نداشته باشی اگه حتی توی بهترین رشته هم تحصیل کرده باشی زندگیت کسل کننده میشه...
هدفتو مشخص کن...