مرا ببخش که هميشه مي گويم دوستت دارم ، مرا ببخش اگر مي بينم که نيستي و باز هم از آن چه نبايد ، مي گويم ، مرا ببخش اگر دل داده گي ات را براي خود مي خواهم .
مرا ببخش که دل تنگ ات هستم ، مرا ببخش که سخن از دل مي گويم ، مرا ببخش که به وجود کس ديگر حسودي مي کنم ، مرا ببخش نمي توانم ز ياد ببرمت .
مرا ببخش که مي گويم مي خواهم باشي ، مرا ببخش که مي خندم وقتي هستي ، مرا ببخش اگر وقت بودنت چيزي جز دل داده گي نمي گويم ، مرا ببخش اگر از نبودنت ناراحتم
مرا ببخش که برايت نگرانم ، مرا ببخش که وقت پريشاني ات از خود بيخود مي شوم ، مرا ببخش اگر هر لحظه از روحت ، جسمت و حالت خبر مي گيرم .
مرا ببخش ، خواهش ام زياد است و وقت تو اندک ، ببخش و ……….. ( نمي دانم مي پذيري يا …؟ )