در پست قبلی درمورد بخش اول حرفاتون یک چیزایی رو در مورد مقطع کارشناسی به صورت کلی گفتم که باز هم میگم اگر مایل باشی بیشتر برات تشریح میکنم و انواع زیرشاخه ها رو برات توضیح میدم.
اما در مورد بخش دوم حرفاتون که مربوط به اپلای و مهاجرت میشه باید قبل هرچیز باز اینو مشخص کنی که چه نوع مهاجرتی مد نظرته؟ اگه اینقد پول داری که به صورت شخصی بری اون ور آب و ادامه تحصیل بدی که واسه همون لیسانس اقدام کن و اتفاقا برعکس اینجا در تمامی کشورهای حوضه اروپا، آمریکا، کانادا، استرالیا و از اون طرف هم بلوک شرق یعنی چین و روسیه این رشته جزو تاپترین رشته ها حساب میشه و به شدتت در این حوضه دانشجو قبول میکنن.
ولی اگه مثل خودم (و بیشتر از 90 درصد افراد حال حاضر جامعه ایران) اینقد پول نداری که خودت بخوای بری و میخوای از طریق بورس تحصیلی اقدام کنی باید بهت بگم قبل هرچیزی باید کارشناسیت رو با معدل حداقل بالای 15 رد کنی و ارشد هم تو ایران بخونی و معدل ارشدت هم نباید کمتر از 17 باشه، مقاله هم داشته باشی و یک مدرک معتبر زبان هم بتونی بگیری. با این شرایطی که عرض کردم شانس پزیرش فول فاند phd فوق العاده بالایی خواهی داشت. اون موقع میشینی دانشگاه مد نظر و رشته خودتو انتخاب میکنی بعد براساس کار و پژوهشی که میخوای برای phd ارائه بدی، دنبال یه استاد میگردی و بهش ایمیل میدی. اونم رزومت رو ببینه و بدونه یه چیزی بارته باهات اسکایپ میکنه و بقیه ماجرا (که باز خواستی بیشتر در موردش حرف میزنیم).
ولی اینم بگم اگه بتونی اون شرایطی که گفتم رو داشته باشی (از معدل کارشناسیت با ضریب 1 و معدل ارشدت با ضریب 2 میانگین بگیرن و میانگینش بالای 16.66 باشه) و یکی دوتا مقاله معتبر از تز ارشدت بیرون بکشی (که معمولا کار خیلی شاخی نیست و کافیه یکم جنم داشته باشی) در این صورت تو خود ایران هم شرایط برات خیلی تغییر میکنه. اینجوری تو اگر مایل باشی میری قسمت استعداد درخشان دانشگاه مقطع ارشدت و توی بنیاد علمی نخبگان ایران ثبت نام میکنی. اسمت که وارد اون بنیاد شد خود به خود خیلی از چاله چوله ها و پیچ و خم های مسیرت برطرف میشه و به اصطلاح رو ریل میافتی (اینم خودش یه بحث مفصله خواستی حرف میزنیم
).