وقتی چیزی من رو رنج میده در موردش با کسی حرفی نمیزنم خودم در موردش فکر میکنم ، به نتیجه میرسم و به تنهایی عمل میکنم نه اینکه واقعا احساس تنهایی بکنم؛ بلكه فکر میکنم که آدمها در آخر خودشون ، خودشونو نجات میدن
نوشته اصلی توسط Z3R0
زیرآب مون رو نزنن یاد کردن پیش کش مگه نه ؟
هعی
دیگه عادت کردیم ... ولی مثل گذشته فازم این نیست که چرا فلانی رفت یهویی بیخبر درحالی که اون همه یه زمان سراغش رو میگرفتم هروقت باهام کار داشت هروقت سوال داشت همون لحظه کلی میشستم براش مینوشتم کمکش میکردم طی این دو سه سال حتی یسری از بچه ها چندماه هرشب میومدن سوال میپرسیدن مشورت میکردن درد و دل میکردن هرمدلی شده سعی میکردم کمک شون کنم حواشون رو داشتم
هیچ کسی همیشگی نیست اگه از خودت و خواسته هات و ارزشهات بگذری کارت تمومه
فقط پله ی نردبون شکسته دیگران میشی ازت میرن بالا
موقع بالا رفتن از پله تو ، اول پاتو له میکنن و اشکهات چکه چکه میریزه و صداتو با گاز گرفتن لبهات خفه میکنی
دوم شکمتو با پاهاشون فشار میدن که به خون ریزی داخلی دچار میشی و حالت تهوع شدید بهت دست میده
سوم قفسه سینه تو با پاهاشون فشار میدن که نفس هات منقطع میشه و احساس خفگی بهت دست میده
چهارم سرتو با پاهاشون فشار میدن که سرت گیج میره و حمله عصبی بهت دست میده
پنجم میرسن بالا و برای تویی که میخوای بری بالا نردبون رو برمیگردونن و تو محکم سرت به کاشی میخوره
و با چشمهای تارت بهشون خیره میشی و نفسهات قطع میشه
ولی آخرسر یکی تورو غرق در خون پیدات میکنه و تورو به اورژانس میرسونه تا نمیری
نبضت ضعیف میزنه و بهت قول میده تورو نجات بده و واست گریه میکنه و قسم میده تورو که تنهات نزاره
واست بسازه پله جدید از راه جدید که هیچ بی ناموسی تورو پله نکنه
اون کسی که نجاتت داد خودت بودی
و آخرسر بهت اکسیژن واسه ادامه میده
نزار دیر به جسم غرق در خونت برسی ...
این حرف 4 ماه پیش منه ، تو دل شکستگی نوشته بودمش و تموم آدمهایی که پارسال دور و اطرافم بودن و ازم سوال میپرسیدند الان ازشون هیچ نام و نشونی نیست
یه مدت ناراحت میشدم درست مثل حس تو
ولی الان هیچ حسی ندارم ، نه بدم میاد از کسی ، نه خوشم میاد ... بیحس و خنثی ام
دیگه شجرنامه هیچ آدمی منو به بغض نمیندازه دیگه مثل گذشته خودمو کنار نمیزنم تا پیگیری حال کسی باشم ... اول خودم ... دوم خودم ...سوم خودم ... چهارم خانواده ، دوستهام ، دیگران
این نشونه تغییراته
مثل سنجاب ها که دونه هاشونو که به سختی از دل زمین بدست اوردن تو طول مسیر فراموش میکنند یا از دهنشون به زمین میفته اما بدون برگشت به عقب به راهشون ادامه میدن
همون دونه ها در معرض نور و باران ریشه میزنند و تبدیل به هزاران هزار درخت در کل کره زمین میشن
مهربونی رو باید مثل سنجاب ها رها کرد
که در موقع مناسبش به سمتت انرژی و کارما برگرده
پی نوشت: ورژن قبلیمون تو هاله خوش خیالی و حال متعادلش بود اما الان رو من بیشتر دوست دارم مستحکم ، با عزت نفس ، مطمئن ، با ثبات ، با تمرکز ، راسخ ، واقع بین
بهترینها سهم روحت کالی
اگر تمام دنیا هم از تو بدشان بیاید و تو را آدم بدی بدانند، تا وقتی که وجدانت تو را تایید می کند و تو را گناهکار نمی داند،تو بدون دوست نمی مانی.
LinkBack URL
About LinkBacks
.gif "Yahoo (4)")
@
پاسخ با نقل قول
@.gif "Yahoo (90)")
.gif "Yahoo (106)")
.gif "Yahoo (1)")
.gif "Yahoo (21)")
