چطور در سال کنکور با مرگ یه نفر و پوچی بعد از اون کنار بیام؟

سلام
دیروز یه دوست رو که خیلی برام عزیز بود از دست دادم. خیلی ناگهانی و شاهد از دست رفتنش بودم.
الان به پوچی عمیقی رسیدم. می‌شینم یه کلمه درس بخونم انگار یه لحظه از جلوی چشمام کنار نمیره.
حس خیلی بدی دارم. میدونم که افسردگیه چون تجربه تلخشو داشتم ولی نمیدونم چیکار کنم. انگار دنیا هیچ معنا و مفهوم و اهمیتی دیگه نداره.
لطفا لطفا کمکم کنین. شرایط رفتن پیش روانشناس رو ندارم چون توی یه روستا درس میخونم که کیلومترها دورتر از هر شهریه.
واقعا دارم نابود میشم...

از همینجا عذرخواهی میکنم اگه جوابتون رو ندادم چون حال خوبی ندارم و پیشاپیش صمیما بابت کمکتون ممنونم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط SARA_H83

سلام
دیروز یه دوست رو که خیلی برام عزیز بود از دست دادم. خیلی ناگهانی و شاهد از دست رفتنش بودم.
الان به پوچی عمیقی رسیدم. می‌شینم یه کلمه درس بخونم انگار یه لحظه از جلوی چشمام کنار نمیره.
حس خیلی بدی دارم. میدونم که افسردگیه چون تجربه تلخشو داشتم ولی نمیدونم چیکار کنم. انگار دنیا هیچ معنا و مفهوم و اهمیتی دیگه نداره.
لطفا لطفا کمکم کنین. شرایط رفتن پیش روانشناس رو ندارم چون توی یه روستا درس میخونم که کیلومترها دورتر از هر شهریه.
واقعا دارم نابود میشم...

از همینجا عذرخواهی میکنم اگه جوابتون رو ندادم چون حال خوبی ندارم و پیشاپیش صمیما بابت کمکتون ممنونم.

---

سلام عزیزم
خیلی متاسفم و تسلیت میگم
روحش مورد رحمت خدا باشه انشالله

پیشنهاد من به شما اینه
امروز رو اختصاص بده به خودت و درس نخون
خودتو اروم کن
براش قرآن بخون
نماز بخون
دعا بخون
کمی استراحت کن

کمی به روحیه ات برس
یه دوش
یه لیوان چایی
و هرکاری که ارومت میکنه
و خودتو امروز رها کن

انشالله از فردا استارت بزن و خودتو بکش بالا
انتظار نداشته باش فردا عین همیشه باشی
اگر کمی هم سستی بود عیب نداره
اما نه اینکه کلا سستی باشه
کم کم به روال برگرد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط SARA_H83

سلام
دیروز یه دوست رو که خیلی برام عزیز بود از دست دادم. خیلی ناگهانی و شاهد از دست رفتنش بودم.
الان به پوچی عمیقی رسیدم. می‌شینم یه کلمه درس بخونم انگار یه لحظه از جلوی چشمام کنار نمیره.
حس خیلی بدی دارم. میدونم که افسردگیه چون تجربه تلخشو داشتم ولی نمیدونم چیکار کنم. انگار دنیا هیچ معنا و مفهوم و اهمیتی دیگه نداره.
لطفا لطفا کمکم کنین. شرایط رفتن پیش روانشناس رو ندارم چون توی یه روستا درس میخونم که کیلومترها دورتر از هر شهریه.
واقعا دارم نابود میشم...

از همینجا عذرخواهی میکنم اگه جوابتون رو ندادم چون حال خوبی ندارم و پیشاپیش صمیما بابت کمکتون ممنونم.

---

سلام
براش دعا کن
صلوات، قرآن، دعای توسل، زیارت عاشورا، آیت الکرسی یا هر کار خیری که فکر میکنی براش میتونی انجام بدی، انجام بده و مداومت داشته باش.
اینطوری میتونی به آرامش برسی. حداقل یک ماه طول میکشه
تا آرامش خودت برگرده، اگر بعد از یک ماه درست نشدی، باز هم ادامه بده تا خوبه خوب بشی !
از طرفی سعی کن خودت رو مشغول درس کنی، اگه وسط درس یادش افتادی براش صلوات بفرست و مجدد درس بخون. درس رو ول نکن.

سلام
تسلیت میگم
روحشون شاد..
سعی کن تا وقتی حالت خوب نیس سراغ کتاب نری باعث میشه حالت بدتر بشه.. خودتو اروم کن، بپذیر این اتفاقیه که برای همه میفته.. هر وقت اروم شدی شروع کن..
امیدوارم زودتر حالت خوب شه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط SARA_H83

سلام
دیروز یه دوست رو که خیلی برام عزیز بود از دست دادم. خیلی ناگهانی و شاهد از دست رفتنش بودم.
الان به پوچی عمیقی رسیدم. می‌شینم یه کلمه درس بخونم انگار یه لحظه از جلوی چشمام کنار نمیره.
حس خیلی بدی دارم. میدونم که افسردگیه چون تجربه تلخشو داشتم ولی نمیدونم چیکار کنم. انگار دنیا هیچ معنا و مفهوم و اهمیتی دیگه نداره.
لطفا لطفا کمکم کنین. شرایط رفتن پیش روانشناس رو ندارم چون توی یه روستا درس میخونم که کیلومترها دورتر از هر شهریه.
واقعا دارم نابود میشم...

از همینجا عذرخواهی میکنم اگه جوابتون رو ندادم چون حال خوبی ندارم و پیشاپیش صمیما بابت کمکتون ممنونم.

---

در کنار توصیه درست همه دوستان میتونم بگم که تنها چیزی که باعث میشه با این شرایط کنار بیای زمان هست
مغز وقتی عاملی فشار عصبی خیلی زیادی بهش بیاره راه کار هایی رو پیدا میکنه که از شدتش کم کنه یکیش فراموشی هست اما نیاز به زمان داره
تا اون زمان هم فقط کارایی رو بکن دوست داری به حرف و نظر بقیه هم اهمیت نده چون مهم سلامت روانی تو هست که خودت بهتر از همه روانت رو درک میکنیش و این تو هستی که هر روز تاثیراتشو میبینیو تو زندگیت حس میکنی
امیدوارم موفق باشی :22:

سعی کن تو مجازی غرق نشی
و اینکه سعی کن عصرا یه پیاده روی داشته باشی

سلام تسلیت میگم بهتون منم تجربه تقریبا مشابه اما کمی از لحاظ روانی ناگوارتر برام اتفاق افتاده والان حدود دوماهه درگیر فرسودگی روانی شدید شدم،با اینکه قبلا خیلی وضعیت درسی و پیوستگیم خوب بود اما الان بشدت بی انگیزه ام و در وضعیت خیلی بدی هستم ، مراجعه به روانشناسم چون با یک جلسه رفتن موثر نیست امتحان نکردم،ولی واقعا نمیدونم چه راهی رو برم که از فکر و خیال و احساسات پر از تناقض و منفی بتونم رها بشم…

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط diar82

سلام تسلیت میگم بهتون منم تجربه تقریبا مشابه اما کمی از لحاظ روانی ناگوارتر برام اتفاق افتاده والان حدود دوماهه درگیر فرسودگی روانی شدید شدم،با اینکه قبلا خیلی وضعیت درسی و پیوستگیم خوب بود اما الان بشدت بی انگیزه ام و در وضعیت خیلی بدی هستم ، مراجعه به روانشناسم چون با یک جلسه رفتن موثر نیست امتحان نکردم،ولی واقعا نمیدونم چه راهی رو برم که از فکر و خیال و احساسات پر از تناقض و منفی بتونم رها بشم…

---

سلام
برای اینکه حالتون خوب بشه، تنها راه حل نزدیک شدن به خدا و دعا کردن برای اون شخص هست.
هر چی بیشتر به خداوند نزدیک بشید و در خواندن دعا مداومت داشته باشید، آرامش تون بیشتر خواهد شد.
سعی کنید با خدا درد و دل کنید و برای اون شخص دعا کنید.
کم کم همه چی به حالت عادی برمیگرده.
مطمئن باشید اون شخص صدای شما و دعاهای شما رو میشنوه و برای شما دعا میکنه‌.

چند روز اصلا درس نخون به درس خوندن هم فکر نکنبعد از چند روز که ممکنه به دو هفته هم برسه از نو استارت بزن

ممنونم از همگی بخاطر کمک♡

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط SARA_H83

سلام
دیروز یه دوست رو که خیلی برام عزیز بود از دست دادم. خیلی ناگهانی و شاهد از دست رفتنش بودم.
الان به پوچی عمیقی رسیدم. می‌شینم یه کلمه درس بخونم انگار یه لحظه از جلوی چشمام کنار نمیره.

---

روحشون در آرامش ...

من چهار ماه پیش دوتا از رفیقهای قدیمیمو که 16 سال تو تک تک ابعاد زندگیم خاطره داشتم رو از دست دادم سخت فقط یک کلمه میتونه باشه در برابر ابعاد دردی که کشیدم و میکشم

تازه دوهفته ای میشه از حالت جنون آمیز خارج شدم و فهمیدم دیگه قرار نیست بیان پیشم و اکیپ سه نفرمون از هم پاشیده

اینکه شاهد مرگ باشی و نتونی حرف بزنی یه دردیه اینکه شاهد نبودنشون باشی و روح و جسمت نیاز شدید به وجودشونو فریاد بزنه یه درده دیگست

فقط تنها کاری که برای رفیقهام و خودم انجام میدم مدیتیشن و وصل شدن به قالب کیهانی هست

هیچکسی نتونسته کمکم کنه نه روانشناس نه روانپزشک نه قرص و آمپول ها

تنها همدمم مدیتیشن و سکوت بود

با وجود زمان خالی بودنه قسمتی از قلبتو حس میکنی شاید تظاهر به خندیدن و شاد بودن کنی ولی از درون قسمتی از وجودت سیاهه و خون ریزی داره

کاری نمیشه کرد

هر کسی برای خودش نسخه ای برات میپیچه ولی من بعد سه هفته بلند شدم تا به تموم حرفهای رفیقهام و خودم برسم چون دو نفر مثل من همه چیزشون بود قرار نبود با رفتنشون خاک بشه

حداقل من زنده ام...

کنار نمیای. تا ابد جای خالی آدم ها هست. چرا باید الان بشینی درس بخونی وقتی دیروز این اتفاق افتاده؟!
صبر کن یه چیزی میشه تهش...

خیلی غم انگیزه
منم دوستمو ۸ سال پیش از دست دادم و هنوزم یادش میوفتم غم دنیامو میگیره

گریه کن و به خودت بفهمون که تموم شده مغزت باید باور کنه دیگه اون فرد نیست
یکم بخودت زمان بده لازم نیست همین الان با اين روحیه درس بخونی
یک هفته عزاداری کن براش
باهاش حرف بزن
یه فلش بک بزن از لحظات خوب و بدی که داشتین

و در نهایت باهاش وداع کن