دین و زندگی سال دوم .... درس دهم
بنام خدا
درس 10 دین و زندگی دوم
نکات :
توکل بر خداوند یعنی اعتماد به خداوند و سپردن نتیجه ی کارها به او ... (یکی از عوامل تقویت عزم است)
انسان متوکل باید وظیفه خود را انجام بدهد . نتیجه ی ان را به خداوند واگذار کند ...بدیهی ست که هر نتیجه ای بدست اید به مصلحت اوست (چون بر خدا توکل کرده)
(به مصلحت او بودن لزوما به این معنا نیست که بگیم حتما نتیجه ی خوب میده ... ممکنه نتیجه نده و همین که نتیجه نمیده به مصلحتش باشه .... پس دقت کنید)
خداوند حکیم از همه نسبت به ما مهربان تر است.
نوجوانی و جوانی دورانن تصمیم های بزرگ است ... با گذر عمر قوای انسان به سستی می گراید و اوان انسان برای تصمیم های بزرگ کاهش می یابد...
( عین این جمله تو سنجش 87 و 90 اومده بود)
جوان و نوجوان معمولا از تمنیات و وابستگی ها ازاد هستند و شجاعت روحی بالایی دارند ... بنابراین نیاز توکل به خداوند در او از همه بیشتر است و بیشتر احساس میشود.
(نتیجه : هر چه انسان بالغ تر و بزرگتر میشود وابستگی هایش بیشتر گشته و از میزان توکل او به خداوند کاسته میشود زیرا بیشتر به زندگی دنیایی علاقه مند شده و به فکر منافع خویش میفتد)
نمونه ی این تصمیم گیری ها : حضرت ابراهیم و حضرت علی (ع) که در جوانی با توکل بر خدا تصمیم های مهمی گرفتند.
هیچ قدرتی در جهان مانع چاره سازی و در عین حال مانع اسیب رسانی خداوند نیست.
معنای توکل به شکل صحیح : یعنی انسان وظیفه ی خود را انجام داده باشد ... سپس برای نتیجه ی عملش به خداوند توکل کند.
توکل کمک کننده و امید دهنده به اهل همت است ...
توکل کننده ی اهل معرفت میداند که برای دستیابی به نیاز ها و خوسته ها باید از ابزار و اسبابی که خداوند در رهاش قرار میدهد استفاده کند.
بی توجهی به این نعمت ها یعنی بی توجهی به حکمت خداوند و علم او.
موفق باشید ....
