جشن 25 سالگی تلسکوپ فضایی هابل + تصاویر برگزیده

[saj8jad]

بنام زیباترین خالق هستی خدا

سلام و عرض ادب خدمت دوستان عزیزم
خب در این تاپیک خیلی خاص و ویژه میخوام تصاویر جشن 25 سالگی تلسکوپ فضایی هابل رو منتشر کنم.

۲۴ آوریل ۲۰۱۵ ( جمعه 14 اردیبهشت 1394 ه.ش ) مصادف با تولد ۲۵ سالگی تلسکوپ فضایی هابل است. هابل ۲۵ سال پیش بعنوان یک تلسکوپ فضایی، در مدار زمین مستقر شد و در این سالها با کاوش های فراوان ستاره شناسی نوین را متحول کرد، این تلسکوپ نه تنها با تصاویر فوق العاده، زیبایی و شگفتی کیهان را به رخ کشید، بلکه درک ما از جهان و تاریخچه آن را کامل تر از قبل کرد.

تصویری از خوشه بزرگ ستاره ای به اسم Westerlund 2 که به مناسبت 25 سالگی تلسکوپ فضایی هابل در فضا منتشر شده است.

محققان تلسکوپ فضایی هابل عکس جدیدی را به مناسبت گرامیداشت ۲۵ سال کاوش آن در کیهان منتشر کرده اند. این عکس یک خوشه ی بزرگ ستاره ای به اسم Westerlund 2 است که حدود ۳۰۰۰ ستاره را در فاصله ی ۲۰ هزار سال نوری از زمین و در صورت فلکی شاه تخته را نشان می دهد. سن ستارگان این خوشه ی نسبتا جوان حدود ۲ میلیون سال است که شامل داغترین، درخشان، و عظیم ترین ستارگان، کهکشان ما هستند که در میان نور، گرد و غبار و گازهای هیدروژن احاطه شده اند، در ویدئوی زیر می توانید سفری خیالی به درون این سحابی داشته باشید :

در ۲۴ آوریل ۱۹۹۰ سازمان فضایی آمریکا(ناسا) یک تلسکوپ فضایی، به نام «هابل» را بر دوش شاتل فضایی دیسکاوری سوار کرد و در مداری به دور زمین رها ساخت. این تلسکوپ به پاس تجلیل از خدمات و کشفیات ستاره شناس قرن بیستم ادوین هابل، که با استفاده از تلسکوپ بزرگش ثابت کرد جهان ما با سرعتی زیاد در حال انبساط است، این نام را به خود گرفت. ادوین هابل با کشف انبوهی از کهکشان‌ ها، توانست مفاهیم مختلف نجومی را که تا آن زمان برای اخترشناسان نا آشنا می‌نمود، درست توضیح دهد. هابل نشان داد که جهان ما از یک کهکشان نه، بلکه از صدها میلیارد کهکشان مانند کهکشان راه شیری و یا بزرگ‌تر از کهکشان راه شیری تشکیل شده و این کهکشان‌ها با سرعت‌های متفاوت در حال دور شدن از هم می‌ باشند. با کشف انبساط عالم، درک ما از جهان هستی کاملاً دگرگون شد.


ناسا به پاس خدمات ارزندۀ هابل در بسط و گسترش دانش بشری، ایدۀ قرار دادن تلسکوپ فضایی هابل را مطرح کرد و بالاخره با انجام ماموریت و ارسال این تلسکوپ به فضا به آن رنگ واقعیت بخشید. در لحظۀ آغاز تصویربرداری، دانشمندان متوجه شدند که آیینۀ اصلی این تلسکوپ ـ با قطر ۲٫۴ متر ـ درست در جایی خود قرار نگرفته و در نهایت تصاویر هابل تار و تیره بودند. این یکی از بزرگ‌ترین نا امیدی‌های علمی برای ناسا بود تا اینکه در سال ۱۹۹۳ اولین مأموریت فضایی برای تعمیر هابل این مشکل را بر طرف ساخت. از آن زمان تاکنون هابل چهار بار ترمیم شده و چندین دوربین، حس‌گر و تجهیزات علمی دیگر به آن اضافه و به روز شده است.

این تصویر است که فضانوردان پس از تعمیر تلسکوپ هابل در سال 2009 میلادی از شاتل فضایی آتلانتیس به ثبت رساندند.

هابل اکنون پروژۀ مشترک ناسا و آژانس فضایی اروپا است، با تصویربرداری‌های بی‌نظیرش، جهان هستی را به روی صفحه کامپیوترها، موبایل ها به خانه‌های ما آورد. تلسکوپ فضایی هابل به مردم اجازه داد تا در این هیجان از کشف گوشه‌های پنهان کیهان شریک باشند. تصاویر تهیه‌ شده توسط هابل، بخشی از میراث فرهنگی بشر شده است. به کمک هابل ما دوره‌های مختلف شکل‌گیری کهکشان‌ها، ستاره‌ها، سیارات، تولد و مرگ ستارگان، سیاه‌چاله‌ها و حتی انبساط عالم و … را به چشم سر دیدیم. از زمانی که تلسکوپ فضایی‌هابل فعال شده است ۴۰۰۰ دانشمند از اطلاعات آن استفاده کرده اند و ۱۲۷۰۰ مقاله علمی‌ با تکیه بر این اطلاعات نوشته شده است. همین آمار‌ هابل را به یکی از کارآمدترین ابزارهای حوزه علوم فضایی تبدیل کرده است. در زیر می توانید منتخبی از تصاویر تلسکوپ هابل را طبق سال شمار فعالیت آن مشاهده کنید:

سال 2000 : سحابی اسکیمو
بعد از انجام ماموریت و تعمیر تلسکوپ هابل در سال 1999 ، این تلسکوپ از سحابی سیاره ای اسکیمو تصاویری زیبا به ثبت رساند. این سحابی باقیمانده یک ستاره در حال مرگ است که شباهت زیادی به آینده خورشید خودمان دارد.

سال 2013 : سحابی سر اسب
سحابی سر اسب بین تمام سحابی های کشف شده موقعیت ویژه ای دارد چون برای اولین بار حدود یک قرن پیش رصد شده است. در سال 2013 و به مناسبت تولد 23 سالگی تلسکوپ هابل در فضا این تصویر فوق العاده از سحابی سر اسب به ثبت رسید.



سال 2012 : سحابی سیاره ای NGC 5189
سحابی های سیاره ای NGC 5189 آخرین مرحله از حیات ستاره های متوسط مثل خورشید را نشان میدهد. یک ستاره در
حال مرگ آخرین بقایای سوخت هسته اصلی اش را مصرف میکند و بخش بزرگی از مواد درونی اش را به بیرون پرتاب میکند.









سال 2011 : کهکشان Arp 273

تلسکوپ فضایی هابل در سال 2011 این تصویر را از کهکشان Arp 273 گرفته است. کهکشان مارپیچی بزرگتر یک دیسک دارد که پیچ و تاب هایی که در تصویر می بینید را ایجاد میکند. کشش جزر و مدی و گرانشی بین کهکشان هایی که با هم برخورد
کرده اند ، تصویری شبیه یک گل را ایجاد کرده است.





سال 2010 : سحابی شاه تخته


تلسکوپ فضایی هابل در فوریه 2010 میلادی این تصویر را از سحابی شاه تخته گرفته است این سحابی محل تولد ستارههای
جدید است و 7500 سال نوری با زمین ما فاصله دارد.





سال 2009 : قمرهای ارباب حلقه ها


در این تصویر چهار قمر سیاره زحل که به ارباب حلقه های منظومه شمسی معروف است را می بینید که در حال عبور از مقابل آن هستند.





سال 2008 : کهکشان Arp 147


کهکشان Arp 147 بخوبی تصویر بعد از برخورد عظیم دو کهکشان را نشان میدهد وقتی دو کهکشان با هم برخورد
میکنند ، معمولاً یک کهکشان حلقه ای شکل و یک دم دراز شکل میگیرد.






سال 2007 : خوشه ستاره ای NGC 602
خوشه ستاره ای NGC 602 در قلب یک منطقه ستاره ساز قرار دارد. تابش های پر انرژی این منطقه از ستارههای جوان و گرم بیرون می ریزد و یکی از زیباترین صحنه های بخش بیرونی سحابی را می سازد.






سال 2006 : سحابی جبار
برای ساخت این تصویر 520 نمونه از عکس هایی که هابل در پنج رنگ مختلف از سحابی جبار گرفته با هم ترکیب شده اند. سحابی جبار 1500 سال نوری با زمین فاصله دارد و نزدیک ترین منطقه ستاره ساز به سیاره ما محسوب میشود.









سال 2005 : کهکشان گردابی

در این تصویر تلسکوپ هابل کهکشان مارپیچی M51 که با نام کهکشان گردابی هم شناخته میشود را به نمایش میگذارد.
بازوهای این کهکشان که پر از گاز و ستاره هستند در این تصویر به خوبی دیده میشوند. کهکشان کوچک و زرد NGC 5195 نام دارد که در پشت این کهکشان قرار دارد.





سال 2003 : ستاره ی درخشان
وی 838 تکشاخ تا ژانویه 2002 یک ستاره بی نور بود ، اما ناگهان 600000 بار درخشان تر از خورشید ما شد. این ستاره بطور ناگهانی تبدیل به درخشان ترین ستاره در کهکشان راه شیری شد.





سال 2002 : کهکشان بچه قورباغه
کهکشان UGC 10214 که با نام کهکشانی قورباغه ای معروف است ، ظاهر کاملاً متفاوتی نسبت به سایر کهکشان های مارپیچی دارد ، که بر اثر ادغام کهکشانی شکل گرفته است و 420 میلیون سال نوری از زمین ما فاصله دارد.





سال 2001 : کهکشان از لبه
هابل در این سال عکسی از کهکشان ESO 510-G13 گرفت که به طرز عجیبی تاب خورده و حدود 150 میلیون سال نوری با زمین ما فاصله دارد.





سال 1999 :مریخ یخ زده
تلسکوپ فضایی هابل این تصویر دقیق از سیاره مریخ به همراه تپه های شن و کلاهک قطبی اش در سال 1999 ثبت کرد.





سال 1998 : کهکشان NGC 4314
تلسکوپ هابل این نمای بسته را از مرکز کهکشان NGC 4314 در دسامبر 1995 تهیه کرد. خوشه های ستاره های تازه
متولد شده توده های مایل به بنفش اطراف حلقه را می سازد.





سال 1994 : کهکشان مارپیچی M100
این تصویر مرکز کهکشان مارپیچی M100 را نشان میدهد. بعد از تعمیر تلسکوپ هابل در سال 1994 تصاویر جدید از کیفیت بهتری برخوردار شدند.





سال 1991 : کهکشان NGC 4261
در این تصویر دیسکی از گاز و غباری عظیم به قطر 300 سال نوری! را می بینید. دانشمندان معتقدند در مرکز کهکشان
NGC 4261 یک سیاهچاله عظیم قرار دارد.





سال 1990 : ابرنواختر عظیم 1978
در این تصویر یک حلقه گاز درخشان و بیضوی شکل می بینید که 3.1 میلیون سال نوری با مرکز ابرنواختر عظیم 1978 فاصله دارد.

به گفته ی محققان این تلسکوپ دیگر امکان اضافه کردن تجهیزات تازه و مدرن را ندارد، شاید به سختی بتواند تا پنج سال دیگر تصویربرداری کند. البته تلسکوپ فضایی جیمز وب، قرار است با هزینۀ ۸٫۸ میلیارد دلار ساخته شده در سال ۲۰۱۸ جایگزین هابل شود. این تلسکوپ فضایی ۶٫۴ تن وزن خواهد داشت و قطر آیینه اصلی آن ۶٫۵ متر یعنی سه برابر قطر آیینه تلسکوپ هابل خواهد بود. تلسکوپ جیمز وب که محصول مشترک ناسا، سازمان های فضایی اروپا و کانادا است حامل چهار وسیله از جمله چند دوربین و طیف سنج است که می تواند سیگنال های بسیار کم نور را بگیرد.مت گرین هوز، ستاره شناس ناسا گفت: همانطور که هابل تمام متون نجوم را بازنویسی کرد، تلسکوپ فضایی جیمز وب دوباره آنها را بازنویسی خواهد کرد. ناسا این تلکسوپ را به عنوان یک ماشین زمان قدرتمند با دید مادون قرمز توصیف می کند که می تواند به بیش از ۱۳٫۵ میلیارد سال پیش نگاه و اولین ستاره ها و کهکشان هایی را که در خارج از تاریکی جهان اولیه تشکیل شده اند، مشاهده کند.






منبع : bigbangpage.com
اطلاعات بیشتر در سایت های : earthsky و hubblesite و thehindu و foxnews و space و spacetelescope