نمایش نسخه قابل چاپ
برا من یه تناقض به وجود اومده تو درس دین و زندگی
از یه طرف خوندیم که از سنت های خداوند املاء و امهاله که یعنی به بدکاران مهلت میده که به گناهان خودشون اضافه کنن ولی از طرف دیگر حدیث از فک کنم اما صادق ( ع ) داریم که میفرمایند : تعداد افرادی که به واسطه گناهکاریشون میمیرند بیشتره افرادیه که به عمر طبیعی خودشون از دنیا میرن .
خب آخر خدا به گناهکارا مهلت میده که بیشتر زندگی کنن یا زودتر عمرشونو به پایان میرسونه ؟
خداوند به گناه کاران مهلت زندگی کردن که میده اما گناه کردن هم یکی از عوامل کوتاهی عمر هست واین به هیچ وجه تناقض نیست چون افراد گناه کار بالاخره زندگی کردن دیگه!
به نظرم کوتاهی عمر گناه کاران یکی از لطف های الهی هست چون اگر بیشتر عمر کنن کوله بار گناه شون سنگین تر میشه..
آخه تو متن دقیقا نوشته که خدا به گناهکارا مهلت میده تا به گناهاشون اضافه کنن پس اگه عمرشونو کوتاه میکنه که داره بشون لطف میکنه پس آخر مهلت برا زیاد شدن گناه یا لطف برا زیاد نشدن گناه ؟
به نظر خودم این مهلت زیاد ربطی به طول عمر نداره و بیشتر به معنی فراهم کردن امکانات برای گناهکارا هست حالا نمیدونم درسته یا نه .
نگاه کن نمیاد همون اول که گناه کردن صورت مستقیم از طول عمرشون کم کنه :y (726): شما مثلا یک کار بدی انجام میدی خدا بیشتر به تو وقت میده و این خود امکانات هستند که تورو آخر سر نابود میکنند وگرنه اگر خدا میخواست کاری بکنه خیلی زود تر باید از دنیا میرفتی (به شما نیستما ! کلی عرض کردم!)نقل قول:
نوشته اصلی توسط saeid sharifzade
دقیقا مهران درست گفت
همین مهلت دادن خودش باعث نابودی میشه
خداوند درسته بهشون امکانات بیشتری میده ولی همین امکانات ومهلت دادن باعث سوق دادن اونا به سوی مرگو نابودی میشه.
تازه مردن که لطف نیست.میمیرن میرن جهنم.اونا تلاش میکنن واسه بقا ولی همین تلاششون ازاون طرف باعث نابودیشون میشه.