مهندسی کامپیوتر
"انسان باید بیندیشد ولی ماشین باید کار کند." این شعار متخصصان کامپیوتر است. متخصصانی که با پیشرفت و توسعه ی کامپیوتر توانسته اند مغز و عضلات انسان را از اشتغالات تکراری و پیش پا افتاده نجات بخشند و او را در دفع مشکلات و مسایل یاری دهند تا جایی که در کشورهای صنعتی و پیشرفته، کامپیوتر در زندگی افراد حضوری اجتناب ناپذیر دارد. به همین دلیل رشته ی مهندسی کامپیوتر که به طراحی و ساخت اجزای مختلف و نیز نرم افزارهای مورد نیاز جهت کار با کامپیوتر می*پردازد، از اهمیت بسیاری برخوردار است. این رشته در کشور ما نیز اهمیت بسیاری داشته و تا مقطع دکتری تدریس می*شود. گفتنی است که رشته ی مهندسی کامپیوتر در مقطع کارشناسی دارای دو گرایش سخت افزار و نرم افزار است که البته این دو گرایش در مقطع کارشناسی تفاوت قابل توجهی با یکدیگر ندارند.
گرایش سخت افزار
هر کامپیوتر دارای دو جزء متفاوت سخت افزار و نرم افزار است که در این میان سخت افزار جزء فیزیکی کامپیوتر بوده و شامل صفحه کلید، صفحه نمایش، چاپگر و دیسک*ها می*شود. اجزای فیزیکی و قابل لمس کامپیوتر مانند مدارها و بردهای الکترونیکی، سخت افزار نامیده می*شود. مهم ترین واحد سخت افزار در مقطع لیسانس به مطالعه و بررسی طراحی سخت افزاری، کنترل سخت افزاری و شبکه های کامپیوتری می*پردازد. برای مثال یک مهندس سخت افزار می*تواند به طراحی بخش های سخت افزاری کامپیوتر شامل پردازش گر مرکزی (cpu) ، پورت های ورودی و خروجی و سیستم*ها و مدارات جانبی می*پردازد، مباحث درسی در رشته ی سخت افزار به مطالب درسی در رشته ی مهندسی برق و الکترونیک نزدیک بوده خصوصا تمام مطالب شاخه ی دیجیتال شامل مدارهای مختلف، معماری کامپیوتر و میکروپروسسورهای 1 و 2، الکترونیک دیجیتال و ... را شامل می*شود که البته به این بخش از سخت افزار بیشتر در مقطع کارشناسی ارشد و دکتری پرداخته می*شود.
گرایش نرم افزار
نرم افزار جزء غیر قابل لمس کامپیوتر است. برنامه*ها و داده هایی است که به کامپیوتر فرمان می*دهند که چه عملی را انجام دهد. نرم افزار در حقیقت روح و جان کامپیوتر است که به سخت افزار هویت می*بخشد و اصولا به برنامه ای گفته می*شود که برای به کارگیری سخت افزار ساخته شده باشد. نرم افزار*ها را می*توان به دو رده ی کلی دسته بندی کرد که عبارت اند از: نرم افزارهای سیستمی و نرم افزارهای کاربردی. نرم افزارهای سیستمی برنامه هایی هستند که کاربر، یا خود آن*ها را می*نویسد یا شرکت های نرم افزاری آن*ها را تهیه کرده و برای فروش عرضه می*کنند. این گونه برنامه*ها معمولا عمومیت برنامه های سیستم را نداشته و برای زمینه های مختلف مهندسی، علمی، تجاری، آموزشی، تفریحی و یا طراحی نوشته می*شوند.
توان مندی*ها و ویژگی های لازم
یک مهندس کامپیوتر باید سخت کوش و با پشتکار باشد چون رشته ی کامپیوتر رشته ی پویایی است و دانشجو باید همیشه اطلاعاتش به روز بوده و به دنبال فرا گرفتن مطالب جدید باشد. در نتیجه کسانی که می*خواهند فقط چهار سال درس بخوانند و بعد مطالعه را کنار گذاشته و وارد بازار کار شوند، در این رشته موفق نخواهند شد و بر عکس افرادی که همیشه به دنبال مطالعه و فراگیری هستند، در این رشته موفق می*شوند. مهندس کامپیوتر باید پایه ی ریاضی قوی داشته و توانایی اش در زمینه ی فیزیک خوب باشد. هم چنین لازم است که فردی خلاق باشد تا بتواند مسایل را از راه حل های ابتکاری حل کند. راه حل هایی که کمترین هزینه و بهترین کارآیی را داشته باشد.
درس های مهم در این رشته:
ضرایب و عنوان درس های اختصاصی رشته ی مهندسی کامپیوتر در هر دو گرایش در آزمون سراسری به شرح زیر است: ریاضیات:4، فیزیک:3، شیمی:2، درس های فنی:3
مهندسی کامپیوتر
مهندسی کامپیوتر (که گاه مهندسی سیستم های کامپیوتری هم نامیده می شود) یک شاخه کاری است که مهندسی الکترونیک و علوم کامپیوتر را ترکیب می کند. یک مهندس کامپیوتر، یک مهندس الکترونیک است که تمرکز اصلی اش روی سیستم های رقمی است و کمتر روی فرکانس رادیویی ویا برق قدرت کار می کند.
از دیدگاه علوم رایانه، یک مهندس کامپیوتر یک معمار نرم افزار است که روی تبادل بین برنامه های نرم افزاری و قطعات سخت افزاری زیرین آن تمرکز می کند.
درجه علمی مهندسی رایانه از اوایل دهه ی 1996 م به وجود آمده است. در بعضی از دانشگاه ها دانشکده ی خاصی برای رشته رایانه وجود دارد و در بعضی دیگر دانشکده برق و کامپیوتر با هم ادغام شده اند.
از آنجا که مهندسین رایانه روی الکترونیک و کامپیوتر تمرکز می کنند، برخورد کمتری با دروس دیگر رشته های مهندسی، مثل استاتیک یا دینامیک دارند. و به جای آن با دروس پایه ای کامپیوتر سروکار دارند.