بیت های کدام گزینه تناسب معنایی کم تری با یک دیگر دارند؟
1) چو خواجه را اجل از ملک پنبه خواهد کرد / چه اعتبار به پشمی که در کلاهش هست؟
آن قصر که جمشید در او جام گرفت / آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت
2) نیست از تیر ملامت عاشقان را ترس و باک / گر تو ز ایشانی یقین از تیرباران غم مخور
سعدی از سرزنش غیر نترسد هیهات / غرقه در نیل چه اندیشه کند باران را؟
3) به دست خود دل خود کرده ام ریش / پشیمانی چه سود از کرده ی خویش؟!
من پشیمان گشتم این گفتن چه بود؟ / لیک چون گفتم پشیمانی چه سود؟
4) مالک ملک وجود، حاکم ردّ و قبول / هرچه کند جور نیست، ور تو بنالی جفاست
مگو احوال درد من به پیش هر هوس بازی / که جز عاشق نمی داند حکایت های پرسوزم
برگرفته از کتاب «ادبیات موضوعی» گاج، با کسب اجازه ی رسمی از مولف