نوشته اصلی توسط
soratak
سلام دوستان عزیز
میدونم حال اونایی که رتبه شون باب میلشون نبوده خوب نیست .. درکتون میکنم .. منم مثل شما .
یه سوال مهم داشتم که اگه کسی میتونه جواب بده ممنونش میشم .
آقا من تمام اهدافی که از بچگی داشتم و دارم و علایق اصلی ام حول محور رشته های ریاضی میچرخه ! (شخصا علاقه خاصی به فیزیک کاربردی دارم )
امسال کنکور تجربی دادم ولی چون طول سال هی به خودم میگفتم باید علایقت رو دنبال میکردی نه تقاضای جامعه رو .. باید رشته ریاضی میرفتی و ... خلاصه این فکر مریض باعث شد هم عمرم هدر بره هم باعث ناراحتی خودم و خانواده ام بشم ..
ریاضی من تا سال سوم و قبل پیش خوب بود و میانگینم تو کانون 60، 70 بود . ما امسال پایین ترین درصد اختصاصیم بود چون در طول سال بیش از حد برای شیمی و زیست وقت گذاشتم و کم توجهی کردم
ادعا هم نمیکنم خیلی عالیه ام تو ریاضی ..
با همه این تفاسیر بین منطق و احساس گیر کردم .. منطق میگه : برم تجربی رو ادامه بدم ، کنکور دادنش برام آسون تره و شانس قبولی تو رشته و دانشگاه خوب بیشتر ..
ولی احساس میگه : باید علاقه و آرزو هات رو دنبال کنی و هیچ وقت نترس از اینکه کم بیاری .. ( تو پرانتز میگم که من از آینده شغلی رشته ریاضی نمی ترسم و میدونم چطور باید گلیم خودمو از آب بکشم .. من از کنکورش میترسم ! این از نکته فرعی ش ) .. ( هدف کمی بلند مدت ترم اینه که بتونم مهارتی بیاموزم و با سرمایه متوسطی که دارم یا کسب و کاری راه بندازم و یا اپلای کنم .. من اصلا علاقه ای به مشاغل پزشکی و محیط های درمانی مثل بیمارستان ندارم و عاشق کارگروهی و کار با اشیا هستم )
هدف کوتاه مدت ترم اینه که رشته های مهندسی کم تقاضا تر مثل : مواد یا شیمی و ... این ها رو اما در یکی از دانشگاه های خوب تهران قبول بشم .. ( میدونم برای منه تجربی کمی بلند پروازانه ست ) .
حالا اگه شما بودید بین منطق و احساس کدوم رو انتخاب میکردید ؟ یا اگه توصیه ای دارید خوشحال میشم بشنوم .