در این برگ تلاش ما زدودن واژه های بیگانه، به ویژه واژه های تازی از زبان پارسی است.
ابراهیم پور داود ها، حسین گل گلاب ها، محمود حسابی ها و سدها تن دیگر راه را به ما نمایاندند.
ما در اینجا بر آنیم كه واژه های پارسی را گسترش دهیم.
در این راه نمی توان لغزش های ١۴۰۰ ساله را یك شبه از میان برداشت.
كار های فرهنگی را نیاز به شكیبایی است. افزون بر آن میان زبان ها داد و ستد فرهنگی هم هست
و درسد كمی از واژه های بیگانه در هر زبانی پذیرفتنی ست.
زادمان (نسل) ما هوشیارانه و سنجیده در این راه گام نهاده و درسدی از این واژه ها را
با جایگزینی واژه های پارسی به دور می ریزد.
آنگاه زادمان پسین این بار را بدوش می گیرد. كاروانی كه به راه افتاده باز نخواهد ایستاد.
كار ما در اینجا بررسی دبیره (خط) پارسی نیست. كار ما در اینجا بررسی روش "ویرگول گذاری" و این ها نیست.
نه از آن روی كه اینها كم ارزشند، بلكه كانون تلاش ما بر روی واژه هاست.
پرداختن و دوست داشتن و دلبستگی به زبان پارسی در اینجا نشانه خوار داشت دیگر زبان ها نیست،
همچنانكه دوست داشتن مادر و فرزند خود نباید نشانه بیزاری از دیگر مادران و فرزندان باشد.
این كار نژادپرستی نیست.. امیدواریم كه كاربران در این برگ، بیاموزند و بیاموزانند و خشنود و كامروا در اینجا زمان بگذرانند