نوشته اصلی توسط
B_m10m_O
یه چیزی رو یادتون باشه: یادتون نره برای چی رفتین دانشگاه.
الان که هنوز جو دانشگاه رو تجربه نکردین، کلی انگیزه و امید
و آرزو دارین ... امیدهایی که میتونن موتور محرک شما برای درس
خوندن و پیشرفت باشن.
اما
وقتی میرین دانشگاه کم کم درگیر یه سری مسائل میشین.
جملاتی مثل «این درسای تئوری که به درد نمیخوره» «کسی
با خوندن فیزیولوژی کایتون دانشمند نمیشه، پاس کنیم بره»
و احساس اینکه پیچوندن کلاسا و درس نخوندن و شب امتحانی
بودن نشون میده شما «شاخ» تشریف دارین :)) کم کم جو و
تفکر غالب بر فضای کلاس رو تشکیل میده. به جای اینکه کسایی
که منظم و مرتب کارشون رو می کنن و خوب درس میخونن مورد تشویق
و توجه باشن ، امل و خرخون و ... خطاب میشن :))
در یک کلام: ارزش ها عوض میشه.
صمیمانه ازتون خواهش می کنم تا حد امکان:
1- تن به این جو ندین و از مسیرتون منحرف نشین.
2- اگه مورد 1 رو نتونستین، لااقل سعی کنید که
شما هم جزوی از جو و محیط نشین و اونا رو تو
کاراشون همراهی نکنین.
_____________
یک مسئله دیگه «رل زدن» و «عشق و عاشقی» هست. جای تاسفه که یکی از پدیده های غالب توی دانشگاه های ما ، به جای رقابت سالم علمی و فرهنگی ، چنین مسئله ای هست. ولی واقعیتیه که نمیشه کتمان کرد. ( البته ادعا نمی کنم این جو تو همه دانشگاه ها و همه رشته ها هست ) این جو، طرز فکری رو به وجود میاره که شما احساس می کنین حتما باید رل برنین تا از بقیه جا نمونین. گاهی اوقات فضا طوری میشه که هر دختر یا پسری که رل نزده ، حس می کنه که لابد یه عیب و ایرادی داره و اعتماد به نفسش رو از دست میده. یه جورایی تبدیل به «رقابت» شده و جای رقابت های سالم رو گرفته. دخترا سر اینکه عکس دوست پسراشون رو نشون دوستاشون بدن و پز پول و تیپ و قیافش رو بدن و پیش دوستاشون کم نیارن؛ پسرا هم همینطور؛ سر اینکه با عکس دختره پیش دوستاشون شاخ به نظر برسن.( البته منکر وجود اندک رابطه های درست هدف دار نیستم.) توصیه ای که بهتون دارم اینه که لطفا تسلیم این جو نشین.
رقابت شما تو دانشگاه باید رقابت علمی باشه.
دانشگاه باید جایی باشه که توش شخصیت اجتماعی شما شکل میگیره.
دانشجو باید در مورد اوضاع کشورش آگاه باشه و آگاهی به دست نمیاد جز با مطالعه خارج درسی.
چه اشکالی داره یه کتاب تاریخ فلسفه بخونین. یه کتاب روانشناسی اجتماعی. یک کتاب اقتصاد ساده. به علوم انسانی اهمیت بدین چون شما فقط یک مهندس یا پزشک یا داروساز یا پرستار نیستین، شما یک «شهروند» هستین.
دانشگاه باید جایی باشه که شما رو به سمت این چیزا سوق بده ولی متاسفانه نیست. پس خود شما ، خودتون باید برای خودتون ارزش قائل باشین و به فکر خودتون و آیندتون باشین و نقش مهم دانشجوی آگاه رو فراموش نکنین.