آجر سفال
از قدیم ایام استفاده از خشت در کشور ایران مرسوم بوده و در جای جای کشور آثار متعددی از آن به چشم می خورد. این خشت را به صورت خشت خام آفتاب خشک استفاده می شوند. با پیشرفت علم بشر عمل پخت بعد از آفتاب خشک روی آن انجام شد که استحکام آن در مقابل نزولات جوی و تحمل فشار به مراتب بیشتر شد. در بناهای موجود در سطح کشورقدمت آجرهای مصرف شده به چند هزار سال می رسد. در حال حاضر تهیه آجر سفال در طرح ها و اندازه های مختلف برای ترمیم بناهای قدیمی و نماسازی به صورت نمادین در دیوارهای ساختمانی مجلل امروز به صورت کادر یا کتیبه استفاده می شود.
آجر لعابدار:
در دو گونه تولید می شود، یکی به صورت سنتی که از قدیم ایام در اماکن مذهبی خصوصاً محراب مساجد، گنبد و گلدسته ها استفاده می شده است. در حال حاضرهم تولید می شودو عمدتاً در رنگهای لاجورد فیروزه ای زرد مشکی و هر رنگ سفرش مشتری رنگ آمیزی می شود و در محلول رنگ آن از قلع و سرب استفاده می شود که نمای شفاف و بسیار زیبا به آن می دهد.دسته دوم آجرهای پلاکی (کارنی) به صورت پلاک یا ساده و رئال و مدل دار لعاب می شوند. از حدود سالهای 1367و1381 که تولید این گونه آجر فراگیر شد، لعاب کاری بر روی آن آغاز گردید و رنگ های آن بسیار متنوع و زیبا و هر رنگی که مشتری اراده کند می توان تولید کرد. که اخیراً به صورت سنگ گرانیت هم لعاب می کنند و همه رنگهای آن چشم نواز و زیبا هستند.
