نمیدونم قبلا تو این تاپیک پست گذاشتم یا نه -___- ولی با توجه به اینکه سال دومیه که خوابگاهم ، نظرمو مینویسم
واقعا بستگی به روحیه ی خودتون داره
یکی خوابگاه براش بهشته ، یکی جهنم
من هم اتاقیایی داشتم که دلشون نمیخواست برن خونه
یعنی اینقدر خوابگاه بهشون خوش میگذشت
هم اتاقی هم داشتم که عصر سه شنبه ی هر هفته میرفت خونه ، عصر شنبه میومد خوابگاه ، اینقدر خوابگاه سخت بود براش
ولی در کل ، جدای از فاکتور های تمیزی خوابگاه و غذاش و محیط خرابش ، اگر آدم برونگرایی باشین و جمع رو دوست داشته باشین و هم اتاقیای خوبی داشته باشین که هم عقیدتون باشن و از نظر اخلاقی متفاهم باشین ، خوابگاه خیلی هم بهتون خوش میگذره
اگه هم موارد بالا رو ندارین ، یا باید خونه بگیرین یا یه جوری خودتونو با شرایط وفق بدین
زندگی تو خوابگاه پر تجربس بچه ها ؛ استقلال ، سازش با شرایط ، صبر و تحمل و ...
در کل ، این موضوع خوابگاه یا خانه کاملا بستگی به اخلاق و روحیات خودتون داره