Hello !
Life is like a journey on a train...
with its stations...
with changes of routes...
and with accidents !
سلام !
زندگي مانند سفر كردن با قطار
است، به همراه ايستگاه ها،
تغيير مسيرها و حوادث!!!!!!
We board this train when we are born and our parents are the ones who get our ticket.
ما با تولدمان به اين قطار سوار ميشويم و والدينمان كساني هستند كه بليت اين سفر را برايمان گرفته اند......
We believe they will always travel on this train with us.
ما فكر ميكنيم كه آنها هميشه همراه ما در اين قطار سفر خواهند كرد.....
However, at some station our parents will get off the train, leaving us alone on this journey.
اما در يك ايستگاه آنها از اين قطار پياده ميشوند و ما را در اين سفر تنها ميگذارند.......
As time goes by, other passengers will board the train, many of whom will be significant - our siblings, friends, children, and even the love of our life.
با گذشت زمان مسافران ديگري وارد قطار ميشوند كساني با اهميت مانند: دوستان،فرزندان و حتي عشق زندگي مان.....
Many will get off during the journey and leave a permanent vacuum in our lives.
بسياري از آنها در طول مسير اين سفر، ما را ترك خواهند كرد و جاي خاليشان در زندگي ما بجا ميماند......
Many will go so unnoticed that we won't even know when they vacated their seats and got off the train !
بسياري هم آنچنان بي سر و صدا ميروند كه ما حتي متوجه ترك كردن صندلي و پياده شدنشان نميشويم.....
This train ride will be full of joy, sorrow, fantasy, expectations, hellos, good-byes, and farewells.
سوار بر اين قطار پر از تجربه ي شادي، غم، روياپردازي، انتظارات، سلام ها،خداحافظي ها و آرزوهاي خوب است.....
A good journey is helping, loving, having a good relationship with all co passengers...
and making sure that we give our best to make their journey comfortable.
يك سفر خوب همراه است با كمك كردن، عشق ورزيدن، داشتن رابطه خوب با بقيه همسفران و اينكه مطمئن بشيم تمام تلاشمان را بكنيم تا سفري راحت داشته باشند.....
The mystery of this fabulous journey is :
We do not know at which station we ourselves are going to get off.
راز اين سفر بسيار زيبا اين است كه:
ما نميدانيم در كدامين ايستگاه قرار است پياده شويم.
So, we must live in the best way - adjust, forget, forgive and offer the best of what we have.
پس بايد به بهترين شكل زندگي كنيم-سازگار باشيم، فراموش كنيم، ببخشيم و بهترين چيزي كه داريم را ارائه دهيم....
It is important to do this because when the time comes for us to leave our seat... we should leave behind beautiful memories for those who will continue to travel on the train of life."
تمامي اينها مهم خواهد بود چراكه هنگامي كه زمان آن برسد كه ما مجبور به ترك صندلي خود بشويم، مي بايست براي آنها كه سفرشان با قطار زندگي ادامه دارد خاطرات زيبايي از خود بجا بگذاريم.....
Thank you for being one of the important passengers on my train... don't know when my station will come... don't want to miss saying: "Thank you"
از شما متشكرم كه يكي از مسافران مهم قطار همراه من بوديد،
من نميدونم كه چه وقت به ايستگاه من خواهيم رسيد، براي همين نميخواهم فرصت گفتن "متشكرم" را از دست بدهم...:yahoo (81):
