درجا زدن و نیمه رها کردن مطالعه
دوستان سلام.
این اولین باره که من اینجا چیزی می نویسم.مدت ها خواننده خاموش بودم ولی امشب دلم گرفته دارم می ترکم از ناراحتی.
قبلش بگم حقتونه هرجوری که میخواین قضاوتم کنین چون من خودمم از خودم بدم میاد.
من سال 86،87،88 کنکور تجربی دادم و به دلیل تنبلی باوجود این همه کلاسی که رفتم پزشکی قبول نشدم و رفتم پیرا.تو دانشگاه کسایی که پزشکی آورده بودن رو که میدیدم میخواستم خودمو بکشم.خلاصه طرحمم گذروندم و سال 94 و 96 و 97 هم شرکت کردم و بازم تنبلی کردم و قبول نشدم.نمیدونم منی که انقدر پزشکی رو دوست دارم چه مرگیم بود که نمیخوندم.اوایل شروع خوبی دارم و وسطش ول میکنم.
به خدا شدم مایه خنده تو خانواده البته فقط مامان و خواهرم میدونن من کنکور میدادم.
حالم از خودم به هم میخوره الان دوستام دارن تخصص میخونن و من اینجام.جالب اینجاست که تو دانشگاه شاگرد ممتاز بودم.
امسالم که سال آخر نظام قدیمیاس نمیدونم چ کار کنم که حتما قبول شم هر کاری میکنم فیزیک ریاضیم درصدش پایینه.میدونم که اگه تلاش کنم میتونم زیست و شیمی رو یه کاریش بکنم.
امسال درصدام اینا بود...ادب 48 عربی 87 دینی 64 زبان 76 ریاضی 27 زیست 60 فیزیک 15 شیمی 42.
یعنی روزی هزار بار میگم خاک بر سرت که انقدر احمقی.انقدر که من به خودم فحش و بد و بی راه میگم کسی به عمرش به خودش نگفته.از استرس آینده دارم می میرم.از اینکه امسال نتونم به آرزوی بچگیم برسم.
تازه امید مادرم رو هم نا امید کردم با این تنبلیم.تو رو خدا راهنمایی کنین.الان 29 سالمه.حس میکنم از همه ی دنیا عقبم.:((
