سومالی پدیده دزدی دریایی در این کشور را همچنان تهدیدی جدی برای جان و سرنوشت جوانان این کشور از یک سو و علیه کشتیرانی بین المللی از سوی دیگر می داند.
به گزارش پورت پرس و به نقل از رویترز جمعی از جوانان سومالی که عزم خود را برای کمک به حل معضل دزدی دریایی در کشورشان جزم کرده اند روز یکشنبه در موگادیشو پایتخت سومالی گرد هم آمدند تا به بحث و بررسی راه های پایان دادن به قدیمی ترین جرمی شناخته شده ای بپردازند که زندگی نزدیکانشان را به مخاطره انداخته است.

دزدی دریایی در سواحل سومالی و خلیج عدن از زمان سرنگونی دولت محمد زیاد باره در سال ۱۹۹۱ گسترش یافته و سومالی که یکی از فقیرترین کشورهای جهان است برای مقابله با پدیده ای مبارزه می کند که بسیاری از جوانان ناامید از یافتن کسب و کار برای کسب روزی را به خود جذب کرده است.

نشست روز یکشنبه موگادیشو که به همت «جمعیت جوانان سومالی» ساماندهی شده بود امیدوار است که موجب افزایش آگاهی عمومی از خطرات دزدی دریایی و راه های جایگزین برای پیدا کردن کار و کمک به جوانان در جستجوی راه کسب معاش باشد تا گوشه ای از مشکلات این کشور بحران زده و ناآرام در شاخ آفریقا حل شود.

«سمیره اریس شایر»، عضو جمعیت جوانان سومالی گفت: بخشی از تلاش جوانان برای غلبه بر دزدی دریایی در سومالی بر افزایش سطح آگاهی جوانان و توصیه آنها در رد انتخاب این مسیر اشتباه است.

وی افزود: جوانان به دزدی دریایی روی می آورند زیرا حکومتی قدرتمند بر سومالی حاکم نیست ما به رسانه ها نیاز داریم تا به جوانان در فهم قانون، نظم و دولت کمک کنند و از مسیری که در پیش گرفته اند بازگردند.

در اوج حملات دزدان دریایی سومالی در سال ۲۰۱۱ دستکم دوازده کشتی تجاری یا بیش تر در زمانی واحد به دست آنها ربوده شد و با پرداخت چندین میلیون دلار به دزدان دریایی این کشتی ها از چنگ دزدان دریایی آزاد شدند. با حضور رو به افزایش نیروهای امنیتی ویژه در سواحل سومالی و خلیج عدن و حضور کشتی های جنگی بین المللی تا حدی زیادی حملات دزدان دریایی به کشتی ها کاهش یافته است و دزدان دریایی در سال ۲۰۱۳ موفق به ربودن کشتی هایی بزرگ نشدند.

به رغم کاهش قابل توجه حملات دزدان دریایی اما نکته خطرناک آنجا است که آنها همچنان به صیادان محلی و کشتی های آنها حمله می کنند به این امید که با بکارگیری این کشتی ها بتوانند به کشتی های بزرگ تر حمله کنند.

بر اساس گزارش امنیتی سالانه اداره دریانوردی بین المللی، دزدی دریایی سومالی که تا به حال بزرگ ترین تهدید برای دریانوردی بین المللی طی سال های اخیر محسوب می شود در سال ۲۰۱۳ حدود سه میلیارد و دویست میلیون دلار هزینه برداشته است.

بر اساس این گزارش دزدان دریایی هنوز دستکم پنجاه تبعه خارجی را در شرایطی بسیار ناامید کننده در اسارت خود دارند که میانگین دوره اسارت آنها به سه سال می رسد. مرکز اطلاعات مبارزه با دزدی دریایی در سومالی هم اعلام کرد گرایش اقوام و طوائف محلی سومالی به دزدی دزیایی هم تغییراتی یافته و نگرش منفی آنها به این امر بیش تر شده است. جمعیت ها و نهادهای مدنی و محلی در سومالی هم از طریق به راه انداختن کمپین هایی درصدد برجسته کردن اثرات منفی و زیان بار دزدی دریایی بر مناطق ساحلی این کشور هستند.

«عبدالرزاق آدن»، مدیر مرکز اطلاعات مبارزه با دزدی دریایی هم در این باره گفت: نتیجه نشست امروز توصیه کلی به این امر بود که در خصوص از بین بردن پدیده دزدی دریایی چند مساله وجود دارد، نخست اینکه جامعه بین المللی باید به دولت سومالی در این زمینه کمک کند و دوم اینکه ما باید با ایجاد اشتغال با قضیه بیکاری مقابله کنیم و سوم اینکه سطح آگاهی مردم را در این زمینه بالا ببریم و به مردم بفهمانیم که دزدی دریایی غیرقانونی و اقدامی تروریستی است و مجازات سنگینی برای آن در نظر گرفته شود.

سومالی در شاخ آفریقا از سال ۱۹۹۱، و در پی سرنگونی دولت «محمد زیاد باره» درگیر جنگ داخلی است، ناامنی و هرج و مرج در سومالی و سرقت های دریایی در سواحل این کشور، پس از آن تشدید شد که نیروهای دولتی با حمایت ارتش اتیوپی اوایل سال ۲۰۰۷ نیروهای وابسته به دادگاه های اسلامی را از مناطقی که در آن حضور یافته بودند، بیرون راندند.

حملات دزدان دریایی در سواحل سومالی و خلیج عدن در سال ۲۰۰۸ حدود ۲۰۰ درصد افزایش یافت. بر اساس اعلام اداره دریانوردي بین المللی، دزدان دریایی در سال ۲۰۰۸ در مجموع به ۱۱۱ کشتی حمله کردند.

این در حالی است که عملیات نظامی اروپا در مبارزه با دزدی دریایی از دسامبر سال ۲۰۰۸ به درخواست فرانسه و اسپانیا آغاز شده است.

نیروهای اروپایی حاضر در این عملیات ماموریت دارند از کشتی های متعلق به برنامه جهانی غذا وابسته به سازمان ملل متحد که کمک های بشردوستانه برای آوارگان سومالی حمل می کنند و همچنین کشتی های تجاری دیگر که در سواحل سومالی تردد می کنند، مراقبت کنند؛ بازدارندگی، پیشگیری و سرکوب اساس عملیات اروپا را در این منطقه تشکیل می دهد.

- - - - - - پست ادغام شده - - - - - -

ملوان ایرانی پس از ۴سال اسارت به خانه بازگشت
ملوان ایرانی که از ۴ سال قبل توسط دزدان دریایی سومالی، گروگان گرفته شده بود بعد از آنکه توانست با دوستانش از اسارتگاهش فرار کند، چهارشنبه شب به کشور بازگشت.

شهريار علي‌آبادي ملوان 30ساله ايراني، شهريور‌ماه سال 89همراه با 20ملوان ديگر سوار بر كشتي مالزيايي به‌نام آلبدو شد تا كالاهاي يك تاجر ايراني را به كنيا برساند اما دزدان دريايي سومالي در خليج عدن كشتي آنها را دزديدند و خدمه كشتي را به گروگان گرفتند. آنها سپس براي آزادي هر كدام از گروگان‌ها 100تا 150هزار دلار باج‌خواهي كردند.

چند‌ماه بعد ملوانان پاكستاني با پرداخت پول آزاد شدند و چند گروگان ديگر نيز جانشان را از دست دادند اما شهريار همچنان در اسارت گروگانگيران بود. در اين مدت دزدان دريايي بارها در تماس با خانواده شهريار تهديد كردند اگر پول مورد نيازشان پرداخت نشود او را به قتل مي‌رسانند اما چون پرداخت اين پول از توان خانواده شهريار خارج بود، او 4سال در اسارت دزدان دريايي باقي ماند تا اينكه هفته گذشته در جريان نقشه‌اي پر از ترس و وحشت، او توانست با پيگيري سفارت ايران در كنيا و كمك مأموران سازمان ملل همراه با 10گروگان ديگر از زندان دزدان دريايي بگريزد و خودش را به كنيا برساند.

شهريار 3روز بعد از فرار، با هواپيما به قطر و از آنجا به مشهد رسيد. پيش از ورود شهريار به فرودگاه مشهد خانواده او انتظارش را مي‌كشيدند. همه منتظر بودند تا بعد از 4سال دوري شهريار را ببينند. اما در اين بين مادرش شور و حال ديگري داشت. او 4سال را در عذاب و سختي گذراند و هميشه منتظر ديدن پسرش بود تا اينكه پاداش صبرش را گرفت.

علاوه بر او همسر عقد كرده شهريار نيز حال و هواي خاص خودش را داشت. وقتي شهريار به گروگان گرفته شد فقط 3‌ماه از عقد آنها مي‌گذشت. اين زن همه 4سال اخير را با اميد چنين روزي زندگي مي‌كرد. روزي كه همسرش بالاخره به خانه برگردد. سرانجام پرواز قطري در فرودگاه شهيد هاشمي‌نژاد مشهد به زمين نشست و چند دقيقه بعد شهريار از در ترانزيت فرودگاه بيرون آمد.

همه خانواده دورش حلقه زدند. چيزي كه بيشتر از همه خودنمايي مي‌كرد چهره شكسته ملوان جوان بود. او 4سال را در شرايط بسيار سخت در زندان دزدان دريايي گذرانده بود و همين شرايط سخت چهره‌اش را شكسته كرده بود. شهريار كه از ديدن اعضاي خانواده‌اش اشك شوق مي‌ريخت به همشهري گفت: نمي‌دانم بايد چه بگويم. فقط خدا را شكر مي‌كنم و از همه كساني كه براي آزادي‌ام تلاش كردند ممنونم.

مادر شهريار يكسره اشك مي‌ريخت و به‌دليل بازگشت پسرش خدا را شكر مي‌كرد. او نيز به همشهري گفت: بزرگ‌ترين آرزوي زندگي‌ام، بازگشت پسرم بود. به‌خاطر برآورده‌شدن آرزويم خوشحالم و خدا را شكر مي‌كنم. از همه كساني كه براي آزادي پسرم تلاش كردند از جمله سفير ايران در كنيا و روزنامه همشهري تشكر مي‌كنم.

همسر شهريار هم به خبرنگار همشهري گفت: 4سال پيش قرار بود وقتي شهريار از سفر برگشت جشن بگيريم و زندگي مان را شروع كنيم اما حمله دزدان دريايي همه‌‌چيز را خراب كرد. با اينكه كاري از دستم برنمي‌آمد اما فقط به خدا توكل كردم و شوهرم را به خدا سپردم تا اينكه او آزاد شد. من 4سال به‌خاطر شهريار صبر كردم و خدا بالاخره مزد صبرم را داد. اميدوارم از اين به بعد زندگي خوب و آرامي داشته باشيم.

به گفته خانواده شهريار، او در مدت 4سال اسارت به اندازه چندين سال پير شده است. شهريار تعدادي از دندان‌هايش را زير شكنجه دزدان دريايي از دست داده و رنج زيادي كشيده‌ و حالا قصد دارد در آرامش زندگي كند.براساس اين گزارش ساعتي بعد از ورود شهريار به مشهد او همراه خانواده‌اش به زادگاهش، سبزوار رفتند.