روانشناسی شگفت‌انگیز آرایش
چه کسی سلطه‌گر یا باپرستیژ به نظر می‌رسد و چرا. افراط در مصرف ریمل، کرم پوشاننده، یا رژگونه تنها احساس لذت یک خانم از ظاهرش را افزایش نمی‌دهد. آرایش داشتن می‌تواند به‌طور چشمگیری برداشت دیگران را از شخصیت یک خانم تغییر دهد. با این حال، آن‌چه آدم‌ها از یک ظاهر آرایش کرده اسنتباط می‌کنند بسته به جنسیت مشاهده‌کننده فرق می‌کند.
http://bazdeh.org/wp-content/uploads...B%8C%D8%B4.png
پژوهش جدیدی که در مجله‌ی پِرسِپشن چاپ شده‌است، نشان می‌دهد خانم‌هایی که آرایش می‌کنند پرستیژ بیش‌تری دارند، در حالی که خانم‌ها، دیگر خانم‌هایی را که آرایش دارند سلطه‌گرتر – و نیز بی‌قید و بندتر- می‌بینند.
این نتایج حاصل تیمی از پژوهشگران است که ویکتوریا ر. میلوا، استاد دانشگاه استرلینگ واقع در اسکاتلند، آن را رهبری می‌کرد. میلوا و سایرین ۲ آزمایش انجام دادند که طی آن میزان استانداردی مواد آرایشی را با استفاده از نرم‌افزار رایانه‌ای روی چهره‌های زنانه اعمال می‌کردند. سپس از تعدادی شرکت‌کننده‌ی زن و مرد خواستند به میزان جذابیت، پرستیژ، و سلطه‌گری این چهره‌های زنانه امتیاز بدهند.
در بیشتر موارد، شرکت‌کنندگان مرد و زن در مورد جذابیت زیبایی‌شناختی خانم‌های آرایش‌کرده اتفاق نظر داشتند. اما قضاوت جنسیت‌های مختلف درباره‌ی پرستیژ و سلطه‌گری متفاوت بود. میلوا و سایرین گزارش کردند که “تنها خانم‌ها به سلطه گری چهره‌های آرایش‌کرده امتیاز بالاتری دادند، در حالی که مردان به پرستیژ آنها امتیاز بیش‌تری دادند.”
این پژوهشگران آزمایش دوم را انجام دادند تا کشف کنند که آیا “این برداشت سلطه‌گری بیشتر ناشی از حسادت بوده‌است یا نه.” و دور از انتظار نیست که نتایج‌شان نشان داد “خانم‌ها نسبت به خانم‌های آرایش‌کرده حسادت بیش‌تری دارند.” از این گذشته، میلوا و سایرین پی بردند که خانم‌ها سیمای آرایش‌کرده‌ی یک خانم دیگر را به عنوان نشانه‌ای تفسیر می‌کنند که “او برای مردان جذاب‌تر، و بی‌قید و بندتر است.”
شاید زیبایی در چشم بیننده باشد، اما بر اساس یافته‌های جدید میلوا و سایرین، فرضیه‌هایی که ما درباره‌ی شخصیت یک خانم می‌سازیم–دقیق و غیردقیق- نیز ریشه در این مسئله دارد.
میلوا در مطبوعات اشاره کرد که یافته‌هایش به‌خصوص در حوزه‌ی استخدام کاربرد دارد. در مصاحبه‌های شغلی، میزان آرایش کم‌تر یا بیشتر می‌تواند له یا علیه خانمی باشد که برای یک مقام شغلی بررسی می‌شود.
شاید خانمی که به احتمال زیاد با یک مصاحبه‌کننده‌ی خانم برای یک مقام تابع مصاحبه می‌کند، بخواهد سایه‌ی چشم‌اش را کمی ملایم کند. اما اگر یک خانم قصد ترفیع گرفتن دارد یا سعی می‌کند مهارت‌اش را اثبات کند، شاید یک رژ لب بنفش قوی و عمیق یا یک لایه خط چشم اضافی کمک‌کننده باشد (به‌ویژه اگر مدیر استخدام یا رییس‌تان مردی دگر‌جنس‌گرا است، هرچند احتمالا بیشتر خانم‌ها این را می‌دانند.)
البته، شخصیت (و جذابیت) یک خانم به چیزهایی بیشتر از ظاهر بستگی دارد. و این ناراحت‌کننده است که ظاهر یک خانم در میزان صلاحیت، سلطه‌گری، مطلوبیت، و حتی بی‌قید و بندی که دیگران به او نسبت می‌دهند، تاثیر زیادی دارد. قطعا اگر بخواهیم برای مدت طولانی در بازار کار بمانیم، مهارت واقعی، هوش، و تجربه در مقایسه با مثلا، بی‌نقص‌ترین ابرو یا برق لب تحسین‌برانگیز، ویژگی‌های خیلی مهم‌تری هستند که کارمندان می‌توانند برای پرورش آن وقت بگذارند (امیدوارم بیشتر کارمندان تاکنون به آن پی برده‌باشند).
اما تا زمانی که ظاهر هم‌چنان روی برداشتی که دیگران از ما دارند اثرگذار است، مطمئن‌تر است که بگوییم کمی رنگ و لعاب دادن به چهره برای حفظ منافع مایه‌ی شرمساری نیست. فقط به یاد داشته‌باشید همان‌طور که این پژوهش تصریح می‌کند، دانستن این‌که چه وقت باید آرایش‌تان را پاک کنید، یا حداقل آن را ملایم‌تر کنید، همین‌قدر حکیمانه است.
