آیا فقط باید پزشک شد...؟

[Ali.psy]

جز تایپک های جالب و چالش برانگیز در 5سال اخیر فروم بود که بعد مدتی مجدد استارت خورده اما همچنان تعدادی با فرافکنی یا توجیه یا تحمیل عقاید والدین و...مجدد این شغل رو برای آیندشون در نظر گرفتن

[Ali.psy]

پزشکی خوندن اوج بدبختیه؛ مخصوصا واسه پسرا. دختر خانوما ک قرار نیس خرج زندگی رو بدن. این بدبخت مرده ک باید از کرم دست و صورت خانومش گرفته تا پوشاک بهداشتی بچش پولشو بده(البته مزاح کردم، زن و مرد تو زندگی شریک هستن و اگه بخوان ‌هیچوقت اینطری نمیشه). طرف از دل و جون مایه میزاره تا اینکه کنکور بده و پزشکی قبول بشه. هنوز ب اول جاده رسیده. باید ۷ سال دیگه هم پای درس مشقی ک سختیش توصیف نداره بشینه. باید تو سن ۲۵ سالگی در اوج جوانی بیاد ژنتیک بخونه، گیاه شناسی بخونه. من نمیگم درس خوندن بده، دنبال علم بودن بده ولی تو این سختی ها باید حمایت بشی، وقتی عشقت پزشکی فقط باید دنبال هدفت بود نه اینکه فکر پول کتابایی باشی ک قراره ترم بعد بخریشون. تا هفت سال بعد کنکورت (که از خوش شانسی پسرا ۲ سال هم بعد دانشگاه باید خدمت سربازی برن) هنوز ب دست پدرت نگاه کنی ک شاید به جیبش برد و یه چندرغازی کمک خرجت کرد. الان واقعا وضعیت خانواده هم تو این حد نیس ک بخوان کل خرج فرزند دانشجو شون رو بدن. با این حال فکر میکنیم ک اگه این ۷ سال تموم بشه ب خیلی پول میرسیم و خوشبختی دیگه مال ماس. نه، اینجوری هام نیس. اگه شانس آوردی استخدام یه بیمارستان خوب شدی، نزدیک نه ده تومن(ک قراره تو جامعه بنزین ۳ هزار تومنی و پراید ۹۰ میلیونی زندگی کنی) ب پزشک عمومی پول میدن. با این حقوق باید از این ب بعد زندگیتو بسازی؛ ماشین بخری، خونه اجاره کنی و ... ک دیگه داری ب سی سالگیت میرسی.
یه کلوم ختم کلوم؛ اگه فکر میکنین با درس خوندن قراره صاحب کلی پول و ثروت بشین باید بگم ک دارین راه رو اشتباه میاین و باید این فکر رو از کلتون بندازین دور. ولی اگه واقعا عاشق رشته ای ک میخونین هستین و ب دنبال پول و مقامش نیستین؛ یقینا موفق خواهید شد و دیر یا زود ب عشقتون میرسین، اینکه هر روز با درس خوندن با سوادتر میشی و در خودت، در افکارت احساس تغییر میکنی خیلی لذت بخشه. اگه اینطوری هس( ک امیدوارم حتما هم اینطوری باشه) ب راهت ادامه بده و جز هدفت ب هیچ چیز دیگه ای فکر نکن

سلام
با وجود اینکه در پایه یازدهم تجربی و کنکوری سال بعد نظرت نظر نسبتا پخته ای بود حالا با حذف افعال و هیجانات منتهی برای بقیه....چون اکثر در دوره نوجوانی دوره کسب هویت و علایقمون هستیم امیدوارم خودتم طبق حرفات به اصلی ترین استعدادت که تونستی پیدا کنی براش تلاش میکنی...

[Nerd_Girl]

پزشکی خوندن اوج بدبختیه؛ مخصوصا واسه پسرا. دختر خانوما ک قرار نیس خرج زندگی رو بدن. این بدبخت مرده ک باید از کرم دست و صورت خانومش گرفته تا پوشاک بهداشتی بچش پولشو بده(البته مزاح کردم، زن و مرد تو زندگی شریک هستن و اگه بخوان ‌هیچوقت اینطری نمیشه). طرف از دل و جون مایه میزاره تا اینکه کنکور بده و پزشکی قبول بشه. هنوز ب اول جاده رسیده. باید ۷ سال دیگه هم پای درس مشقی ک سختیش توصیف نداره بشینه. باید تو سن ۲۵ سالگی در اوج جوانی بیاد ژنتیک بخونه، گیاه شناسی بخونه. من نمیگم درس خوندن بده، دنبال علم بودن بده ولی تو این سختی ها باید حمایت بشی، وقتی عشقت پزشکی فقط باید دنبال هدفت بود نه اینکه فکر پول کتابایی باشی ک قراره ترم بعد بخریشون. تا هفت سال بعد کنکورت (که از خوش شانسی پسرا ۲ سال هم بعد دانشگاه باید خدمت سربازی برن) هنوز ب دست پدرت نگاه کنی ک شاید به جیبش برد و یه چندرغازی کمک خرجت کرد. الان واقعا وضعیت خانواده هم تو این حد نیس ک بخوان کل خرج فرزند دانشجو شون رو بدن. با این حال فکر میکنیم ک اگه این ۷ سال تموم بشه ب خیلی پول میرسیم و خوشبختی دیگه مال ماس. نه، اینجوری هام نیس. اگه شانس آوردی استخدام یه بیمارستان خوب شدی، نزدیک نه ده تومن(ک قراره تو جامعه بنزین ۳ هزار تومنی و پراید ۹۰ میلیونی زندگی کنی) ب پزشک عمومی پول میدن. با این حقوق باید از این ب بعد زندگیتو بسازی؛ ماشین بخری، خونه اجاره کنی و ... ک دیگه داری ب سی سالگیت میرسی. یه کلوم ختم کلوم؛ اگه فکر میکنین با درس خوندن قراره صاحب کلی پول و ثروت بشین باید بگم ک دارین راه رو اشتباه میاین و باید این فکر رو از کلتون بندازین دور. ولی اگه واقعا عاشق رشته ای ک میخونین هستین و ب دنبال پول و مقامش نیستین؛ یقینا موفق خواهید شد و دیر یا زود ب عشقتون میرسین، اینکه هر روز با درس خوندن با سوادتر میشی و در خودت، در افکارت احساس تغییر میکنی خیلی لذت بخشه. اگه اینطوری هس( ک امیدوارم حتما هم اینطوری باشه) ب راهت ادامه بده و جز هدفت ب هیچ چیز دیگه ای فکر نکن

با قسمت دوم حرفتون که با درس خوندن انتظار پولدار شدن اشتباهه موافقم اما اینکه میگین پزشکی خوندن اوج بدبختیه اغراق آمیز به نظر میاد احساس میکنم تو قسمت اول حرفتون زیاد اغراق کردین یا جز دهک بالایین که پزشکی به نظرتون اوج بدبختیه . شرایطی که برا پزشکی میگین الان برا اکثر رشته ها و شغل ها هست چه بسا برای بقیه بدتره .

[Konkuri99]

من فیزیوتراپی دوست دارم ولی هر کاری میکنم درصدام افزایش پیدا نمیکنه نمیدونم چکار کنم البته خیلی تلاش میکنم نه که بگم سهل انگارم ولی.....
اینا درصدام به نظرتون امیدی هست؟؟؟ادبیات ۷۵..دینی۹۰..زبان۷۰..عربی۵۰..ر یاضی۳۰.فیزیک۳۰..شیمی۵۰..زیس� �۶۸ منطقه ۲

[high.target]

؟؟؟؟؟
آیا؟؟؟؟

[s_hosein_p]

درود...

گرامیان، همیشه کسانی بوده و هستند

که تنها به رشته های پزشکی می اندیشند !!

سوال اینجاست که در دگر رشته ها، نمیشه به کشور خدمت کرد؟

نمیشه به انسانیت خدمت کرد؟

نمیشه شغلی بکف آورد؟

چرا انقدر خودشونو آزار میدن و آخرشم قبول نمیشن!

اگر کار نیست!

خب برا پزشکا هم نیست!

ضمنا من مطئنم کسی که در رشته ی خودش با سواد و با درک باشه

مطمئنا نسبت بکسی که فقط بدنبال مدرک بوده

از شانس بسیار بیشتری برای "کار" برخوردارست!

اولا هر سال کلا 1000 نفر پزشکی قبول میشن پس همممه پزشکی قبول نمیشن
از این تعداد تقریبا نصفشون بعد قبولی کم میارن و یا دلایل دیگه و وسط تحصیل ول میکنن، پس همه اونایی که قبول میشنم دکتر نمیشن
از تعدادی که پزشکی عمومی میگیرن فقط تعداد محدودی تخصص اقدام میکنن یعنی نمیشکن که بخونن یا علاقه دیگه ندارن یا هر دلیلی، پس پزشک متخصص خیییلی کمه
راجب موضوع کارم بگم همه دکترا پول خوبی در نمیارن چون فرق بین دکتر بودن و دکتر خوب بودن خیلیه و مردم به پزشک خوب پول میدن نه همه

راجب بازار کارم باید بگم که متاسفانه بازار کار چیز انتخابی نیست
و هرکس هرجاس باید نهایت تلاشو بکنه تا یه چیزی بشه
دکترا اگر پول میگیرن پول عمرشونه و درسشون ارث پدری مارو نخوردن که فحش کش میکنین!

[MrChemist]

فقط یه چیز دوستان!

الان مثلا اگه رتبه دو رقمی یا تک رقمی شدین می خواین چه رشته ای برین؟ یعنی اگ بتونی پزشکی بهشتی و تهران و ... برین واقعا پزشکی رو انتخاب نمی کنین؟ مثلا من ک به زیست شناسی سلولی علاقه دارم و با ۱۰۰۰۰ هم میتونم هر دانشگاهی رو برم اگه رتبه ۱۵ شدم باس برم سلولی مولکولی ؟ ولی واقعا بدون هیچ تعصبی جواب بدین ک اگ شما این رتبه شدین پزشکی نمیرین؟یا فقط چون رتبتون نمیرسه نمیرین و ازش بد میگین؟(البت من بگم ک اگه رتبه ۱ کنکور هم بشم و مجبور بشم تو قبر بخوابم و با همو ۴۰ تومن یارانه (البت قراره ۷۰ تومن بشه) زندگی کنم و هرگز ازدواج نکنم باز هم به سلولی مولکولی میرم)

[saj8jad]

در جوامع جهان سومی، بله، فقط باید پزشک شد!

[Mobin.]

از سری تاپیک هایی که یه ماه قبل کنکور و توسط کسایی که میبینن دیگه هیچ امیدی نیست آپ میشن

[saj8jad]

اولا هر سال کلا 1000 نفر پزشکی قبول میشن پس همممه پزشکی قبول نمیشن
از این تعداد تقریبا نصفشون بعد قبولی کم میارن و یا دلایل دیگه و وسط تحصیل ول میکنن، پس همه اونایی که قبول میشنم دکتر نمیشن
از تعدادی که پزشکی عمومی میگیرن فقط تعداد محدودی تخصص اقدام میکنن یعنی نمیشکن که بخونن یا علاقه دیگه ندارن یا هر دلیلی، پس پزشک متخصص خیییلی کمه
راجب موضوع کارم بگم همه دکترا پول خوبی در نمیارن چون فرق بین دکتر بودن و دکتر خوب بودن خیلیه و مردم به پزشک خوب پول میدن نه همه

راجب بازار کارم باید بگم که متاسفانه بازار کار چیز انتخابی نیست
و هرکس هرجاس باید نهایت تلاشو بکنه تا یه چیزی بشه
دکترا اگر پول میگیرن پول عمرشونه و درسشون ارث پدری مارو نخوردن که فحش کش میکنین!

تازه شما اینم در نظر بگیرید که تقریبا یک سوم همینایی هم که عمومی رو میگیرن یا تخصص رو تموم میکنن مهاجرت میکنن میرن از کشور
آمار مهاجرت پزشکان (خصوصا عمومی ها) هم به شدت زیاد شده طی سه سال گذشته
مقصد 99درصدشون هم به ترتیب آمریکا و کانادا و استرالیا و انگلیس و هلند و آلمان و سوئد و دانمارک هستش

[Lara27]

تازه شما اینم در نظر بگیرید که تقریبا یک سوم همینایی هم که عمومی رو میگیرن یا تخصص رو تموم میکنن مهاجرت میکنن میرن از کشور
آمار مهاجرت پزشکان (خصوصا عمومی ها) هم به شدت زیاد شده طی سه سال گذشته
مقصد 99درصدشون هم به ترتیب آمریکا و کانادا و استرالیا و انگلیس و هلند و آلمان و سوئد و دانمارک هستش

مهاجرت با رشته پزشکی و دارو سخت نیست؟؟

[Mina_medicine]

من فقط به یه نکته ای اشاره کنم و قصد توهینم ندارم فقط برای جلوگیری از تشویش اذهان عمومی! خود استارتر تو پستی که زیر تاپیکش هست
((((من خودم بسبب دوست داشتن رشتم و همچنین نیاز مبرم کشور به مدیران خوب
صدسال رشتمو با پزشکیم عوض نمیکنم !!
از روان شناس بگیر تا باستان شناس و...!
خوب و یکه و بی نظیر باش !
در کار، بالاخره عدل و داد خداوندی ئی هم هست و بکف خواهد آمد...)))
اینو نوشته بود!! که مهر 98 ویرایشش کرده و درواقع این پستشو پاک کرده
همین الان یکی از ایشون بپرسه با ارشد مدیریت قراره چیکار کنی فکر نمیکنم جواب خاصی داشته باشن
مگر اینکه شغل پدرشونو بخوان ادامه بدن!(اگه بشه!)
منم علاقم روانشناسیه! ولی تو جامعه ای که حتی در و داهات هم تو دانشگاه ازادشون رشته روانشناسی اوردن
من برم رشته روانشناسی و قصدمم مهاجرت نباشه خریت نیست؟!

[saj8jad]

مهاجرت با رشته پزشکی و دارو سخت نیست؟؟

فکر میکنین مهاجرت برای رشته های مهندسی هم خیلی آسون و ساده هستش؟! به هر حال هر رشته ای شرایط خاص خودش رو داره
مهاجرت برای رشته های پزشکی سخت نیست، بلکه فرآیند مخصوص خودش رو داره که باید طی بشه چون اکثر کشورها نظام آموزش پزشکی خاص خودشون رو دارن

من فقط به یه نکته ای اشاره کنم و قصد توهینم ندارم فقط برای جلوگیری از تشویش اذهان عمومی! خود استارتر تو پستی که زیر تاپیکش هست
((((من خودم بسبب دوست داشتن رشتم و همچنین نیاز مبرم کشور به مدیران خوب
صدسال رشتمو با پزشکیم عوض نمیکنم !!
از روان شناس بگیر تا باستان شناس و...!
خوب و یکه و بی نظیر باش !
در کار، بالاخره عدل و داد خداوندی ئی هم هست و بکف خواهد آمد...)))
اینو نوشته بود!! که مهر 98 ویرایشش کرده و درواقع این پستشو پاک کرده
همین الان یکی از ایشون بپرسه با ارشد مدیریت قراره چیکار کنی فکر نمیکنم جواب خاصی داشته باشن
مگر اینکه شغل پدرشونو بخوان ادامه بدن!(اگه بشه!)
منم علاقم روانشناسیه! ولی تو جامعه ای که حتی در و داهات هم تو دانشگاه ازادشون رشته روانشناسی اوردن
من برم رشته روانشناسی و قصدمم مهاجرت نباشه خریت نیست؟!

صادقانه بخوام بگم، چرا هست

[امین باقری نژاد]

با قسمت دوم حرفتون که با درس خوندن انتظار پولدار شدن اشتباهه موافقم اما اینکه میگین پزشکی خوندن اوج بدبختیه اغراق آمیز به نظر میاد احساس میکنم تو قسمت اول حرفتون زیاد اغراق کردین یا جز دهک بالایین که پزشکی به نظرتون اوج بدبختیه . شرایطی که برا پزشکی میگین الان برا اکثر رشته ها و شغل ها هست چه بسا برای بقیه بدتره .

آره قبول میکنم, ولی حالا من پر بورس ترین شغل در حال حاضر رو گفتم ک این همه سختی پشت پاشه. شما ب بقیه فکر کنین ک علاوه بر این سختی ها , احتمالش هس ک ب شغل مورد نظرت هم نرسی

[Saeed_Alyxra]

اومده بودم این انجمن که یه راهنمایی بگیرم، به این تاپیک برخوردم؛ گفتم تجربه خودمم بگم شاید به درد کسی خورد.
من ۲۳ سالمه، ترم ۷ پرستاریم. این رشته رو به خاطر بازار کارش انتخاب کردم و الان پشیمونم. تو مدت تحصیلم بارها خواستم انصراف بدم ولی نشد - هم ترسیدم هم اینکه خونوادم جلومو گرفتن. تو این مدت همش با شکست و افتادن درسا مواجه شدم، انگیزمو واسه همه چیز از دست دادم، و الان دو ترم عقبم (درواقع دارم درسای ترم پنجو می‌خونم).
الان بعد از اینهمه مدت بالاخره تصمیم نهاییمو گرفتم و می‌خوام بالاخره انصراف بدم، و سال بعد کنکور ریاضی شرکت کنم تا به رشته مورد علاقم برسم (مهندسی کامپیوتر). شاید خیلیا بهم بگن کارم خریت محضه، شاید بهم بگن خیلیا آرزوشونه جای من باشن و من قدر داشته هامو نمی‌دونم؛ ولی زندگی کوتاه تر از اونه که کاری که دوست داری رو انجام ندی. من معتقدم تو هر رشته ای که هستی، اگه بهش علاقه داشته باشی، این علاقه بهت انگیزه می‌ده، انگیزه با خودش تلاش میاره، و تلاش باعث موفقیتت می‌شه.
در نهایت تو هرچقدم پول دربیاری، اگه از کارت لذت نبری، اون پول هیچ ارزشی نداره. چون تمام زندگیت کارته.