اینکه چیزی نیست یکی از پزشکای شهرمون10 ساله پشت کنکور بوده
برای انکساگر بتوانم یک دل را از شکستن باز دارم،به بیهودگی زندگی نخواهم کرد .که ایمان دارد ناممکن وجودندارد/دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان
اگر یارای آن داشته باشم که یک تن را از رنج برهانم ، یا دردی را تسکین بخشم ، یا انسانی تنها را یاری کنم، که دیگر بار بسوی شادی بازگردد ، به عبث زندگی نخواهم کرد
من برای این هدف می خواهم پزشک شوم
مشکل ما ایرانی ها این هست هزینه و فایده رو اصلا ملاک قرار نمیدیم
شما مثلا نگاه کنید برای انرژی هسته ای چقدر هزینه کردیم چقدر پول به روس ها آلمانی ها فرانسوی ها دادیم چقدر روس ها نیروگاه هسته ای افتتاح کردن چقدر هزینه های جانبی مثل تحریم دادیم و داریم میدیم بیاید همه اینارو جمع کنید و حالا حساب کنید هر کیلو وات برق چقدر می ارزه هر رادیو دارو چقدر میشد هزینه آش ...
این دقیقا مثل همین موضوع هست یه مشکل تو ریشه و خون ما ایرانی های عزیز که شاید یکی از دلایل آدم های هستیم زیر حرف زور نمیریم یا اینکه فقط به هدفمون فکر میکنیم و بقیه چیزا حتی هزینه و فایده فراموش میکنیم ۸ سال از بهترین دوران زندگی که هیچگاه برنمیگرده شما برای پزشک شدن وقت گذاشتید بعد از اون هشت سال باید سال ها بازم برای پزشکی وقت بذارید تا اینکه به خودتون بیایید تخصص بگیرید و معروف بشید تو پزشکی دیگه سن و سال شما به جایی رسیده که فقط تبدیل میشید به یه ماشین پول ساز که همرو میذارید برای ارث نوه و فرزندانتان
چیزی که بالاتر از پزشکی هست عمر شریفتون اون جوانی که هیچ وقت برنمیگرده
به خدا قسم بگی درآمد پزشکی دندان دارو و... 2 میلیون تومنه نه بیشتر از این جمعیت 640 هزار تجربی هزار نفر هم نمیمونه این رشته ها تو این آشفته بازار بولد شدن چون ملت میرن مرکز استان پیش یه دکتر خوب 300 تومن پول عینک میدن و چون یه مقدار زیادی بهشون فشار وارد میشه اول تو مطب تعداد رو ضربدر ویزیت میکنن درآمد ماهیانه رو حساب میکنن بعد که برمیگرده خونه به جون پسر و دختر بدبختش میفته که تو باید پزشک بشی تو باید این بشی و اون بشی یکی نیس بهش بگه آخه چغندر تو فقط سالانه 150 میلیون تومن برنج میفروشی 200 میلیون تومن چغندر میفروشی طرف حاضره 500 میلیون تومن خرج کنه با صرف 7 سال وقت بچشو دکتر عمومی کنه اگه پزشک باشی که کلاه ت پسه باید بری تخصص بگیری عمومی ازش چیزی در نمیاد دندان باشی باید 250 تومن دیگه بدی که مطب راه بندازی دارو باشی که حداقل 700 تومن باید بدی امتیاز بگیری همین الانش هم خیلیا تو نوبت ن خریت جامعه به جایی کشیده شده که حاضرن 500 بدن تا 7سال دیگه بچشون ماهی 4 5 تومن در بیاره همین الان بساز بفروش کنی با این پول 10 سال دیگه 10 میلیارد ثروت داری نه اینکه دوباره برگردی سر خونه اول مثل چراغ مطالعه سر خم کنی تو دهن مردم و بوی تعفن تحمل کنی تا اینکه 10 میلیون تومن در بیاری البته کرایه مطب /مواد اولیه /مالیات /منشی/تعمیرات دستگاه ها و...........رو حساب نکردم
مصاحبه رو بخونید متوجه میشید که برای حفظ داروخونه ی پدرشون اینکارو کردن... جدا از ارزش مالیش تا حدودی ارزش معنوی داشت واسشون!
بعدشم کسی که داروخونه داره چه فرقی میکنه ۵۰سالش باشه یا ۱۸ سالش؟
از طرفی خیلی وقتا سن مهم نیست یه مثال ساده میزنم دو سال پیش رفته بودم پیش یه جراح فک و صورت... مسن بود ولی کاملا خوش اخلاق و باحوصله! توی حرفه ش فوق العاده بود... وارد مطب که شدم و با ایشون حرف زدم کلی حس خوب گرفتم
در حالیکه وقتی یه سال پیش رفتم پیش یه دکتر جوانتر و سرحال تر برای عمل پولیپ... همون لحظه فهمیدم چقد این دکتر پولکیه... به مراجعه کننده هاش وقت کافی رو هم نمیداد سر سه دقیقه طرف رو میفرستاد بیرون...
به نظر من سن یه مقوله ی جداست... علاقه و هدفتون از اون کار خیلی مهمتره
حداقل دکتر هم که شدید، بشید یا دکتر باحوصله!!!
نه مثل این دکترای کم سن و سال تازه به دوران رسیده!
به نظر من آدم تو هر سنی میتونه زندگی کنه...
دلیلی نداره فک کنید چون دارید واسه تخصص درس میخونید و سنتونم رفته بالا، دیگه نمیتونید زندگی کنید
خیلیا به بهترین نحو از زندگیشون استفاده میکنن حتی همون سالایی که درس میخونن
صحبت من این هست ما متولد نشدیم که تو این دنیا دکتر بشیم یا مهندس ما متولد شدیم زندگی کنیم و از زندگی کردن خودمون لذت ببریم
شما متوجه هستید هشت سال کنکور یعنی چی ؟! حتی همه اونایی که یکسال کنکور دادن هم قبول شدن رفتن دیگه حاضر نیستن هشت سال کنکور دادن قبول نشدن یعنی چقدر ضربه روحی دوران ۱۸ تا ۲۶ سالگی دوران هست هیچ وقت برنمیگرده اون حس و حال جوانی بهترین دوران هست موضوع میشه از جنبه دیگه بررسی کرد که چقدر بر روی بچه های ایرانی از طرف خانواده دوستان فامیل جامعه فشار هست برای این سه رشته تجربی
ما متولد نشدیم که کل زندگیمون تحت شعاع این مسائل قرار بگیره پزشکی مهندسی ماشین خونه حتی تشکیل خانواده ابزاری هستند جهت زیبا کردن و لذت بخشیدن و راحتی زندگیمون نه این که کل هدفمون بشه همون ابزار که برای راحتی زندگی هست زندگی تبدیل به جهنم بکنیم
هشت سال واقعا سخته... ولی خب خیلیا این هدف رو خیلی خیلی دوست دارن ترجیح میدن هشت سال حروم کنن و یه عمر رو به خاطر حسرت یه چیزی حروم نکنن...
من یه دوستی داشتم دلش پزشکی میخواست
متاسفانه بعد دو سال رتبه ش به پزشکی نرسید و به اجبار خانوادش مجبور شد بره پرستاری... الان درسشو تموم کرده داره کار میکنه ولی یه بار بهم گفتمیدونی هنوزم پشیمونم چرا یه سال بیشتر نموندم؟؟؟ شاید میشد واقعا!!!
این شایده خیلی ادمو اذیت میکنه
به هرحال ارزش خواسته ها و اهداف و آرزوهای هرکس رو فقط خودِ اون شخص میتونه درک کنه
کلا تشویق نمیکنم ۸ سال درس خوندن رو
ولی علاقه ی شخص خیلی مهمه!
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربر و 1 مهمان)