شعر تیم تک نفره از امید صباغ نو

[Dorhato]

به تب و لرز تلخِ تنهایی، به سکوتی که نیست عادت کن!
درد وقتی رسید وُ فرمان داد، مثل سرباز خوب اطاعت کن

سعی کن وقتِ بی کسی­هایت، گاه لبخند کوچکی بزنی
فکر فردای پیری­ات هم باش، گریه هم می­کنی قناعت کن

زندگی می­رود به سمت جلو، تو ولی می­روی به سمتِ عقب!
شده­ ای عضوِ«تیمِ تک نفره»،پس خودت از خودت حمایت کن

بینِ تن­های خالی از دلِ خوش، هی خودت را بگیر در بغلت
دزدکی با خودت برو بیرون، و به تنهایی­ات خیانت کن!

گرچه خو کرده­ای به تنهایی،گرچه این اختیار را داری
گاه و بیگاه لذت غم را با «رفیقانِ دوست» قسمت کن

شعر، تنها دلیلِ تنهایی­ست؛هر زمان خسته شد دلت، برگرد
ماشه را سمتِ دفترت بچکان، شعر را تا همیشه راحت کن!

[niـhan]

زیبا