چقدر دلم هوای پریدن دارد

[khatereh 2]

اين روزها قاصدك‌ها زيادخوش خبر نيستند
براي همين مدام خودشان را قايم مي‌كنند
و پروانه‌ها زياد دلشان شاد نيست
براي هميندر تنهايي مي‌گريند

اين روزها دلم براي دريا تنگ مي‌شود
با چشماني بسته به موج‌ها سلام مي‌كنم
و براي ماهي‌ها دست تكان مي‌دهم
براي فانوس خيس دريايي آرزوي سلامتي دارم

اين روزها اعتراف مي‌كنم دل‌تنگم
همه دل‌تنگي‌ام را با سرانگشتان احساسم
بر صفحه آبي آسمان حك مي‌كنم
بعد آن تكه از آسمان را در پنهان‌ترين جاي قلبم مخفي مي‌كنم
مبادا چشم نامحرمي حُرمت دلم را بشكند
تا حريم اين دل شكسته حفظ شود

اين روزها وقتي شعري مي‌خوانم
چشمانم برق مي‌زند
روزي شاعري برايم گفت
پرنده بي‌بال هم مي‌پرد!
و من ديدم چقدر دلم هواي پريدن دارد

[niـhan]

دلم


پرنده ای بازیگوش می شود.

هوای پریدن می کند،

می پرد،

خیس می شود،.

قطره می شود،

باران می شود،

می بارد...

[niـhan]

دلم پرواز می خواهد


دلم با تو پریدن در هوای باز می خواهد

دلم اواز می خواهد

دلم از تو سرودن با صدای ساز می خواهد

دلم بی رنگ و بی روح است

دلم نقاشی یک قلب پر احساس می خواهد

[niـhan]

زمانی دلم تنگ است به بالای سرم می نگرم

و پنجره اشکهایم باز میشود به جستجوی خدا هستم

ولی همین کافیست که او مرا می بیند. زمانی پنجره دنیا هم را باز می کنم

جز سکوت چیز دیگری را نمی بینم

و سکوتم در خود گریه دارد

و گریه ام سکوت ندارد هر مهربانی که به دنیا کردم

کسی مهربانی منرا ندانست

چی دلیلی دارد این اهل زمین

با خوبی من بیگانه هستند زمانی این همه سکوت را می بینم

کبوتر دلم پرواز می کند

بدون کدام سر و صدای و دلم میخواهد از روی بام پرواز کنم

بروم و بروم

از همه دور باشم

ولی تا کجا نمی دانم...

[KowsarDDC]

دلم رفتن می خواهد نه برای سفر نه..............فقط برای رفتن

[niـhan]

از این تکرار ساعتها

ازاین بیهوده بودنها

ازاین بی تاب ماندنها

ازاین تردیدها

نیرنگها

شکها

خیانتها

ازاین رنگین کمان سرد آدمها

وازاین مرگ باورها و رویاها

پریشانم …

دلم پر واز میخواهد !

[niـhan]

من ازتو پر پرواز نميخواهم

من از توآسمانی ميخواهم

که به وقت دلتنگی

تنها دلخوشيم

نگريستن به آن باشد

به من بگو

درخواست غريبی است؟

[niـhan]

من روز خویش را

با آفتاب روی تو...

کز مشرق خیال دمیده است آغاز میکنم

من با تو می نویسم


و می خوانم

من با تو راه می روم

و حرف می زنم

وز شوق این محال:

که دستم به دست توست!

من

جای راه رفتن پرواز می کنم!

آن لحظه که مات

در انزوای خویش

یا درمیان جمع

خاموش می نشینم:

موسیقی نگاه تورا گوش می کنم

گاهی میان مردم

در ازدحام شهر غیر از تو

هرچه هست فراموش می کنم.......